Να μην πουλήσουμε τα όνειρα

Δεν ήμουν σπίτι για να παρακολουθήσω ζωντανά την μεγαλειώδη συγκέντρωση του κόμματος μας, του ΚΚΕ , επομένως, την είδα κονσέρβα αργότερα.

Συνέδεσα τηλέφωνο με ασύρματο ηχείο, μπήκα 902 και άρχισα να τα βάζω τα βίντεο με την σειρά. Ομιλία πρώτα του γραμματέα, τον χαιρετισμό μετά του Θάνου Μικρούτσικου μέσω Γιώργου Κιμούλη, τον χαιρετισμό της Έρης Ρίτσου, το κλείσιμο της συγκέντρωσης. Στο τελευταίο βίντεο είδα αυτό το πλάνο. Της μικρής πάνω στις πλάτες της μητέρας της. Να γελάει, να χειροκροτεί. Μέσα μου σαν να πέρασε ηλεκτρικό ρεύμα.

Είπα στον εαυτό μου, “να ρε μαλάκα γιατί δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Για να βλέπουμε αυτά τα παιδιά, αυτή τη μικρούλα, να είναι πάντα χαμογελαστά. Να τους δώσουμε ένα καλύτερο αύριο. Να γιατί πλέον δεν πρέπει να πουλάμε τα όνειρα μας στις ξεπουλημένες πολιτικές που αντιπροσωπεύονται από τα αστικά κόμματα, που διέλυσαν τα όνειρα μας.

Κανείς μας δεν ήταν κομμουνιστής, ούτε θα γίνει, όπως εγώ, βαρύς ο όρος κομμουνιστης, αλλά αν θέλουμε να ελπίζουμε σε καλύτερο αύριο, επιβάλλεται να στηρίζουμε το ΚΚΕ.

Για να γίνουν πράξη τα όνειρα αυτής της μικρής, αλλά και του κάθε παιδιού αυτού του κόσμου.