Ρόκε Δάλτον: 2+1 Ποιήματα Αγάπης

Ρόκε Δάλτον: Γεννήθηκε στο Σαν Σαλβαδόρ στις 14 Μαΐου 1935. Δολοφονήθηκε στις 10 Μαΐου 1975. Ο άνθρωπος της πένας και του όπλου. Ο άνθρωπος που κατά τον Εδουάρδο Γκαλεάνο «ήταν ικανός να κάνει μέχρι και τις πέτρες να γελάνε». Ικανός να χαρίζει χαμόγελα, αλλά και να μας θυμίζει τα βάσανα του λαού του. Έφτασα στην επανάσταση μέσω της ποίησης, θα πει ο ίδιος.

Ρόκε Δάλτον – Τρία Ποιήματα Αγάπης

Μετάφραση – Επιμέλεια

Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο

*

Tercer Poema De Amor – Roque Dalton

Vicente Feliú y Xiomara Laugart

*

Γυμνή

Ρόκε Δάλτον

Αγαπάω τη γύμνια σου
γιατί γυμνή από τους πόρους σου με πίνεις
σάμπως τεράστια τείχη από νερό να με καταποντίζουν.

Τα σύνορα γκρεμίζει η γύμνια σου στην θέρμη της,
μου ανοίγει διάπλατες τις πόρτες για να σε μαντέψω,
με παίρνει απ’ το χέρι σαν το παιδί που έχασε το δρόμο του
κι απάνω σου εμπιστεύτηκε τους φόβους τα γιατί του.

Γλυκό το δέρμα σου στη γεύση του αλατιού το ανασαίνω το αργοπίνω
γίνεται σύμπαν μου, σύμβολο πίστης που με τρέφει·
μια λάμπα με αρώματα που την κρατώ ψηλά σαν τον τυφλό
όταν πλάι στα σκοτάδια οι πόθοι με αλυχτάνε.

Όταν μου γδύνεσαι με τα μάτια κλειστά
χωράς μες σε μία κούπα που την αγγίζω με τη γλώσσα μου,
μέσα στα χέρια μου χωράς σαν το καθημερνό μας το ψωμί,
κι είσαι απ’ το σώμα μου αναπόσπαστη σαν τη σκιά της ύπαρξής του.

Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
για να σκορπίσεις άχραντη στο χώμα,
για να μπορώ το δέρμα σου να το γεμίζω με φιλιά μέσα στους χίλιους δρόμους,
για να σου πλέκω τα μαλλιά σπαρμένα σε όλα τα ποτάμια.

Τη μέρα που θα πέθαινες θα σε απόθετα ολόγυμνη στη γη
σαν τότε που ξαναγεννήθηκες ανάμεσα στα πόδια μου.

EL turno del ofendido ─Η σειρά του ταπεινωμένου
(Casa de las Américas, Cuba 1962)

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019

*

Alta hora de la nochede Roque Dalton

Voz Julio Cortazar

*

Πολύ αργά μέσα στη νύχτα

Ρόκε Δάλτον

Αν μάθαινες πως πέθανα να μην προφέρεις τ’ όνομά μου
γιατί ο θάνατος κι ο αναπαμός θα κόβονταν στα δύο.

Η φωνή σου, καμπάνα, αναστατώνει τις αισθήσεις,
θα ήταν ο φάρος ο αχνός που αποζητούσε η καταχνιά μου.

Αν μάθαινες πως πέθανα, πες συλλαβές παράξενες.
Πρόφερε μέλισσα, ψωμί, λουλούδι, δάκρυ, καταιγίδα.

Μην αφεθείς και βρουν τα χείλια σου τα έντεκα γράμματά μου.
Κουράστηκα, έχω αγαπήσει, έχω κερδίσει τη σιωπή.

Mη συλλαβίσεις τ’ όνομά μου αν μάθαινες πως πέθανα:
μέσα από τη σκοτεινιά της γης θα ερχόμουν στη φωνή σου.

Mη συλλαβίσεις τ’ όνομά μου, να μην προφέρεις τ’ όνομά μου.
Αν μάθαινες πως πέθανα μην ψιθυρίσεις τ’ όνομά μου.

EL turno del ofendido ─Η σειρά του ταπεινωμένου
(Casa de las Américas, Cuba 1962)

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019

Τρίτο ποίημα αγάπης

Ρόκε Δάλτον

Σ’ εκείνους που λένε πως η αγάπη μας είναι ξεχωριστή
επειδή έχει γεννηθεί σε ξεχωριστές περιστάσεις
πες τους ότι αγωνιζόμαστε έτσι
που μια αγάπη σαν τη δική μας
(αγάπη ανάμεσα σε σύντροφους και συναγωνιστές)
να γίνει στο Ελ Σαλβαδόρ
η πιο κοινή και συνηθισμένη αγάπη
σχεδόν μοναδική.

Παράνομα Ποιήματα, 1975

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 9 Ιανουαρίου 2019

Από Κατιούσα: Ρόκε Δάλτον – Hasta la poesía de la revolución − Ο Τσε και η ποίηση

Casa de las Américas

Από Μποτίλια, με σύντομο βιογραφικό: Ρόκε Δάλτον

Λίαν προσεχώς στην Κατιούσα ένα μικρό αντιπροσωπευτικό ανθολόγιο για τον σπουδαίο, πρόωρα χαμένο, ποιητή.

* * *

Ισπανικό κείμενο

Roque Dalton, 1935-1975. Praga, 1966. Por Salvador Corratgé, 1928-2014. (Πηγή φωτό: https://www.elsalvador.com)

Desnuda

Roque Dalton

Amo tu desnudez
porque desnuda me bebes con los poros,
como hace el agua cuando entre sus paredes me sumerjo.

Tu desnudez derriba con su calor los límites,
me abre todas las puertas para que te adivine,
me toma de la mano como un niño perdido
que a ti dejara quietas su edad y sus preguntas.

Tu piel dulce y salobre que respiro y que sorbo
pasa a ser mi universo, el credo que me nutre;
la aromática lámpara que alzo estando ciego
cuando junto a las sombras los deseos me ladran.

Cuando te me desnudas con los ojos cerrados
cabes en una copa vecina de mi lengua,
cabes entre mis manos como el pan necesario,
cabes bajo mi cuerpo más cabal que su sombra.

El día en que te mueras te enterraré desnuda
para que limpio sea tu reparto en la tierra,
para poder besarte la piel en los caminos,
trenzarte en cada río los cabellos dispersos.

El día en que te mueras te enterraré desnuda,
como cuando naciste de nuevo entre mis piernas.

EL turno del ofendido
(Casa de las Américas, La Habana, Cuba 1962)

Poesía Erótica, Juan Ignacio Aranda y Alejandra Flores, 1990

Desnuda de Roque Dalton, por Juan Ignacio Aranda (audio)

*

Alta hora de la noche

Roque Dalton

Cuando sepas que he muerto no pronuncies mi nombre
porque se detendría la muerte y el reposo.

Tu voz, que es la campana de los cinco sentidos,
sería el tenue faro buscado por mi niebla.

Cuando sepas que he muerto di sílabas extrañas.
Pronuncia flor, abeja, lágrima, pan, tormenta.

No dejes que tus labios hallen mis once letras.
Tengo sueño, he amado, he ganado el silencio.

No pronuncies mi nombre cuando sepas que he muerto:
desde la oscura tierra vendría por tu voz.

No pronuncies mi nombre, no pronuncies mi nombre.
Cuando sepas que he muerto no pronuncies mi nombre. 

EL turno del ofendido
(Casa de las Américas, La Habana, Cuba 1962)

*

Tercer poema de amor

Roque Dalton

A quienes digan que nuestro amor es extraordinario
porque ha nacido de circunstancias extraordinarias
diles que precisamente luchamos
para que un amor como el nuestro
(amor entre compañeros de combate)
llegue a ser en El Salvador
el amor más común y corriente
casi el único.

Poemas Clandestinos (El Salvador, 1975)