Μωρές Παρθένες

Εμ! Άμα δηλώνεις συμμετοχή στο νατοϊκό surviror, αυτά παθαίνεις. Αλλά όπως λέει κι ο κεντρικός παρουσιαστής του επεισοδίου «Αζόφ survivor», πρόεδρος της Βουλής (των Ελλήνων), ας μείνουμε στη μεγάλη εικόνα. Η οποία είναι αμείλικτη καθόσον μεταδόθηκε και live. Στο επεισόδιο αυτό πρωταγωνιστούσε ο Ζελένσκι. Την πρόβα τζενεράλε, ή όπως λέμε και στη γλώσσα μας γενική δοκιμή, οπότε εξετάζονται οι λεπτομέρειες του σεναρίου, οι ατάκες, το στήσιμο, ακόμα και το σκηνικό, την έκανε η έμπειρη διευθύντρια παραγωγής χρωματιστών επαναστάσεων, πραξικοπημάτων και στησίματος αγαθοεργών ναζιστικών ταγμάτων, κυρία Βικτόρια Νούλαντ, γνωστή χολυγουντιανή ανθυπέξ. Ήρθε στην Αθήνα, έβαλε τις τελευταίες πινελιές και η αίθουσα υποδέχτηκε τους προσκεκλημένους της. Κανείς απ’ όσους συμμετείχαν δεν μπορεί να δηλώσει αθώος του ναζισταζοφικού αίματος που πετάχτηκε από τον ταγματασφαλίτη Μιχαήλ, στα μούτρα ολωνών μας, ως τουλάχιστον τηλεθεατών. Γιατί ως λαό η φιέστα δε μας αφορά, ενώ τα μαρτύρια του ουκρανικού λαού αντιθέτως όλους μας.

Δε θα σταθώ στην οργή που κατέκλυσε ακόμα κι αυτούς που μέχρι χτες μέμφονταν τους κουκουέδες που δεν πήγαμε, δεν πάμε και δε θέλουμε να πάμε σ’ αυτό το survivor. Τους καταλαβαίνω. Πώς να καταπιούν ότι είχαμε δίκιο που δεν πήγαμε; Θα σταθώ όμως στο γεγονός ότι απ’ αυτήν την κακοστημένη και άθλια νατοϊκή προπαγάνδα, στην οποία έχουν μπλεχτεί κάμποσα κοινοβούλια κι έσπευσε και το δικό μας, μας προέκυψαν τόσες πολιτικές μωρές παρθένες όσες σε κανένα άλλο. Κλαίουν τώρα και οδύρονται, επειδή τάχα μου έπεσαν στην παγίδα του Ζελένσκι. Κι ως τέτοια εννοούν την ωμή παραδοχή ότι είναι αυτός που έχει ενσωματώσει στην κυβέρνηση, την πολιτική και το στρατό του ό,τι ακροδεξιό και ναζιστικό κυκλοφορεί στην Ουκρανία, εδώ και χρόνια. Κι άρχισαν ένα μαραθώνιο δηλώσεων και διακομματικού διαγκωνισμού, πάντα εντός νατοϊκού τόξου, ποιος είναι πιο αλλεργικός και πέταξε τα περισσότερα σπυριά αντικρίζοντας, ακούγοντας, παγώνοντας ή και χειροκροτώντας το ρομφαιοφόρο του αγκυλωτού σταυρού, που οι σεναριογράφοι φρόντισαν να του βάλουν στο στόμα και τρεις φορές τη λέξη ναζί, έτσι ώστε να ξεπλυθεί ο ίδιος από το ελληνικό σάλιο…

Εδώ που τα λέμε, όσο κι αν σαρκάσει κανείς, όση μικροπολιτική κι αν επενδυθεί στη φιέστα Ζελένσκι, όσο ρεζιλίκι κι αν περιμαζευτεί σε σκοτεινούς και βρώμικους καιρούς, σαν κι αυτούς που ζούμε με την απειλή του λιμού, του λοιμού και του καταποντισμού, ενός τρίτου και πυρηνικού παγκόσμιου πολέμου, αυτή η φιέστα ήταν τελικώς αποκαλυπτική. Έδειξε σε τι κίνδυνο έχει εκτεθεί η χώρα κι ο λαός μας μετατρεπόμενοι, με ευθύνη και της κυβέρνησης Τσίπρα και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε προπύργιο της νατοϊκής επικράτειας. Ο Ζελένσκι λοιπόν ήξερε πολύ καλά ότι απευθύνεται σε μια χώρα έτοιμη, δυστυχώς, να προσυπογράψει όχι το ξαναγράψιμο αλλά τη διαστροφή της ιστορίας. Πάντα έτσι γίνεται όταν η ιστορία ταυτίζεται με πρόσωπα κι όχι με λαούς και το αίμα τους.

Έτσι δεν μπήκε καν στον κόπο να «διαλέξει» δυο μαχητές ελληνικής καταγωγής, που να μπορούν να ψελλίσουν τις δυο ατάκες του ρόλου τους, έστω και σε σπαστά ελληνικά. Κράτησε το τρικ αυτό για τον εαυτό του, κι έξυπνα είπε ελληνιστί, όχι το «ελευθερία ή θάνατος» αλλά το «φιλική εταιρεία». Ίσως γιατί κάποιοι του είπαν ότι είχαμε τρία κόμματα αμέσως μετά την εθνεγερσία του 1821, το γαλλικό, το αγγλικό και το ρωσικό. Και τώρα ίσως πρέπει όλοι μαζί να το αλλάξουμε το ρωσικό σε ουκρανικό… `Η επειδή η λέξη εταιρεία εξηγεί καλύτερα τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οπότε το φιλικό παραπέμπει, στον εικοστό πρώτο αιώνα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, περισσότερο σε θανατηφόρα συμβόλαια συμφερόντων των καπιταλιστών και όχι στα αισθήματα των λαών.

Όσοι λοιπόν προσήλθαν στη φιέστα καιρός είναι να συνειδητοποιήσουν μετά την αποκάλυψη …του Μιχαήλ Αζόφ, ότι στην πολιτική μωρία υπάρχει. Η παρθενία ελέγχεται…