Πατριδοκάπηλα παιχνίδια στις πλάτες των μαθητών

Αν έβγαιναν οι μαθητές να κάνουν καταλήψεις ενάντια στο ΝΑΤΟ που υπονομεύει την ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας μας, που την έχει μετατρέψει σε ένα απέραντο στρατόπεδο, που σε εβδομαδιαία βάση, σε αέρα και θάλασσα κάνει πρόβες πολέμου  και ο Ελληνικός στρατός προσαρμόζει τις ανάγκες του  με βάση τους δολοφονικούς σχεδιασμούς του, τότε όλοι θα έπεφταν πάνω στους μαθητές, θα μιλούσαν για υποκινητές, για κομμουνιστικό δάχτυλο.

Αν και αυτά τα αιτήματα είναι τα πραγματικά πατριωτικά αναγνώσματα του σήμερα, που πρέπει να εναντιωθεί και να αντιπαλέψει ο λαός και η νεολαία μας.

Αντί αυτού βλέπουμε δυνάμεις που κατέκριναν μετά βδελυγμίας την κατάληψη σαν μέσο αγώνα και διαμαρτυρίας, να υπερθεματίζουν τώρα το επικίνδυνο εθνικιστικό δηλητήριο, που ποτίζουν κάποιοι μέσα στα σχολεία τους μαθητές, για να παίξουν ύπουλα, σκιώδη, αντιπολιτευτικά παιχνίδια.

Για άλλη μια φορά η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός περισσεύει από τους θεματοφύλακες της αστικής πολιτικής όλων των αποχρώσεων.

Κάποιοι από αυτούς κάνουν την εμφάνιση τους συγκαλυμμένα, αξιοποιώντας  εκλογή τους σε κάποιο   σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, εκφράζοντας βέβαια μόνο την άποψη τους και όχι το συλλογικό όργανο που ανήκουν.

Την ίδια ώρα, δεκάρα δεν δίνουν για την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, για την παραπαιδεία, για την μόρφωση κονσέρβα, για την αποσπασματική και ασύνδετη γνώση, που προετοιμάζει μαθητές χωρίς κρίση που θα αποδέχονται παθητικά και μοιρολατρικά τα πράγματα στην κοινωνία.

Παίζουν επικίνδυνα πατριδοκάπηλα παιχνίδια με τους μαθητές και έχουν ευθύνη αυτοί που τους ανέχονται, με ακροδεξιές και παραθρησκευτικές ομάδες  να έχουν εισβάλλει μέσα  στα σχολεία.

Δεν είναι τυχαίο ότι το δήθεν πανελλαδικό κάλεσμα των μαθητών για συλλαλητήρια, για την Μακεδονία και τον Κατσίφα, το διακινούν τα λεγόμενα «ορθόδοξα σωματεία».

Και επειδή ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, έτσι όποιος κρατεί μια μεγάλη Ελληνική σημαία και βρίζει όλους τους γείτονες λαούς και λέει μειοδότες όσους δεν αφουγκράζονται αλυτρωτικά συνθήματα, δεν είναι πατριώτης.

Γιατί ο εθνικισμός είναι εχθρός του πατριωτισμού, εχθρός την ειρήνης και αλληλεγγύης των λαών, είναι  η στάχτη που ρίχνουν εδώ και χρόνια οι ιμπεριαλιστές στα μάτια, για να βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος.

Ο πατριωτισμός με βάση τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες αποκτά το ανάλογο περιεχόμενο και διαπρέπει με την ανιδιοτελή προσφορά του λαού και την αυτοθυσία, για την προάσπιση των ύψιστων πανανθρώπινων ιδανικών όπως αυτό της ελευθερίας, της λαϊκής – κοινωνικής ευημερίας.

Για αυτό ο ανόθευτος γνήσιος πατριωτισμός που έχει αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, πολεμήθηκε από τους εθνικιστές στην τριπλή κατοχή της χώρας από τον ναζισμό – φασισμό το 1941 – 1944.

Ο λαός οργανωμένος μέσα από το ΕΑΜ, 1.500.000 λαού,  με τις υπόλοιπες εαμικές οργανώσεις, πολέμησε τον κατακτητή της χώρας, ενώ οι εθνικιστές της εποχής συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και συγκρότησαν τα τάγματα ασφαλείας (συμπληρωματικό ένοπλο σώμα «Ελλήνων» πλάι στους Γερμανούς ναζί) φορώντας μάλιστα την στολή του εύζωνα, του τσολιά. Γιατί άραγε η εμφάνιση αυτή?

Πατριώτες οι καπεταναίοι και οι οπλαρχηγοί του 1821 που οι περισσότεροι μετά η φυλακίστηκαν όπως ο Κολοκοτρώνης και το πρωτοπαλίκαρο του τον Πλαπούτα, η πέθαναν  στην φτώχεια και την ζητιανιά όπως ο Νικηταράς, από τους «φωστήρες» του «έθνους» της νέας αστικής τάξης που ήρθε στο ιστορικό προσκήνιο, για να πάρει τα ηνία της εξουσίας από τους Οθωμανούς, στο υπό διαμόρφωση Ελληνικό κράτος.

Αντίθετα όσες φορές κυριάρχησε κλίμα μεγαλοϊδεατισμού και εθνικισμού για να εξυπηρετηθούν ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, μετρούσαμε τραγωδίες σαν χώρα και λαός, όπως με την μικρασιατική καταστροφή.

Που αντί για την Ελλάδα των 5 ηπείρων και 2 θαλασσών που προπαγάνδιζαν τα αστικά επιτελεία της εποχής με προπομπό την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, χάσαμε κα τα παράλια της Μικράς Ασίας, με τον Ελληνικό λαό εκεί να πληρώνει βαρύ φόρο αίματος και προσφυγιάς.

Ο πατριωτισμός του λαού και της νεολαίας του δεν έχει σχέση με τα εθνικιστικά κελεύσματα και με τις ρητορείες μίσους και αλυτρωτικών συνθημάτων.

Όσο αγνά  να παρουσιάζουν τα πράγματα και ένδειξη πατριωτικού ήθους της μαθητιώσας νεολαίας, το αντίθετο ακριβώς αποσκοπούν αυτοί που πλειοδοτούν σε αυτές τις τακτικές.

Το ντορό το έδωσαν αυτοί που νουθέτησαν τους μαθητές  στις  παρελάσεις, να περάσουν φωνασκώντας εμβατήρια μιας άλλης εποχής εθνικοφροσύνης και πατριδοκαπηλίας.

Πολλοί από αυτούς μνημονεύουν τις εποχές που τα ξερονήσια γέμιζαν με εξόριστους αγωνιστές που πάλευαν για τις ελευθερίες και τα δίκια του λαού, που «πατριώτης» σήμαινε να είσαι αντικομουνιστής και χριστιανός ορθόδοξος, να υποκλίνεσαι στους Αμερικανούς και στο φαγοπότι της ολιγαρχίας του πλούτου να μην αντιδράς.

Αυτό το πνεύμα και κλίμα θέλουν κάποιοι να περάσουν στους μαθητές. Σε αυτή την κατεύθυνση απεργάζονται σχέδια, και ως «έμποροι» πατριώτες μιας χρήσεως, θέλουν να δηλητηριάσουν  τις συνειδήσεις των μαθητών με το δηλητήριο του φασισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού.

Ο φασισμός είναι παιδί του συστήματος  και εκκολάπτεται στην μήτρα του σαν το αυγό του φιδιού.

Αποτελεί   εφεδρεία του και παίρνει ποιο ενεργό μέρος, στην διάταξη του αστικού πολιτικού σκηνικού, όταν αυτό πλέον, δεν μπορεί να διαχειριστεί την αντιλαϊκή πολιτική.

Σε αυτή την κατεύθυνση όλοι οι ταγοί του αστικού πολιτικού συστήματος τον ανέχονται και χάριν μικροπολιτικών εύκαιρων τακτισμών και αντιπολιτευτικών λογικών δεν τους ενοχλεί καθόλου η διείσδυση του φασισμού στα σχολεία που τον αξιοποιούν ένθεν κακείθεν.

Τα πατριδοκάπηλα παιχνίδια στις πλάτες των μαθητών είναι επικίνδυνα και ήδη εστίες αντίστασης από τους κόλπους των εκπαιδευτικών, του γονεικού αγωνιστικού κινήματος, αρχίζουν και κάνουν την εμφάνιση τους, ώστε μαζί με τα αγωνιστικά όργανα των μαθητών, 15μελη, 5μελη, τα συντονιστικά αγώνα σχολείων, να χαλάσουν τα σχέδια για την επιβολή σκοταδισμού  στα μυαλά και τις συνειδήσεις των μαθητών.

Γιατί το σύνθημα των μαθητών, η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται, ούτε προσκυνά, θα αντηχήσει δυνατά τα επόμενα χρόνια και θα βρει τον βηματισμό της, με το λαϊκό κίνημα της αντεπίθεση και ανατροπής, για μια άλλη κοινωνία.

Σε αυτό τον δρόμο οι μαθητές θα είναι χιλιάδες και μαζί με τον λαό θα νικήσουν.

Παναγιώτης Σαββίδης