Ο νέος νόμος για το άσυλο και η πλειοδοσία απανθρωπιάς

Τον τελευταίο μήνα έχουμε Υπουργείο Μετανάστευσης, νέο νόμο και μπόλικη σκατοψυχιά. Ήδη από τις πρώτες μέρες της εφαρμογής του νέου νόμου για το άσυλο, και πριν καλά καλά ο ογκόλιθος του προσφυγικού Μηταράκης προλάβει να ενημερωθεί για αυτά που ψηφίστηκαν και εφαρμόζονται από την πρώτη μέρα του νέου έτους, έχει αρχίσει να παρατηρείται ένα χάος στα νησιά τα οποία υποδέχονται τους πρόσφυγες. Η πολιτική επιλογή είναι να δημιουργηθεί μια πλαστή εντύπωση ότι ο νέος νόμος επιτρέπει την ταχύτερη εξέταση των αιτήσεων ασύλου, επιταχύνει τις διαδικασίες και έτσι θα αποσυμφορηθούν τα νησιά. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι λίγο διαφορετική. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εξετάζονται μόνο οι υποθέσεις αυτών που μπήκαν στη χώρα το 2020 και όσοι ήταν εδώ και περίμεναν να κυλήσουν οι διαδικασίες τους, βλέπουν να αναβάλλονται και να καθυστερούν οι προγραμματισμένες ενέργειες, όπως η καταγραφή ή η συνέντευξή τους. Τι σημαίνει αυτό; Πρακτικά με την επιτάχυνση των διαδικασιών κάποιος που μπήκε στη χώρα το 2020 μπορεί να καταγραφεί, να περάσει από συνέντευξη και να πάρει την απόφαση επί της υπόθεσής του μέσα σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Κάποιος που μπήκε το 2019 μπορεί να ολοκληρώσει την υπόθεσή του σε λίγα χρόνια. Όμως, η κυβέρνηση έχει τα επικοινωνιακά όπλα να παρουσιάσει την πρώτη περίπτωση ως αποτέλεσμα της άριστης αποτελεσματικότητάς της, παραλείποντας να αναφερθεί στις καθυστερήσεις που θα επέλθουν στους χιλιάδες αιτούντες άσυλο που βρίσκονται στη χώρα.

Ακόμα, η εφαρμογή του νέου νόμου έχει ήδη δημιουργήσει την εξής κατάσταση: άνθρωποι που μόλις βγαίνουν από τη βάρκα και ακόμα δεν ξέρουν που βρίσκονται, δεν γνωρίζουν τίποτα για τα δικαιώματα τους, τις διαδικασίες που θα ακολουθήσουν, μπαίνουν σε προτεραιότητα και εξετάζονται τα αιτήματά τους. Αυτοί οι άνθρωποι όχι απλά δεν έχουν πρόσβαση σε νομική υποστήριξη, αλλά δεν έχουν προλάβει να καταλάβουν τι κάνουν, μπαίνουν σε μια απαιτητική διαδικασία να πρέπει να αποδείξουν αν είναι πρόσφυγες. Η βιασύνη αυτή γίνεται για να φαίνεται τεχνητά ότι μειώνεται ο χρόνος από την είσοδο ενός ανθρώπου μέχρι την ολοκλήρωση της υπόθεσής του. Όποιος έχει δει το Wire θα θυμάται εκείνες τις εκπληκτικές σκηνές, όταν οι Διοικητές των Αστυνομικών Τμημάτων «πείραζαν» τα στατιστικά αλλάζοντας τις κατηγορίες των εγκλημάτων ώστε να δείξουν ότι πιάνουν τους στόχους τους και η κατάσταση βελτιώνεται.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και τώρα. Παίζουν με τα νούμερα ώστε να παρουσιάσουν μια ψευδώς βελτιωμένη εικόνα. Σημειώστε το, σύντομα θα ακούσετε ότι η κατάσταση βελτιώνεται, οι διαδικασίες επιταχύνονται, έχει επέλθει εντυπωσιακή αλλαγή στον χρόνο ολοκλήρωσης των υποθέσεων. Μην τα πιστέψετε. Στην πραγματικότητα η κατάσταση πλέον είναι χειρότερη από ποτέ. Ο νέος νόμος προκαλεί χάος και προβλήματα, καταπατά θεμελιώδη δικαιώματα των αιτούντων άσυλο, συνειδητά και προγραμματισμένα περιορίζει δραματικά τη δυνατότητα να εξασφαλιστούν ομαλές συνθήκες εξέτασης των αιτημάτων ασύλου. Αυτό θα οδηγήσει σε μα βιομηχανία απορριπτικών αποφάσεων, καταστρατηγώντας στην ουσία το διεθνές δίκαιο και αφαιρώντας τον όποιο ανθρωπιστικό χαρακτήρα είχε απομείνει στη διαδικασία. Προφανώς όμως τα παραπάνω δεν ακούγονται και ως προβλήματα. Αντίθετα, μάλλον διαφήμιση για την κυβέρνηση και το έργο της προς τέρψιν του κοινού της.

Και τώρα που είπα κοινό θυμήθηκα πόσο μεγάλο απόθεμα σκατοψυχιάς έχει αυτός εδώ ο τόπος. Πόση κακία, πόση μισανθρωπιά, πόσος φθόνος και μίσος για τον αδύναμο ξένο. Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου καλεί σε ρατσιστικά συλλαλητήρια και απεργίες, όσοι λούφαζαν στον καναπέ τους όλα αυτά τα χρόνια βρίζοντας από εκεί τους κλέφτες και τα λαμόγια ετοιμάζονται να κατακτήσουν τα πεζοδρόμια, να ακονίζουν το μίσος τους πάνω στους πιο κολασμένους αυτής της γης. Αυτοί που βουβοί κι αμίλητοι χειροκροτούν και ψηφίζουν όποιον τους κόβει τα δικαιώματα ένα-ένα διαδηλώνουν για να μην έχει κανείς δικαίωμα στην επιβίωση. Κανείς δεν θα έπρεπε να θέλει να ζει άνθρωπος σε συνθήκες Μόριας. Κανείς μας δεν θα έπρεπε να ανέχεται την ύπαρξη κάθε Μόριας. Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται, στοχεύουν και αγωνίζονται για να έχουν οι κατατρεγμένοι συνάνθρωποι τους κάτι ακόμα χειρότερο κι από αυτό. Αν κάτι καλό βγήκε από όλη την ιστορία με το προσφυγικό είναι ότι έβγαλε στην επιφάνεια αμακιγιάριστο το πρόσωπο του τέρατος. Πλέον, οι φασίστες δεν κρύβονται ούτε στα κουστούμια τους ούτε στους καθώς πρέπει τρόπους τους. Δεν διστάζουν να βγουν και να ζητήσουν πνιγμούς ανθρώπων σε prime time και να μην κινείται φύλλο. Ζούμε στην εποχή που η μισή περίπου κοινωνία επιδίδεται σε πλειοδοσία απανθρωπιάς και ρατσιστικού μίσους. Βλέπετε, εκείνη η σκύλα, που έλεγε και ο Μπρεχτ, είναι πάλι σε οργασμό…

ΥΓ. Ελπίζω να μην πιστεύει κανείς πως το να εκφράζεις την αηδία σου για το ρατσιστικό συλλαλητήριο των “θέλουμε πίσω τα νησιά μας” που οργανώνει η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου σημαίνει πως συμφωνείς με την παραμονή δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στα νησιά ή με τη δημιουργία κλειστών δομών. Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό ότι χρειάζεται κοινή δράση ντόπιων, προσφύγων και εργαζόμενων στο προσφυγικό ώστε να απεγκλωβιστούν αυτοί οι άνθρωποι από τα νησιά και να πάνε εκεί που θέλουν. Άλλωστε, ο εγκλωβισμός τους στα νησιά είναι πλέον το μόνο κομμάτι της έτσι κι αλλιώς απάνθρωπης συμφωνίας ΕΕ- Τουρκίας, που ακόμα τηρείται ευλαβικά από την Ελλάδα. Εγκλωβισμένοι μπορεί να πεθαίνουν από το κρύο, να κινδυνεύουν κάθε μέρα και περισσότερο, να αρρωσταίνουν, να σκοτώνονται, αλλά να τους υποδεικνύουν και ως υπεύθυνους της δικής μας δυστυχίας…