Οι σύμμαχοι

Στις 29 Μαρτίου ολοκληρώθηκε η ναυτική άσκηση Noble Dina 2018. Η άσκηση είχε προγραμματιστεί από το πολεμικό ναυτικό του Ισραήλ και πραγματικά, μετείχαν σε αυτή πολεμικά σκάφη αυτής της χώρας, μία κορβέτα, δύο πυραυλάκατοι, ένα υποβρύχιο και δύο μαχητικά αεροσκάφη. Θα μπορούσε να είναι μια τρέχουσα άσκηση των ενόπλων δυνάμεων αυτής της γειτονικής χώρας αν δεν υπήρχαν δύο – τρία σημεία τα οποία εύλογα προκαλούσαν απορίες.

Πρώτο η άσκηση έγινε σε απόμακρες από τις ακτές του Ισραήλ ζώνες. Απλώθηκε σε μεγάλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου που όμως βρίσκονταν πολύ πιο κοντά στην ελληνική επικράτεια παρά στην αντίστοιχη του Ισραήλ. Στο επίκεντρο μάλιστα της άσκησης βρισκόταν η βάση της Σούδας όπου εδρεύει το Κέντρο εκπαίδευσης ναυτικής επιχειρησιακής ανάσχεσης του ΝΑΤΟ (NMIOTC – NATO Maritime Interdiction Operational Training Center).

Δεύτερο, πολύ παράξενο για άσκηση του ισραηλινού πολεμικού ναυτικού, τα ελληνικά σκάφη που μετείχαν στην άσκηση ήταν πολυπληθέστερα των ισραηλινών αντίστοιχων. Επρόκειτο για τη φρεγάτα «Ψαρά», την πυραυλάκατο «Ρίτσος», δύο υποβρύχια και δυνάμεις υποβρυχίων καταστροφών και καταδρομών.

Οι Αμερικανοί ήταν επίσης παρόντες -ως οικοδεσπότες υποθέτουμε καθώς η βάση της Σούδας τους ανήκει. Συνέβαλαν στην άσκηση με ένα αντιτορπιλλικό και ένα αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας.

Τρίτο, την ίδια στιγμή που η άσκηση βρισκόταν σε εξέλιξη, άλλες μονάδες του ελληνικού πολεμικού ναυτικού βρίσκονταν στην διάθεση «συμμαχικών δυνάμεων». Το καλύτερο υποβρύχιο του στόλου, το «Παπανικολής» με περηφάνεια συνόδευε το αμερικανικό πλοίο αμφιβίου πολέμου «Ιβοζίμα» το οποίο μόλις ολοκλήρωνε άλλη άσκηση με θέμα «μαζικές μετακινήσεις προσφυγικών πληθυσμών στην ανατολική Μεσόγειο» (τους Κύπριους είχαν υπόψη τους, τους Λιβανέζους, τους Παλαιστίνιους, τους Σύρους, τους κατοίκους του Καστελλόριζου ή τους Αιγύπτιους, θα σας γελάσω…)

Οι απορίες αρθρώνονται ως ακολούθως.

Την ώρα που κλιμακώνονται οι τουρκικές απειλές στο Αιγαίο και ο ορίζοντας φαίνεται όλο και περισσότερο σκοτεινός, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ασχολούνται -ξοδεύοντας τεράστια ποσά γι αυτό- με την βελτίωση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του ισραηλινού ναυτικού και την παροχή υπηρεσιών στον αμερικανικό στόλο. Προφανώς το Ισραήλ κερδίζει πολλά από τη συμμετοχή του ελληνικού πολεμικού ναυτικού στον τομέα της αντιμετώπισης απειλών από τη θάλασσα, η Ελλάδα όμως δε μαθαίνει τίποτε περισσότερο πάνω στο πραγματικό -υπερβολικά πραγματικό τις ημέρες που ζούμε- πρόβλημα της υπεράσπισης της εθνικής της επικράτειας -των νησιών του Αιγαίου, των Δωδεκανήσων και λοιπά. Ο περίφημος ελληνικός στόλος είναι μόνιμα παρών στην προάσπιση Αμερικανικών και Ισραηλινών συμφερόντων στην πολλά υποσχόμενη ανατολική Μεσόγειο, διστάζει όμως να επιδείξει ισχύ και σημαία στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου (έτσι όπως το έχουν χωρίσει στα δύο οι γείτονες με πρόσχημα τη θεωρία περί υφαλοκρηπίδας).

Πίσω από ετούτη την επιλογή και πρακτική διακρίνονται οι επιλογές του ελληνικού καπιταλισμού του οποίου οι πολιτικές ελίτ -ετούτη την περίοδο κάτω από το ένδυμα του αριστεροακροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού- έχουν αποθέσει το σύνολο των «εθνικών» προβλημάτων στην διακριτική διάθεση μικρών ή μεγάλων «συμμάχων». Πλήθος αποδείξεων συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι τα ενδιαφέροντα των συμμάχων δεν συναντώνται σε κανένα σημείο με τα αντίστοιχα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας. Αυτό δεν ενοχλεί τις πολιτικές ελίτ που προαναφέραμε. Οι σύμμαχοι μπορεί να μην ενδιαφέρονται για το καθεστώς νησίδων, βραχονησίδων, πλουτοπαραγωγικών πηγών (που έτσι κι αλλιώς οι δικοί τους μονοπωλιακοί κολοσσοί θα τρυγήσουν είτε κάτω από την γαλανόλευκη, είτε κάτω από την κόκκινη με το μισοφέγγαρο – οι σημαίες δεν επηρεάζουν τα κέρδη), αποτελούν όμως εγγύηση για το κοινωνικό καθεστώς της Ελλάδας, αυτό που επιτρέπει στον ελληνικό καπιταλισμό να αρμέγει τον ίδιο του το λαό, να βγάζει σε πλειστηριασμό τη χώρα και να μετρά τα κέρδη του στο ρυθμό των βαθιών υποκλίσεων που επιδαψιλεύει στους ισχυρούς του κηδεμόνες.

Για το λόγο αυτό οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας που όπλισε και συντηρεί ο λαός μας, τρέχουν πίσω από ξένες σημαίες και ξένες υποθέσεις αφήνοντας την προάσπιση της επικράτειας στην ανόητη ρητορεία των αρλεκίνων που παριστάνουν τους υπουργούς και τους πρωθυπουργούς.

Υπάρχει όμως και κάτι επιπλέον.

Ετούτοι οι σύμμαχοι, στο βωμό των οποίων η άρχουσα τάξη έχει καταθέσει την μοίρα ετούτου του τόπου, τυχαίνει να είναι αδίστακτοι, τυχαίνει να είναι εγκληματίες. Στην ζώνη της ανατολικής Μεσογείου έχουν προκύψει ανταγωνιστές και προβλήματα. Για να διαφυλάξουν ετούτοι οι ως τώρα κυρίαρχοι τα συμφέροντά τους δεν διστάζουν μπροστά σε οποιοδήποτε έγκλημα. Τις ίδιες ημέρες που χαριεντίζονταν οι Έλληνες πολιτικοί και, δυστυχώς, οι Έλληνες στρατιωτικοί, με τους ισραηλινούς ομολόγους τους, ξεσπούσαν στη Γάζα οι μαζικές κινητοποιήσεις των έγκλειστων σε ετούτο το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του σημερινού κόσμου, ανθρώπων.

Η Γάζα είναι μια στενή λωρίδα γης 365 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Είναι μικρότερη από τη Ζάκυνθο, λίγο μεγαλύτερη από τη Λευκάδα, πολύ μικρότερη από τη Νάξο. Σε αυτή τη στενή λωρίδα γης κατοικούν 1.900.000 άτομα, 5.100 ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, η πυκνότερη κατοίκηση μετά τη Σιγκαπούρη και το Χονγκ Κόνγκ. Οι κάτοικοι της Γάζας ζουν για δεκαετίες στη γη αυτή -οι περισσότεροι προέρχονται από τα προσφυγικά κύματα που δημιουργήθηκαν μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και τη μαζική εκτόπιση των πληθυσμών της Παλαιστίνης. Έχουν θάλασσα, αλλά δεν μπορούν να ανοιχτούν σε αυτή -ούτε για να ψαρέψουν, ανήκει στο Ισραήλ, έχουν αέρα, δεν μπορούν να πετάξουν σε αυτόν, ανήκει στο Ισραήλ, έχουν διαβάσεις για τα ξένα, δεν μπορούν όμως να περάσουν από αυτές, ανήκουν στο Ισραήλ, έχουν δικαιώματα, στο μέτρο που το Ισραήλ τους επιτρέπει να έχουν. Μόλις κάνουν κάτι κακό η ποινή είναι μία: θάνατος. Ζουν από την ελεημοσύνη οργανισμών και κρατών. Σε λίγο θα γίνουν δύο εκατομμύρια. Καμία ελεήμων διάθεση δεν θα μπορέσει τότε να εξυπηρετήσει τις πιο βασικές τους ανάγκες.

Για όλα αυτά διαμαρτύρονται, αγωνίζονται. Την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησαν μαζικές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις στα περάσματα που ελέγχει ο ισραηλινός στρατός. Μέσα σε μία ημέρα οι στρατιώτες του τελευταίου σκότωσαν 16 διαδηλωτές και έστειλαν στα άθλια νοσοκομεία της Γάζα άλλους 1.400.

Πολύ παράξενο. Για τη δηλητηρίαση ενός διπλού πράκτορα από μη διευκρινισμένη αιτία οι «δυτικές δυνάμεις», Μεγάλη Βρετανία επικεφαλής, έδειξαν σχεδόν έτοιμες να αρχίσουν παγκόσμιο πόλεμο, ενάντια στον υποτιθέμενο ένοχο, τη Ρωσία. Για τη σφαγή αμάχων στη Γάζα μόνο μικρά σημειώματα σε εφημερίδες ή δελτία ειδήσεων υπήρξαν. «Ασήμαντο» ιεραρχήθηκε το γεγονός.

«Ασήμαντο» φαίνεται πως είναι ετούτο το διαρκές έγκλημα και για τους δικούς μας αριστεροακροδεξιούς κυβερνητικούς εταίρους. Να θυμίσω πως μερικοί από αυτούς ξεσήκωναν τον κόσμο για τη Γάζα λίγα χρόνια πριν; Δεν αξίζει! Ούτε η πρώτη ήταν, ούτε η τελευταία θα είναι ετούτη η «κωλοτούμπα». Φρόνιμα και τακτικά συντάσσονται με εκείνους που λίγο καιρό πριν θεωρούσαν εγκληματίες και αποθέτουν στην καλή θέληση των αδίστακτων τις τύχες του δικού μας λαού – και του λαού της Κύπρου.

Στο όνομα της μακροημέρευσης τους -ως πολιτικοί σχηματισμοί αλλά και ως εκμεταλλεύτρια τάξη- έχουν γίνει και αυτοί συνένοχοι σε κάθε έγκλημα, σε κάθε αδικία, σε κάθε στυγερή δολοφονία, σε κάθε βρωμιά. Οδηγώντας τη χώρα και το λαό μας στην άβυσσο: φαίνεται πως είναι το τελευταίο που τους νοιάζει.