ΚΑΤΙΟΥΣΑ – Τα 3 χρόνια ήταν η αρχή…

Δε μας αρέσει να βλογάμε τα γένια μας, αλλά…
Τα λόγια δεν είναι περιττά την ώρα που γιορτάζουμε!

Κι ας είναι λίγο διαφορετικά αυτά τα γενέθλια. Με πανδημία, χωρίς δυνατότητα για μαζικές συναθροίσεις που είναι το στοιχείο μας, αλλά χωρίς να μας παίρνει από κάτω. Και προπαντός με τα ίδια αγνά υλικά που φτιάχνουμε τις βολές μας από την πρώτη μέρα: θάνατος στον φασισμό, στο copy-paste και τη σοβαροφάνεια.

Ακολουθούν οι ευχές των συνεργατών της Κατιούσα για τα τρία χρόνια -που ήταν μόνο η αρχή. Χωρίς αυτούς και χωρίς εσάς, τίποτα δε θα ήταν το ίδιο.

2310net

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα παίρνουμε λίγα λεπτά για να γράψουμε δυο λόγια για τα γενέθλια της Κατιούσας. Κυρίως δηλαδή να συγχαρούμε και να ευχαριστήσουμε εκείνες και εκείνους που έχουν ξοδέψει άπειρες εργατοώρες για να υπάρχει μια κόκκινη γωνιά στο διαδίκτυο που γράφει, κάνει κριτική, έχει χιούμορ, αναπτύσσει πρωτότυπο περιεχόμενο υψηλής ποιότητας, έχει ευρεία γκάμα θεματολογίας, μια γωνιά που συνεχώς βελτιώνεται, αναπτύσσεται και κερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου, εκείνους που δούλεψαν σκληρά για να στήσουν μια τόσο συμβολική και ουσιαστική συναυλία πέρυσι το καλοκαίρι, εκείνους που τρέχουν όλη μέρα τη σελίδα για να κάνουμε κι εμείς το ψώνιο μας και να δημοσιεύουμε τα κείμενά μας. Φέτος είμαι ακόμα πιο χαρούμενος που από την πρώτη μέρα του εγχειρήματος ήμουν εδώ και ελπίζω να είμαστε καλά και του χρόνου! Εύχομαι ακόμα περισσότερα άρθρα, περισσότερους συνεργάτες, περισσότερους αναγνώστες, όχι φασίστες, σκουπίδια και πλαστικά σε θάλασσες κι ακτές.

Blogsevikos

«Βlogsevike, θα ετοιμάσεις ένα κείμενο για τα γενέθλια της Κατιούσα;»

 Έλα ρε, πέρασαν τρία χρόνια;  “Παιδιά μπορώ να στέλνω κι εγώ που και που κείμενα για τη σελίδα;» ρώτησα πριν τρία χρόνια δειλά δειλά, καθώς δεν ήξερα και κάποιον από την παρέα που αποφάσισε να ρίξει βολές  σε βολεμένους και «ανυποψίαστους» κυρ Παντελήδες. Τρία χρόνια μετά, μόνο δικαιωμένος νιώθω για την (μικρή έστω) συμμετοχή μου σε ένα εγχείρημα που μόνο ανοιχτές αγκαλιές έχει για τους απανταχού στη γη αγωνιστές και καταπιεσμένους. Που στις σελίδες της θα βρεις ειδήσεις, γνώμες και απόψεις που δεν χωράνε στα αστικά ΜΜΕ. Που τα ιστορικά της αφιερώματα τα διαβάζεις με μία ανάσα. Όου οι συζητήσεις με τους αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ είναι μαθήματα μεγαλείου Ανθρώπου, του Ανθρώπου που πάνω από την ζωή του έβαλε τον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία. Που οι συνεντεύξεις  με ανθρώπους του πολιτισμού, αθλητισμού και άλλων δεν είναι απλά ερωτήσεις – απαντήσεις, αλλά εξερεύνηση σε όχι μόνο λεζάντας σελίδες… Αδερφάκια της Κατιούσα, καλή δύναμη και κουράγιο… την «κακιά σκουριά που λουφάζει στα μάρμαρα των εντυπώσεων» θα την ξύσουμε και δεν θα μείνει τίποτα άλλο πέρα το λευκό και το φως του….

Τις καλύτερες αναρτήσεις μας δεν τις κάναμε ακόμα…

Chapette

“Για όσα χρόνια χρειαστεί, βολές για το ροκ του μέλλοντός μας.”

Filio Magenta

9 Μάη του 2017 βγήκε στον αέρα το Περιοδικό Κατιούσα. Όταν μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω σε αυτήν την προσπάθεια, την δέχτηκα με χαρά. Επιλέχτηκε αυτή η ημερομηνία ακριβώς για την μέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών. Κι όπως δεν ξεκίνησε τυχαία έτσι και προχώρησε μέχρι τώρα με σκοπό να είναι «βολή στους βολεμένους». Κοινώς μας ξεβόλεψε κι εμάς, μας κινητοποίησε παραπάνω. Μας έκανε να διαβάσουμε και να βγούμε στην δράση με μεγαλύτερη ορμή. Κι αυτό έγινε γιατί οι καιροί κι οι ανάγκες μας το απαιτούν. Έγινε γιατί η αφετηρία μας είναι κοινή ως προς το ότι είμαστε με την πλευρά αυτών που παράγουν και δεν καρπώνονται τίποτα. Είμαστε κομμάτι της εργατικής τάξης. Δεν δηλώνουμε ούτε είμαστε ανεξάρτητοι. Κι όσο κι αν λυσσάνε κάποιοι δεν είμαστε κανένα επίσημο- ανεπίσημο του ΚΚΕ. Κι ευθαρσώς κάποιοι δηλώνουμε πως είμαστε με το ΚΚΕ. Γι αυτό συνεχίζω να είμαι εδώ

La Kappa

Υπάρχει άνθρωπος που γράφει ευχές γενεθλίων και δεν ξεκινάει με τη φράση “ξεχνάω να βάλω βενζίνη στο ρεζερβουάρ και στο μπλου τζιν μου να ανεβάσω το φερμουάρ”, όπως άλλωστε τόσο πετυχημένα είχε γράψει ο Νίκος Καρβέλας και ερμήνευσε άψογα η Αννα Βίσση στο κορυφαίο τραγουδί γενεθλίων όλων των εποχών; Μα ένα μόνο δεν ξεχνάω ποτέ μου και πήρα να στο πωωω: Χρόνια πολλά Κατιούσα, για τα γενέθλιά σουυυ, τα τρίτα, τώρα που πατάς γερά στα πόδια σου. Κι επειδή σίγουρα κάποιοι θα πουν και ο Αντώνης Ρέμος έχει πει τραγουδάρα για Χρόνια Πολλά να διευκρινίσω δεν έχω κάτι με τον Αντώνη Ρέμο, είδα και το live του στο Mega στην καραντίνα, επιφυλάσσομαι για του χρόνου.

Popova

Τρία χρόνια Βολή στους Βολεμένους λοιπόν. Πάντα απέναντι στους γελωτοποιούς της εξουσίας που το ψέμα το δέχονται σαν αλήθεια και την ασχήμια σαν ομορφιά. Απέναντι στη γραφή αυτών που γλείφουν τις μπότες και διηγούνται πώς τις γυαλίζουν. Χρόνια πολλά Κατιούσα.

Ανήμερα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών η τελευταία πράξη του πολέμου από τον Μιχαήλ Καλατόζοφ που υπογράφει τη σκηνοθεσία της καλύτερης αντιπολεμικής ταινίας με τίτλο «Όταν περνούν οι γερανοί»

Sniper

Είμαι από τους τυχερούς που παρακολούθησαν αυτό το εγχείρημα πριν καν την ύπαρξή του. Έμαθα από τον Σφυροδρέπανο για τη διάθεση που υπήρχε να φτιαχτεί αυτή η σελίδα, έμαθα για τις συζητήσεις όσον αφορά το όνομα, το λογότυπο, τα χρώματα, αυτό το μικρό πυραυλάκι-κατιουσάκι-κατερινάκι που βλέπετε στο λογότυπο (γίνανε τρελές διαβουλεύσεις για αυτό) τους πρώτους συνεργάτες (που στη συνέχεια γίναμε δεκάδες), το στήσιμο της σελίδας, τις πρώτες δυσκολίες και πολλά άλλα. Κι όταν ο Σφυροδρέπανος μου πρότεινε να γράφω κείμενα τακτικά, είπα φυσικά «ναι, βεβαίως εννοείται μα τι λες τώρα, σαφώς, θα στο πρότεινα εγώ ο ίδιος, αν με θέλετε βέβαια, όχι πως……, έχω τόσες ιδέες, ε ρε τι έχει να γίνει, τους έχουμε όλους». Τελικά αποφάσισα να γράψω το ένα δέκατο των κειμένων που σκέφτηκα και έγραψα το ένα δέκατο των κειμένων που αποφάσισα να γράψω. Ούτε καν η καραντίνα δεν κατάφερε να με κάνει πιο επιμελή. Ακόμα κι αυτό το κειμενάκι που διαβάζετε τώρα, γράφτηκε τα ξημερώματα της 9^ης Μάη. Αλλά, αν οι Σοβιετικοί κατάφεραν να κάνουν το μεγαλύτερο comeback στην ιστορία των πολέμων, υποθέτω ότι κι εγώ μπορώ να συμβάλλω λίγο παραπάνω σε αυτό το εγχείρημα. New year’s Κατιούσα resolution λοιπόν: να γράφω περισσότερα κείμενα.

Η Κατιούσα γιγαντώθηκε πολύ γρήγορα και έγινε το καλύτερο πράγμα στα ελληνικά ίντερνετς (μετά τα βίντεο με γάτες) χάρη στους εμπνευστές της, τους (τακτικούς) συνεργάτες της και σε εσάς, το κοινό της. Αυτοί είναι τρεις προφανείς και “χαίρω πολύ” λόγοι. Υπάρχει και τέταρτος: η μεγάλη ανοιχτομυαλιά στην ποικιλία της θεματολογίας. Και υπάρχει κι ένας πέμπτος: βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Στην πλευρά της διαφώτισης και της χειραφέτησης των λαών, στο μέλλον της ανθρωπότητας. Χρόνια πολλά Κατιούσα: πρώτα πατάμε λάικ και μετά διαβάζουμε.

ΥΓ: Ξέρεις ότι κάτι κάνεις καλά, όταν αυτοί που βγάζουν χολή εναντίον σου, λένε το αμίμητο «πήρατε την………… κατιούσα», δηλαδή το πιο ανέμπνευστο, αμήχανο, cringe λογοπαίγνιο στην ιστορία της ομιλίας.

Urban Coyote

Α.Π.

Να ευχηθώ και γω από την μεριά μου, πάντα καλοτάξιδη με φρέσκο και μαχητικό περιεχόμενο. Αυτό που χαρακτηρίζει την Κατιούσα της καρδιάς μας και την έχει κατατάξει σε ένα από το πιο πολυδιαβασμένο και επισκέψιμο ενημερωτικό μέσο στο διαδίκτυο, με την συμπαράσταση από το αναγνωστικό κοινό της. Καλή δύναμη σε όλες τις “Κατιούσιες” και τους “Κατιούσιους” φίλους μας και ας ελπίσουμε ότι η Επανάσταση, δεν θα χρειαστεί να μας πάρει ακόμα πάρα πολύ καιρό. Καλή δύναμη σε όλους, ψυχή βαθειά και με διαύγεια. Αφιερώνω σε όλους εμάς αυτό το τραγούδι και σ’ αυτούς που δεν είναι πλέον μαζί μας. Μάθημα, στάσης ζωής, μέσα από την ζεμπεκιά του δικού μας Μητσάρα!

Αγγελική Ξένου

Κατιούσα μου,

Βασίλης Ασβεστόπουλος

Αυτό που θέλω από την Κατιούσα δυστυχώς δεν είναι στο χέρι της συντακτικής ομάδας. Είναι η ευχή για έναν κόσμο στον οποίο δεν θα υπάρχει η ανάγκη να γράφουμε για επίκαιρα θέματα κοινωνικής αδικίας, καπιταλιστικής αναλγησίας, ιμπεριαλισμού και βίας. Αλλά απλά να είχαμε την ανάγκη να υπενθυμίζουμε ότι αυτές υπήρχαν – ελπίζω να εκπληρωθεί σε όχι πολύ μακρινό μέλλον.

Γιώργης Αμπαζής

Σε κάθε μας βήμα, σε κάθε στιγμή της ζωής μας, ένα ερώτημα υπάρχει…
Είτε από το κοινωνικό περιβάλλον, είτε από τη συνείδηση μας…
Πού πας;
Μ’ αυτό το ερώτημα πορευόμαστε.
Σ’ αυτό  το ερώτημα καλούμαστε να απαντήσουμε…
Η Ζωή, σε κάθε της ιστορική στιγμή  απαντά, αν κάναμε τη σωστή ή τη λάθος επιλογή.
Σ’ αυτό το ερώτημα ΠΟΥ πας;
Έρχεται να βάλει τη δική του ψηφίδα προβληματισμού  και συνείδησης ο πρόσφυγας από την Κρήνη (Τσεσμέ) της Ερυθραίας Φώτης Αγγουλές ή Χονδρουδάκης, που αξίζει να ανακαλύψουμε στην κάθε λέξη του ποιήματος του.
Σε καθένα από μας μπαίνει κάθε στιγμή το δίλημμα… Πού πάω; Ποιος είναι ο δρόμος μου;
Σ’ αυτά τα ζητήματα καλούμαστε να απαντήσουμε εν μέσω κορωνοϊού, που θα αποτελέσει το όχημα για την αστική τάξη για. να δρομολογήσει  τις νέες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, στην καπιταλιστική κρίση!

Ο Φώτης Αγγουλές, όπως εκμυστηρεύτηκε στο συναγωνιστή του Αργύρη Ζερβούδη στο Σύρμα του Ντεκαμερέ (1944-45), αυτό το ποίημα το έγραψε μετά τη φυλάκιση του στα 1934!, γιατί ταλάνιζε τη συνείδηση του το δίλημμα, «πού πας Φώτη ;»
Ο Φώτης Αγγουλές διάλεξε το  δρόμο του…
Εμείς…
Ας σκεφτούμε,…  μέσα από τους προβληματισμούς του!!!

«ΠΟΥ πας;
Στράτες, σοκάκια, δρόμοι, ρόδες, φτερά, πανιά,
στην πολιτεία, στο χωριό, στη γειτονιά,
στράτες, σοκάκια, δρόμοι, ρόδες, φτερά, πανιά.

Μην ξεκινήσεις άσκοπα, δεν έχει ό δρόμος τέρμα,
κι είν’ ένας κύκλος ή φυγή, κι η λύτρωση ένα ψέμα.
Μην ξεκινήσεις ρίζωσε στην πατρική σου  γη
και σκάψε την  και κάμε την περιβόλι.
Αυτοί πού ξεκινήσανε κάποιαν αυγή, για μια φυγή,
ρυτιδωμένοι και σκυφτοί ξαναγυρίσαν  όλοι.

Φράξε τις στράτες, τα σοκάκια, σπάσε τις ρόδες, τα φτερά,
Σπείρε τη γη, τ’ αγκάθια, για να θερίσεις τη χαρά».

Με εκτίμηση και σεβασμό για την ιστορική επιλογή σας!
Γιώργης Η. Αμπαζής.
Δάσκαλος-Χίος

Γιώργος Λαμπρινίδης

Στα 3 χρόνια της η Κατιούσα μας έχει κατακτήσει μια θέση στην καρδιά και το μυαλό των καταπιεσμένων. Χωρίς καμιά υπερβολή, είναι μοναδική για την αντίθεση ανάμεσα στην πολυμορφία των βολών της και την μονοσήμαντη στόχευση στην καρδιά του κτήνους. Το δυναμικό της μοιάζει ανεξάντλητο και με δυναμική συνεχούς ανανέωσης. Η Κατιούσα βαδίζει με όλο και πιο σταθερά βήματα προς την κορυφή του λόφου απ’ όπου ετοιμάζεται ν’ ανοίξει τα φτερά της.

Τα γενέθλιά μας την 9^η Μάη, Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών είχαν πάντα σκοπό να δανείζονται λίγο από το φως του μεγαλείου του Κόκκινου Στρατού που κάρφωσε την κόκκινη σημαία στο κεφάλι του φιδιού. Φέτος, όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Μια νέα οικονομική κρίση ξεδιπλώνεται μπροστά μας πριν ακόμα χαθεί ο απόηχος της προηγούμενης διπλής κρίσης. Το κεφάλαιο, είτε από ανάγκη, είτε από ευκαιρία, ούτε που μαζεύει τα σάλια του που τρέχουν για νέα εργατικά δικαιώματα και χώσιμο του χεριού στην τσέπη του λαού. Το σταυροδρόμι των ροών εμπορευμάτων και χρηματικού κεφαλαίου που καταλαμβάνουμε μοιάζει όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια με μπαρουταποθήκη που η κρίση μπορεί να τινάξει στον αέρα στο πιτς φιτίλι. Το φίδι στριφογυρνάει στ’ αυγό του ξανά, γεμίζοντας τις δικές του αποθήκες με ρατσιστικό, εθνικιστικό και σκοταδιστικό δηλητήριο. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ένα άριστο όρνιο με αλάνθαστο ένστικτο και μυαλό κουτορνιθιού. Εξ αντικειμένου, τα όπλα ανοιχτού πεδίου του λαϊκού εργατικού κινήματος έχουν καθηλωθεί και κάθε τους βολή απαιτεί πολλαπλάσια προετοιμασία και ακρίβεια. Και πάνω σε αυτά, γύρω από αυτά, και μέσα σ’ αυτά η σιδερένια μέγγενη της κοινωνικής αποστασιοποίησης χτυπάει τις ρίζες μας και υπονομεύει αντικειμενικά την κοινωνική αλληλεγγύη και την οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού. Καπιταλισμός στα λίγο-πριν-τα-χειρότερά του!

Στην πρώτη κλεισούρα, όχι απλώς αντέξαμε αλλά ανεβάσαμε στροφές, βοηθήσαμε κι εμείς στην κάλυψη δύσκολων πεδίων, στην αντιμετώπιση μαζικής διασποράς τρομοκρατίας και στην απόκρουση (μαύρης κυρίως) λάσπης. Με μεγάλη αίσθηση ατομικής ευθύνης, είναι βέβαιο ότι θα κάνουμε ακόμα πιο καλά τη δουλειά μας το επόμενο διάστημα.

Τα γενέθλιά μας φέτος θα τα γιορτάσουμε όπως όλοι όσοι έχουν γενέθλια αυτήν την εποχή! Δηλαδή, όχι απλά εξ αποστάσεως και με τηλε-ευχές, αλλά και με την προσμονή ότι όταν όλα αυτά περάσουν, θα ανάψουμε τόσα κεράκια στην τούρτα μας ώστε να φωτιστεί ο ουρανός. Και θα περιμένουμε, ακόμα κι αν γι’ αυτό χρειαστεί να απελευθερωθεί συνολικά ο άνθρωπος από την εκμετάλλευση.

Τι λιγότερο από ένα Ζήτω η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών!

Venceremos!

Γιώργος Δ. Μπίμης

Η παράσταση

Τα φώτα άναψαν κι έσβησαν οι σκιές,
πέφτει η αυλαία κι όλα γίνονται συνήθεια,
ας ζώνουν πόνοι και μας καίνε πυρκαγιές,
σα να γεράσανε οι χαρές μέσα στα στήθια.

Τα φώτα άναψαν και ξύπνησε η νυχτιά
κι ο δρόμος στένεψε κι αυτός στην ανηφόρα,
λόγια που δίψασαν για φως, για λευτεριά,
δίχως ελπίδα τώρα χάνονται στη μπόρα.

Κι ένας αγέρας τη σιωπή μας τραγουδά,
σ’ έναν καιρό που αγκομαχά κι ακόμα τρέχει
κι η πολιτεία στη βροχή και στη φωτιά,
ξυπνάει μνήμες, μ’ άλλα όνειρα δεν έχει.

Έφτασε η ώρα που θ’ ανθίσουν οι πληγές
κι ένα καρφί θα μπει ξανά στο άγιο χέρι,
μ’ αν στάξει αίμα θα ματώσουν κι οι κραυγές
κι από το αίμα θα στομώσει το μαχαίρι…

Γιώργος Συκάς

Δημήτρης Καντ.

Κατιούσα

Ακολουθούσα μια ζωή
πορεία κατιούσα
μέχρι που σε αντάμωσα
καλή μου, Κατιούσα.
Κι άλλαξα σκέψεις και ζωή,
και σου ‘γραψα στιχάκι,
τη χώρα ν’ απαλλάξουμε
από το Μητσοτάκη
και τους αστούς που τυραννούν
εργάτες κι υπαλλήλους
ποτέ μην τους περάσουμε
για σύντροφους και φίλους.
Κι οι άλλοι που κυβέρνησαν
με ψέματα κι απάτη
ας πάνε στον αγύριστο
και ας καούν στο Μάτι
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
συντρόφισσα Κατιούσα,
με σένα βρήκα στη ζωή
το όπλο που ζητούσα.

Διονύσης Μαλαπέτσας

Η Κατιούσα είναι όπλο στα χέρια μας, ένα όπλο φτιαγμένο να εκτοξεύει βολές στα εχθρικά σκοτάδια των καιρών. Δεν έχει σκανδάλη, έχει πλήκτρα. Δεν έχει μπαρούτι, έχει λέξεις. Οι λέξεις όμως πολλές φορές κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από μια σφαίρα, γιατί η σφαίρα χτυπάει εφάπαξ και έναν στόχο. Οι λέξεις όμως, που συνθέτουν τα κείμενα των βολών μας, χτυπάνε ξανά και ξανά, κάθε φορά που ένας ακόμη άνθρωπος τα διαβάζει και πλήττουν ταυτόχρονα πολλούς στόχους, πολλούς καπιταλιστικούς προμαχώνες και αναχώματα. Η Κατιούσα τρία χρόνια τώρα είναι συνεχώς οπλισμένη και πυροβολεί αδιάκοπα. Ρίχνει βολές στο φασισμό, στον ιμπεριαλισμό, στον καπιταλισμό, στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία, στο μισογυνισμό, αλλά και βολές στον οπορτουνισμό, στο ρεβιζιονισμό, στο φραξιονισμό, στο λαϊκισμό, στα κερδοσκοπικά πολιτικά και μικροκομματικά τερτίπια. Και έχει ακόμη πολλά βόλια στην έμορφη πατρόνα της. Και αν ο κορωνοϊός παρουσιάζεται σήμερα ως παγκόσμιος πόλεμος, οι προλετάριοι πολεμάμε εδώ και πολλά χρόνια σε έναν αδιάκοπο και σκληρό ταξικό πόλεμο, που η νικηφόρα του έκβαση θα σταματήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα μας επιτρέψει να χτίσουμε πάνω στα ερείπιά του έναν κόσμο ελεύθερο, σοσιαλιστικό! Γι΄αυτό καλυφθείτε, οπλίζουμε…

Δύσκολες Νύχτες

Νιώθω λίγο αμήχανα όταν πρέπει να γράψω για την Κατιούσα, αφού όσα έχω να πω -εγώ και νομίζω κι όλοι οι συνεργάτες – τα λέμε πρώτα και κύρια μέσα από τα κείμενά μας. Προτιμώ να ακούσω τις δικές σας ευχές, που ευτυχώς δεν περιμένετε γενέθλια να μας τις πείτε. Θα εκφράσω απλά την προσδοκία να συνεχίσει να μας ξεβολεύει με τον ίδιο ενθουσιασμό και την επόμενη τριετία, για να μετατραπεί σε πενταετία, δεκαετία και όσο ακόμα αντέχουμε και μας αντέχετε.

Ελένη Γερασιμίδου

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από τότε που -με προτροπή της Λιάνας μας- άρχισα να μοιράζομαι όσα κατέβαζε το κεφάλι μου.

Ευρυτάνας Ιχνηλάτης

Στις εμβληματικές Κορυσχάδες της ανταρτομάνας Ευρυτανίας, στο λιτό μνημείο του προαύλιου χώρου αναγράφεται:

«ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΤΟΝ ΑΨΗΦΑ ΤΟ ΓΥΠΑ
ΣΑΝ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ, Μ’ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑ»

Ας παλεύουμε συλλογικά προς μια τέτοια κατεύθυνση κι από τούτο εδώ το μετερίζι, εμπνεόμενοι από εκείνους που ήταν “τίποτα γι’ αυτούς και όλα για τους άλλους”…

ΚΑΤΙΟUΣΑ, χρόνια πολλά και δυνατά…
Ψυχή βαθιά!

“Ευρυτάνας ιχνηλάτης”

Η μαυρομάτα του αντάρτη

Ηρακλής Βογιατζής

Για τα τρία χρόνια του περιοδικού αφιερώνω σε όλες/ους τους συντάκτες/ριες και τους αναγνώστες/ριες τους παρακάτω στίχους:

Θεόφιλος Διαμάντης

Έως πριν τρία χρόνια ήταν για μένα απλώς, το γνωστό σοβιετικό τραγούδι ή οι ρουκέτες του Κόκκινου Στρατού που σκάγαν πάνω στα κεφάλια των ναζί, στο Στάλινγκραντ, το Κούρσκ και αλλού. Επίσης, ήταν ο αστεροειδής που πλανιέται από πάνω μας, ονομασμένος προς τιμήν της Εκατερίνα Ζελένκο, που έπεσε στις αερομαχίες του Δευτέρου Παγκοσμίου. Όπως και στις παραπάνω περιπτώσεις, δεν ανακάλυψα εγώ την Κατιούσα. Με ανακάλυψε εκείνη και από τότε, το όνομά της σημαίνει για μένα και το χώρο που μιλάω και μου μιλούν, για όλα όσα ζω, όλα όσα με προβληματίζουν και όσα με ενδιαφέρουν. Η Κατιούσα είναι ο χώρος στον οποίο έφερα κι άλλους ανθρώπους για να μας μιλούν και να τους ακούμε. Κλείνει τώρα τρία χρόνια. Της εύχομαι να συνεχίζει να πλανιέται, όπως αστεροειδής, ανάμεσα στο κενό του διαδικτύου και να σκάει πάντα με πάταγο, επάνω στους βολεμένους.

Ίρις Αμάραντου

Μπορεί να είμαστε ακόμη μακριά ο ένας απ’ τον άλλον και να μην μπορούμε να γιορτάσουμε όπως θέλουμε, όμως με τη μάσκα τη… σωστή

συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τη φωνή αλλά και… τις βολές!

Καλλίτσα Βλάχου

Κοσμάς Λεοντιάδης

Τρία χρόνια… χτίζουμε ελεύθερη – αγωνιστική σκέψη και δράση…

Λαϊκό Στρώμα

3 Χρόνια Κατιούσα. Μια Κατιούσα που δεν είναι «άλλο ένα σάιτ», ούτε όμως ένα… «άλλο» σάιτ. Δεν είναι το «σάιτ του 21^ου αιώνα», ούτε και το σάιτ του 3000 μ.Χ. Είναι απλά ένας χώρος παράθεσης απόψεων που βρίσκονται στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Σε μένα πχ. έδωσε την ευκαιρία να γράψω για τον Μπέρνι Σάντερς, για το Blade Runner, για τους Iron Maiden, για το NBA και φυσικά για την… Ανταρσύα και τα ΕΑΑΚ (αυτό έλειπε, να μην έδινε). Στους υπόλοιπους συνεργάτες πάλι έδωσε την ευκαιρία να γράψουν για απείρως σοβαρότερα πράγματα. Για τον Παύλο Φύσσα, για τους εργάτες της Cosco, για τους μετανάστες στα φραουλοχώραφα. Για τους γηπεδικούς μπράβους, τον πόλεμο στη Συρία, τους αόρατους ανθρώπους γύρω μας. Και γι’ αυτό αξίζει να συνεχίσει να βρίσκεται ψηλά στα μπούκμαρκς των μπρόουζερ όλου του ντουνιά. Συνεπώς, χρόνια πολλά στην Κατιούσα, καλή δύναμη σε όλους μας, συνεργάτες και αναγνώστες, ώστε να συνεχίσουμε την επιτυχημένη πορεία μας.

Λευτέρης Στάικος

Κόκκινη από τη γέννησή της, κόκκινη στη μορφή και το περιεχόμενό της, κόκκινη στην υψηλή αισθητική της, ανάλογη του ύψους της άλλωστε. Η Κατιούσα είναι ένα κλαδάκι από το μεγάλο δέντρο του εργατικού κινήματος, απόλυτα στρατευμένη στην υπόθεση της πανανθρώπινης χειραφέτησης, προσανατολισμένη στο άλμα που θα μας φέρει το καλύτερο αύριο. Αυτή είναι η Κατιούσα μας, κινηματική, μαχητική, δρώσα. Παρούσα σε κάθε κινητοποίηση, στο δρόμο, στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς, όπου χτυπάει η καρδιά του λαού, για να εκφράζει παντού και πάντα την προοπτική του ανθρώπου να αυτοπραγματωθεί και να γίνει ο Άνθρωπος ο καθολικός, ο μέγας.

Τρία χρόνια ζωής λοιπόν, κι αληθινές ευχές για πολλά ακόμα!

Λιάνα Κανέλλη

Τρία χρόνια σε εποχή συμπυκνωμένου κοινωνικού και πολιτικού εκφυλισμού, με βαρύ υποκείμενο νόσημα τη δεκαετή οξεία και καλπάζουσα μνημονίτιδα, η Κατιούσα στήθηκε και στάθηκε διαδικτυακά στ´ αλήθεια ως όπλο. Παράξενο. Αφυπνιστικό με συγκεκριμένο στόχο τους βολεμένους κάθε λογής και κάθε κινήτρου, απ´ την παραίτηση και την απάθεια, ως τα κλισέ της αυτοπροβολής και την αληθοφανή εικονογραφημένη ψευδολογία. Έγινε γρήγορα παρέα, και σ´ ένα βαθμό ανάγκη, αλλά πάνω απ´ όλα αποπειράται συνεχώς να ορθώνεται στο ύψος των ανθρώπων. Γνωστών και αγνώστων, που αισθάνονται κοντά ακόμα, όπως αποδείχτηκε και στους καιρούς των μεγάλων εγκλεισμών και των ανοίκειων απολογισμών. Οπότε τώρα που όλοι μοιάζουν να ξεβολεύονται, και τα φετινά γενέθλια πρέπει να εορταστούν… τηρουμένων των αποστάσεων, η Κατιούσα μας μοιάζει αποφασισμένη να μη χάσει το στόχο της. Κάθε εποχή κι οι βολεμένοι της. Συνεχίζουμε με βολή κατά ριπάς.

Μάνος Δούκας

3 χρόνια Κατιούσα λοιπόν. Χρόνια πολλά Κατιούσα μας. Χρόνια πολλά Κατιούσα με το στυλ σου, τους αγαπημένους (μου … τουλάχιστον) ανθρώπους σου, τις μουσικές σου, το χιούμορ σου, την εγκυρότητά σου, τον ιστό σου, τον σταθερό ταξικό προσανατολισμό σου, με τις βολές σου τις εύστοχες.
Χρόνια πολλά σ’ όσους σε έγραψαν, σ’ όσους σε διάβασαν, σ’ όσους τους άρεσες, σ’ όσους σε κοινοποίησαν, σ’ όσους σε τροφοδότησαν.
Χρόνια πολλά σ’ όλους τους φίλους σου που αυξάνουν σταθερά και συνέχεια.
Χρόνια πολλά σ’ όσους ψάχνουν ακόμα τι είσαι… τίνος είσαι… αν είσαι… και κυρίως τι δεν είσαι… Εγώ σου εύχομαι… συνέχεια να γίνεσαι …
Χρόνια πολλά και σ’ όσους σε κριτίκαραν και σε έκριναν, λιγότερο ή περισσότερο δίκαια ή αυστηρά. Σ’ όσους σε ζήλεψαν ή σε αμφισβήτησαν. Πολύ χρήσιμα κι αυτά. Διαρκείς ευκαιρίες επαναπροσδιορισμού και αυτοκριτικής. Διορθωτικών κινήσεων και νέων εφορμήσεων.
Αλλά χρόνια πολλά και σ’ όσους σου επιτέθηκαν και σε συκοφάντησαν. Γιατί; Γιατί είναι “τετριμμένο”: “όποια μηλιά είναι γεμάτη μήλα, αυτή πετροβολούν”. Γιατί τελικά η ζήλια πράγματι… είναι ψώρα.

Το δώρο μου Κατιουσάκι μου στα γενέθλιά σου είναι ένα απόσπασμα του Günther Anders που λέει:

“Aν υπάρχει η ελάχιστη ελπίδα να αγγίξει κανείς τα αυτιά των άλλων, δεν θα το πετύχει παρά μόνο αν τα λόγια του έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή οξύτητα. Να γιατί εδώ ο χλευασμός οξύνεται. Οι ευτυχισμένοι καιροί, όταν θα μπορούμε να αποφεύγουμε εύκολα τις προσβολές και να λειτουργούμε με πραότητα, δεν έχουν έρθει ακόμα”.

Βάλτο κι αυτό στο σκρίνιο σου, μαζί με του Μαγιακόφσκι: “δεν έχω ούτε μια άσπρη τρίχα στη ψυχή του, ούτε σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας”.
Και με του Τσε: “Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να είναι ευγενικός. Ευγενικοί έχουν λόγους να είναι όσοι σκοπεύουν με τον ένα ή άλλο τρόπο να τον προδώσουν”.

Και μια φωτογραφία της επετείου σου.

Μαρία Παρέντη

“Αν είχα δικαίωμα, δικαίωμα εκλογής, να ξαναρχίσω ή όχι τούτο το ταξίδι, τούτο το ταξίδι θα το ξανάρχιζα…”, ακριβώς με τους ίδιους ανθρώπους, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, με τους ίδιους ακριβώς τρόπους.

Η Κατιούσα έχει σήμερα τα γενέθλιά της, κλείνει τα τρία της χρόνια. Τρία χρόνια συνέπειας, χαράς, γέλιων, συναντήσεων, εμπειριών, συγκινήσεων, δυσκολιών, εμποδίων, κριτικής. Τρία χρόνια γεμάτα.

Τα περσινά γενέθλια, τα γιορτάσαμε μαζί με το αναγνωστικό μας κοινό, σε μια μεγάλη αντιφασιστική γιορτή. Οι συνθήκες φέτος δεν μας το επιτρέπουν -τουλάχιστον ακόμη- μα είμαστε εδώ, συντροφιά σας, δεν εφησυχάζουμε, προσπαθούμε για το καλύτερο με στήριξή μας όλους εσάς.

Επιλέγω την παρακάτω φωτογραφία, γιατί απεικονίζει όλη μας τη χαρά από την πρώτη μας γιορτή. Η Filio Magenta κι εγώ, η στήλη μας Γυναίκες στην Κατιούσα, περιμένουμε με ανυπομονησία να αναλάβουμε δράση και να σας υποδεχτούμε ξανά!

Θα βρεθούμε ξανά όταν όλα θα έχουν τελειώσει

Μάρκος Σκούφαλος

9η Μάη! Η μέρα συντριβής του  φασισμού. Η μέρα που το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων προστέθηκε στο βωμό του τσακίσματος του αυγού του φιδιού με πρωτοπόρο τη Σοβιετική Ένωση, το πρώτο κράτος των εργατών στον Κόσμο που κάρφωσε τη σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του ναζισμού. Ουδέποτε συγχώρησαν οι αστοί ούτε τη  Σοβιετική  Ένωση όσο υπήρχε ούτε τους κομμουνιστές που παντού καθοδήγησαν τον αντιφασιστικό αγώνα.

Αυτή τη μέρα διάλεξαν οι συνοδοιπόροι και συναγωνιστές της “Κατιούσα” να κάνουν το ξεκίνημά τους, βάζοντας στήθος και γόνα στην ταξική ενημέρωση, επιλέγοντας ένα λογότυπο που παραπέμπει σε ένα από τα όπλα που τσάκισαν το φασισμό.

Ταξική ενημέρωση! Ναι, δεν υπάρχει ουδέτερη ενημέρωση, ναι η αλήθεια δεν ίπταται, είναι αντικειμενική, αλλά η αποκάλυψή της έχει άμεση σχέση με την πλευρά που υπηρετείς, την πλευρά των αδικημένων ή την πλευρά των Πατρικίων.

Η “Κατιούσα” λοιπόν επέλεξε από τότε στρατόπεδο στο πλευρό των πληβείων και όχι μόνο αυτό! Επέλεξε να βάζει το λιθαράκι της στη δράση για την ανατροπή, στη δράση για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού κομμουνισμού. Εύχομαι να συνεχίσει να αντιστέκεται στις κακοτοπιές και στις τροχάλες της ταξικής πάλης, εύχομαι να συνεχίσει στο δρόμο που χάραξε μέχρι την τελική νίκη. Μέχρι που η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο θα ανεμίζει σε όλη τη γη.

Ματριόσκα η Κόκκινη

Τρία χρόνια Κατιούσα και ποιος το περίμενε πως δεν θα τα γιορτάζαμε όλοι μαζί ενωμένοι, όπως πέρσι το καλοκαίρι στο Θέατρο Πέτρα της Πετρούπολης; Μπορεί ο κορωνοϊός να έχει επιβάλει κοινωνικές αποστάσεις αλλά οι καρδιές μας, τα μυαλά μας, οι ψυχές μας, τα οράματα μας για το μέλλον παραμένουν κοντά και σφιχταγκαλιασμένα. Η Κατιούσα είναι εδώ και 3 χρόνια μια μικρή όαση πληροφόρησης, χιούμορ και ελευθερίας σε μια θάλασσα διαδικτυακών και μη ΜΜΕ που καθημερινά μηρυκάζουν φόβο, ψέμα και απελπισία. Λόγια τυπικά για τον εορτασμό μιας ιστοσελίδας στην οποία έχω την τύχη να αρθρογραφώ τα τελευταία 2 χρόνια; Αν δεν παινέψω το σπίτι μου θα πέσει να με πλακώσει; Όχι, ως σήμερα τουλάχιστον, είναι μια ειλικρινής περιγραφή των όσων συμβαίνουν εντός της συντακτικής ομάδας. Άνθρωποι νέοι και λιγότερο νέοι αλλά πάντα νέοι στην ψυχή και στο πνεύμα έχουν ενώσει πληκτρολόγια για να προσφέρουν αυτό το αποτέλεσμα που καθημερινά απολαμβάνετε στις οθόνες σας. Ελπίζω του χρόνου να σας δω όλους σε μια μεγάλη συναυλία για τα τέσσερα χρόνια της Κατιούσας και δεσμεύομαι να σας σφίξω έναν-έναν στην αγκαλιά μου με σβουριχτά φιλιά. Για να νιώσουμε άνθρωποι, σύντροφοι και κυρίως αληθινά μαζί.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΤΙΟΥΣΑ!

Μπάμπης Ζαφειράτος – Μποτίλια Στον Άνεμο

ΚΑΤΙΟΥΣΑ: Το καλό τρίτωσε

Τρεις χρόνοι επεράσανε και φαίνεται μια μέρα
Κι αυτό που ήταν όνειρο υψώθηκε σαν βλήμα
Λάμψης και κρότου δυνατό φωτιά αέρας κύμα
Στο διαδίκτυο άπλωσε μια κόκκινη παντιέρα

Και κάτι ανήσυχα παιδιά με πυρωμένα λόγια
Τροχίσανε τα ταξικά τα τρομερά σπαθιά τους
Πήρανε ονόματα κρυφά εσκάψανε βαθιά τους
Και τερετίσανε γλυκά κι άγρια τα πληκτρολόγια

Βγαίνουνε Σφυροδρέπανοι και οργισμένοι Δούκες
Ματριόσκες μετά μουσικής κι ακούραστοι Οικοδόμοι
Magentas Popoves σκληρές –κι έχει ο Μαρξ ακόμη–
Και η Ελένη από Κοινού απλά χωρίς ντουντούκες

Urban Coyote με μηχανές που καταπίνουν μίλια
2310 Drugitiz Dies Brumalis
Πολλοί Αναγνώστες Ποιητές με όπλα υπό μάλης
Και κάπου κάπου μια αδειανή στον Άνεμο Μποτίλια

Ο Μαργαρίτης ιστορεί τα τιμημένα χρόνια
Δύσκολες Νύχτες αγρυπνούν στου Netflix τα σχολεία
Κι η Λιάνα που οπλοφορεί και κυνηγάει τη λεία
Με Φακό Ερυθράς Επαφής και Πατριδογνωμόνια

Και κάτι νέα παιδιά Κολέλης Μαλαπέτσας κι άλλα
Μαρία Άννα Θεόφιλος μια Ελπίδα και μια Ίρις
Πατάνε κάτω των αστών το σβέρκο για να σπείρεις
Σε γη καινούργια καρπερή στου ΠΑΜΕ τα σινιάλα

Επωδός

Κι από κάθε 9 του Μάη της ΕΕ τα μαύρα φίδια
Και των καπιταλιστών θα πηγαίνουν στα τσακίδια
Με τη Νίκη των Λαών και θα βρίσκουνε παρούσα
Την ψυχή μας που πετάει με μια εφτάψυχη ΚΑΤΙΟΥΣΑ

ΥΓ.

Πένες υπάρχουνε Λαμπρές πολλές και είναι κρίμα
Που μείνανε αμνημόνευτες μα ας όψεται η ρίμα
Όμως σας το υπόσχομαι αν τύχει και γλιτώσω
Του χρόνου εδώ στα τέσσερα να τις επανορθώσω

Μώμος

Στου Μαΐου τις εννέα
Μέρα νίκης των λαών,
Εγεννήθη μία νέα,
Εκ πνευμάτων αγλαών,
Ιστοσελίδα, που γενναία
Πάει κόντρα των καιρών,
Και που με βολές σκορπίζει
Τη βολή μικροαστών.

Και πειράχτηκαν καμπόσοι,
Μες στα τρία χρόνια αυτά,
Κάθε μέρα κι άλλοι τόσοι,
Λοιδωρούσαν φωναχτά,
Μα εκείνη είχε φουντώσει,
Και με όπλο τα γραπτά,
Σύντομα είχε αγχώσει,
Κάθε είδους κερατά.

Φασίστες, Τζήμερους, Μπογδάνους,
Kυβερνώσα Αριστερά,
Κι άλλους μπόλικους ρουφιάνους,
Με πικρία τους κερνά,
Τους σκληρούς απ΄τα κομπιούτερς,
Τους φρουρούς της ηθικής,
Άνευ τέχνης, σάπιους μπούμερς,
Και ναυάγια ολκής.

Να μας ζήσεις ΚΑΤΙΟΥΣΑ,
Χίλια χρόνια και καλά,
Πάντα νεανική και δρούσα,
Να ραβδίζεις δυνατά,
Ένα δεν θα συγχωρούσα,
Και στο λέω καθαρά,
Αν σοβαροφανώς κοιτάξεις,
Όσα είναι σοβαρά.

Νεκ

Δυστυχώς έχω περισσότερα από ένα…

Βεγγαλικά;…

“…Άστη να λέει…

…Αυτή μονάχα ξέρει και μόνη της θα κλαίει…

…Άστη να λέει…”

Την Αστική τάξη…

“Βολή στους βολεμένους” σημαίνει βολή στην βόλεψη, που καθημερινά φυτεύουν στην λογική μας οι ήδη βολεμένοι προύχοντες-προεστοί-δημογέροντες-εργοδόται, που με το κράτος τους διαμορφώνουν την ζωή μας με λάϊφστάϊλ πρότυπα, δίχως κοινωνική πρόνοια, δηλαδή ωχαδερφέ, ας βολευτούμε κι εμείς για πάρτη μας, όπως βολεύονται ούλοι, αφεντικά και δούλοι… Χεστήκαμαν για τους δούλοι, ‘μείς να γίνουμε αφεντικά άλλων ανθρώπων δούλων, ξεκινώντας από τον εαυτό μας. Από τον φοβισμένο “εαυτούλη” μας δηλαδή, που τον έχουμε αναγκαστικά και μονίμως στο απυρόβλητο, διότι η υποταγή μας συνεπάγεται την βιολογική μας επιβίωση…

Αμ δεν είναι έτσι…

Προσωπικά παραδέχομαι την πραγματικότητα της επιβίωσης και της ζωής μου…

Είμαι μεν μισθωτός δούλος, αλλά δεν είμαι “δουλικό”…

Θέλω να ζήσω κι όχι να καταντήσω…

Ομολογώ…

Ο Βεζούβιος δεν ανετινάχθη πλήρως, οι δεινόσαυροι δεν εξηφανίσθησαν οριστικά…

…”υπονοούμενο”: Γι’αυτό μάλλον και τα φίδια διατηρούν την γεύση κότας…

Υ.Γ.

Το μυστικό για το παντός καιρού, αδιάβροχο πούρο της μουράκλας του Τζον Μπελούτσι, του “Willd Bill” από την ταινία “1941” -(Από πού πάνε στο Χόλιγουντ παρακαλώ;) είναι 1:

Δεν σας περιμένω! Σας ψάχνω!…Οργανωμένα!…

Νίκος Πουρναράς / Οικοδόμος

«Σκέφτομαι, πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να ’χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό.

Το μεγάλο, είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ’ τη ζωή. Το ωραίο, είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό, είναι η αγάπη…» (Νίκος Μπελογιάννης)

Τρία χρόνια η Κατιούσα στολίζει τη ζωή μας. Όμορφη Κατιούσα της ζωής και της πάλης. Αγαπημένη Κατιούσα της επιμονής και της συνέπειας. Πάντα καλοτάξιδη. Κατιούσα της αγάπης…

Ο παίκτης

“Το να γράφεις λένε και να μοιράζεσαι την αλήθεια είναι πράξη που φωτίζει τα σκοτάδια κάθε δύσκολου καιρού”.
Συνέχισε Κατιούσα να φωτίζεις, όσο μπορείς πιο δυναμικά! Χρόνια καλά!

Παναγιώτης Κολέλης

Τρία και να καίνε! Σε εποχές που διακατέχονται από υψηλές πολιτικές θερμοκρασίες, συνεχίζουμε να εκπέμπουμε το ίδιο δυναμικά, χωρίς να πτοούμαστε ή να χάνουμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μας. «Ευτυχισμένοι είναι όσοι έζησαν σ’ αυτόν τον κόσμο τις στιγμές όπου άλλαζε η μοίρα του», έγραφε ο Πούσκιν και υποσχόμαστε να μη σταματήσουμε να γράφουμε, να παλεύουμε και να διεκδικούμε, μέχρι να καταστούν πραγματικότητα αυτές οι στιγμές.

Παναγιώτης Μανιάτης

Παπαγάλος

Η ΚΑΤΙΟΥΣΑ έγινε 3 ετών! Εδώ και 3 χρόνια το www.katiousa.gr αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα της υποβάθμισης της ενημέρωσης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Την ώρα που όλο και πιο πολλοί «μακελεύουν» καθημερινά την ενημέρωση και τη δημοσιογραφία, που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, και μάλιστα οι πλέον προβεβλημένοι, είναι παπαγάλοι της εξουσίας φιμώνοντας ή διαστρεβλώνοντας κάθε άλλη φωνή, η ΚΑΤΙΟΥΣΑ είναι πραγματικά μια φωνή που ξεχωρίζει. Η πλούσια ύλη, οι ενδιαφέρουσες ειδήσεις, η ανάδειξη των αγώνων των εργαζόμενων και τα άρθρα γραμμένα από ανθρώπους που σφυρηλατούνται καθημερινά στους αγώνες αυτούς για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου αποτελούν όαση στην έρημο των Πορτοσάλτε, των lifo, των πρώτων θεμάτων και όλων των άλλων υποπροϊόντων «ενημέρωσης» που καλούμαστε να καταναλώσουμε. Η ΚΑΤΙΟΥΣΑ είναι μια φωνή που σπάει το γκρίζο σκηνικό που στήνουν τα δημοφιλή ΜΜΕ δείχνοντας ότι δεν είναι μονόδρομος το γκρίζο και το μαύρο που μας επιβάλλουν. Η ΚΑΤΙΟΥΣΑ είναι, πλέον, μια απαραίτητη καθημερινή συνήθεια.

Χρόνια πολλά συντρόφισσα, ΚΑΤΙΟΥΣΑ.

Πέτρος Σκυθιώτης

Τρία χρόνια πέρασαν απ’ όταν πρωτοβγήκε στον ιντερνετικό αέρα το περιοδικό που αγαπήσαμε και που η οπτική του, η αισθητική του, η ποικίλη ύλη του και τα άρθρα του μας κάναν να θέλουμε να συμβάλουμε κι εμείς όπως μπορούμε, με ό,τι έχουμε να προσφέρουμε. Τρία χρόνια περάσαν κι η Κατιούσα δεν σταματά να αναπτύσσεται και να έχει ακόμα πιο δημιουργικές ιδέες. Τρία χρόνια πέρασαν κι ήταν μόνο η αρχή. Κι η χαρά μου τεράστια που βρίσκομαι μαζί σας.

Δεν χρειάζονται περισσότερα. Απλά να ευχηθώ κάποια στιγμή να γιορταστεί όπως πρέπει η επέτειος με πάρτι ή με συναυλία ή με οτιδήποτε, έτσι ώστε να δοθεί η αφορμή για να κρατήσουμε ακόμα πιο ωραίες στιγμές στο μυαλό μας απ’ αυτό της το ταξίδι.

Χρόνια πολλά Κατιούσα και του χρόνου η επέτειος όπως της αρμόζει!

ΥΓ. Κάποια στιγμή να ξαναβγεί το λευκό μπλουζάκι, κανονίστε 🙂

Σπύρος Μερκούρης

3 χρόνια Κατιούσα, χιλιάδες κείμενα, 1 υπέροχη συναυλία, 3 κατιουσόπιτες και πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι. Η Κατιούσα ξεκίνησε τις βολές της 3 χρόνια πριν -πώς πέρασαν τόσο γρήγορα- και έκτοτε μας κρατάει συντροφιά κάθε μέρα με αναλύσεις που θα ζήλευε επαγγελματικό μέσο, με ρεπορτάζ για τους καθημερινούς αγώνες του λαού μας, με πλούσιες πολιτιστικές προτάσεις. Η Κατιούσα έχει καταστεί ένα μετρήσιμο μέγεθος, όπως δείχνουν και οι αρκετές φορές που έχει μπει στο στόχαστρο των αστικών ΜΜΕ, ενώ είμαι σίγουρος πως όπως και εγώ χιλιάδες άλλοι περιμένουν κάθε μέρα με ανυπομονησία τα νέα κείμενά της. Η Κατιούσα είναι ένας πολύτιμος φίλος και συνοδοιπόρος γιατί έχει δείξει αυτά τα χρόνια πως έχει διαλέξει την σωστή πλευρά.

Αφιερώνω στο περιοδικό ένα τραγούδι ύμνο στην εργατική τάξη και τους αγώνες της, με την ευχή να ανταμώσουμε ξανά όλοι στις πορείες αλλά και στις όμορφες βραδιές που μας έχει συνηθίσει η Κατιούσα.

Σφυροδρέπανος

Ίσως η καλύτερη ευχή είναι η Κατιούσα να συνεχίσει να ενοχλεί όσους έχουν θιχτεί κατά καιρούς με τις βολές της. Αυτοί εξάλλου είναι το πιο φανατικό κοινό μας, θα πάθαιναν σύνδρομο στέρησης αν παύαμε να υπάρχουμε. Αλλά οι καλύτερες ευχές δίνονται στην πράξη. Με όσα κάνουμε -και κάνετε επίσης- για να μεγαλώσει η Κατιούσα, εκπλήσσοντας ακόμα και εμάς. Μακάρι του χρόνου τέτοια μέρα να έχουμε και άλλους τόσους λόγους να καμαρώνουμε.

Χρήστος Αιγάλεω

9 Μάη 2017 ένα νέο site εμφανίζεται με το βαρύγδουπο όνομα ΚΑΤΙΟΥΣΑ και υπότιτλο Βολή Στους Βολεμένους. Σκέφτεσαι πώς μπορεί μια ομάδα ερασιτεχνών να ξεπεράσει τον βαρύ αυτό τίτλο και να δώσει πραγματικά αυτό που έχει στο μυαλό της να προσφέρει σε όσους αποφασίσουν να το διαβάσουν. Τρία χρόνια τώρα, μετά από επαίνους αλλά πολύ περισσότερο από τις αντιδράσεις που έχουν προκαλέσει τα άρθρα της, ξέρεις ότι ο στόχος έχει σχεδόν επιτευχθεί, συνεχίζει με ακόμα πιο ολοκληρωμένα άρθρα και προτάσεις. Οι βολές στους βολεμένους χτυπούν πραγματικά με ρυθμούς ΚΑΤΙΟΥΣΑΣ. Χρόνια πολλά στο site μας