Γίνε κι εσύ πρόεδρος, μπορείς – Ποια είναι είναι η νέα γουαναμπή ηγέτης της Βολιβίας

Οι κολλημένοι με τα αθλητικά πιθανότατα θα θυμόσαστε ένα διαγωνισμό – “θεσμό” του παλιού Εθνοσπόρ με τίτλο “Γίνε πρόεδρος”, ο οποίος μάλιστα αναβιώνει κατά διαστήματα, στον οποίο οι προπονητές της εξέδρας, του καναπέ εν προκειμένω, επέλεγαν στα πλαίσια ενός συγκεκριμένου μπάτζετ 14 παίκτες από τους 100 καλύτερους κάθε χρονιάς, συλλέγοντας ή χάνοντας βαθμούς ανάλογα με τις επιδόσεις των επιλεγμένων παικτών τους στην πραγματική ζωή. Κάτι σαν πρόγονος των σημερινών γνωστών μας fantasy games.

Ποιος να το έλεγε πως θα έφτανε η μέρα που η πραγματικότητα θα ξεπερνούσε τη φαντασία ή μάλλον τα fantasy games και κάποιοι θα έπαιρναν το σλόγκαν γίνε πρόεδρος τοις μετρητοίς για να το εφαρμόσουν ως πολιτικοί στη χώρα τους, σερβίροντας μας διαδοχικά επίδοξους ηγέτες, με κοινό χαρακτηριστικό την αυτοανακύρηξή τους και το ότι μέχρι και αυτή μετά βίας τους γνώριζε η μαμά τους. Μετά τον δαπίτη γιωτά Γουαϊδό στη Βενεζουέλα, η ακροδεξιά της Βολιβίας που ενορχήστρωσε με τη στήριξη των ΗΠΑ ένα κατά τα φαινόμενα πιο πετυχημένο πραξικόπημα κατά του Έβο Μοράλες επαναλαμβάνει τη συνταγή, ευελπιστώντας σε καλύτερα αποτελέσματα.

Από χθες λοιπόν, η Βολιβία διαθέτει μεταβατική πρόεδρο, την οποία φυσικά δεν έχει αναγνωρίσει η βουλή, αφού δεν υπάρχει απαρτία μετά την αποχώρηση των βουλευτών του κόμματος του Μοράλες “Κίνημα για το σοσιαλισμό” από τη διαδικασία, αλλά ως γνωστόν στην αστική δημοκρατία δεν υπάρχουν συνταγματικά και θεσμικά αδιέξοδα για πραξικοπηματίες. Η μεταβατική γουαναμπή πρόεδρος είναι η δεύτερη αντιπρόεδρος της βουλής, Ζανίν Ανιές, δικηγόρος το επάγγελμα και γερουσιαστής της επαρχίας Μπένι βορειανατολικά της Βολιβίας.

To βεληνεκές της προσωπικότητας της εν λόγω πολιτικού διακρίνεται από το ότι υπάρχουν εξαιρετικά λιγοστά στοιχεία για το ποιόν της προς το παρόν, παρά τη μακροχρόνια σταδιοδρομία της σε διάφορα αιρετά αξιώματα μετά το 2006, ενώ τα σχετικά δημοσιεύματα απλώς αντιγράφουν το ένα το άλλο. Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι ανήκει σε κομματίδιο που συμμετέχει στο βασικό σχηματισμό της αντιπολίτευσης PPB – CN, με άλλους να την περιγράφουν ως “κεντροδεξιά” κι άλλους ως “ακροδεξιά”, λίγη όμως σημασία έχει η επίσημη ιδεολογική της ταυτότητα. Στην πράξη είναι φανερό ότι όπως και οι ομοϊδεάτες της, διακατέχεται από βαθύ μίσος για το λαό της Βολιβίας, ιδιαίτερα δε τους ιθαγενείς, που αποτελούν το 65% του πληθυσμού. Πριν λίγα χρόνια, η Ανιές δε δίστασε να εκφράσει και δημόσια το ρατσισμό της, με ανάρτηση που αργότερα κατέβασε, όπου καταφέρονταν με μίσος κατά των ιθαγενών και των εθίμων τους, καλώντας τους να φύγουν από τα αστικά κέντρα:

Ονειρεύομαι μια Βολιβία ελεύθερη από τις σατανιστικές τελετές των ιθαγενών, η πόλη δεν είναι για τους ιθαγενείς που μπορούν να πάνε στο οροπέδιο ή στην πεδιάδα του Τσάκο!”

Δεν ξέρουμε αν αποσκοπούσε στην εκδίωξη σατανιστικών πνευμάτων που άφησε πίσω του ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της Λατινικής Αμερικής Έβο Μοράλες, το γεγονός πως η αυτοανακηρυχθείσα πρόεδρος εμφανίστηκε στην ομιλία “ανάληψης των καθηκόντων της” με μια βίβλο μισού τετραγωνικού στο χέρι. Σίγουρα πρόκειται για μια εικόνα πολλά υποσχόμενη για τη δημοκρατία και την ελευθερία στη Βολιβία.

Eικόνα που είδαμε και πριν λίγες μέρες, αμέσως μετά την αναγκαστική παραίτηση του Μοράλες, με τον ντε φάκτο ηγέτη των πραξικοπηματιών, τον ακροδεξιό πολυεκατομμυριούχο Φερνάντο Λουίς Καμάτσο, να εισβάλλει στο εγκαταλελειμμένο προεδρικό μέγαρο με μια σημαία της Βολιβίας και μια βίβλο, διακηρύσσοντας πως “η Βολιβία ανήκει στο Χριστό”.

Και ο λαός να βάλει το χέρι του.