Στην εποχή των μειωμένων απαιτήσεων

Θέλουμε να μας κυβερνάει μια κάποια κυβέρνηση αλλά να μην είναι πολύ λαμόγια. Πανηγυρίζουμε επειδή στη Χιλή εκλέχθηκε κάποιος που είναι αντι-Πινοτσετικός ή γιατί στις ΗΠΑ κάποιος κέρδισε τον Τραμπ. Δεν έχουμε θέμα με τους δεξιούς αρκεί να μην είναι πολύ ακροδεξιοί. Μέχρι Δένδια δηλαδή είμαστε καλά. Θέλουμε να υπάρχει ΠΑΣΟΚ, αλλά να μην ηγείται και ο Λοβέρδος. Όλα κι όλα. Έχουμε και όρια.

Να μας παίρνουν τα σπίτια οι τράπεζες, αλλά να μας δώσουν πρώτα τη δυνατότητα να προσπαθήσουμε να αποπληρώσουμε τα υπέρογκα επιτόκια που μας φόρεσαν στο κεφάλι. Να χαρίζουμε τα αεροδρόμια σε κάτι ξένες ιδιωτικές εταιρίες αλλά να φτιάχνουν και μια αίθουσα αναμονής της προκοπής. Να πληρώνουμε διόδια μόλις κουμπώσουμε την 5^η ταχύτητα στην εθνική οδό αλλά ρίξτε λίγο τις τιμές κι εσείς.

Να εκλέγουμε γόνους από τζάκια αλλά να φυτεύουν κάνα δέντρο της προκοπής στο δήμο μας. Να τα παίρνουν χοντρά τα κανάλια από την κυβέρνηση αλλά να παίζουν και κάνα σίριαλ της προκοπής. Να κάνει εμπόριο, ξέπλυμα και ποιος ξέρει τι άλλο ο πρόεδρας, αλλά φέρε και κάνα γκολτζή να τα παστελώνει. Και ένα δεκάρι από εκείνα που δε βγαίνουν στις μέρες μας.

Να εκτίθενται σε κίνδυνο κάθε μέρα χιλιάδες ντελιβεράδες αλλά να δίνουμε κάτι παραπάνω από 50 σεντς γιατί είμαστε και λαρτζ και θα πάμε στον ταξικό παράδεισο. Να είμαστε φιλόξενοι αλλά είπαμε, όχι και με τους πρόσφυγες που δεν έχουν λεφτά. Να είμαστε γενικά καλοί χριστιανοί, αλλά τόσοι γύφτοι, γκέι, μουσουλμάνοι πια. Νισάφι.

Να θέλουμε να έχουμε υγεία και παιδεία για όλους αλλά εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα αν πεθαίνει κόσμος στους διαδρόμους. Η ζωή είναι άδικη εξάλλου.

Να μη μας αρέσει ο κόσμος που ζούμε αλλά δε βαριέσαι, αυτός είναι, ας τον αλλάξουν άλλοι.

Καλές γιορτές…