Ταγκό για δύο μεταξύ ΠΑΜΕ και Μητσοτάκη βλέπουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ

Μπορεί η ΓΣΕΕ να συναντήθηκε για τσάι και συμπάθεια με το Μητσοτάκη, μπορεί να μην ετοιμάζει καμία απολύτως αντίδραση για το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο που έρχεται, μπορεί το μόνο στο οποίο διακρίνεται να είναι οι πρακτικές μαφίας, μπορεί κάθε συγκέντρωσή της να εξελίσσεται σε φιάσκο χωρίς κοινό και εργάτες, τουλάχιστον όμως έχει καθαρή εικόνα για τον πραγματικό της αντίπαλο: το ΠΑΜΕ.

Σε μια φαιδρή ανακοίνωση, όπου τα άσχημα και μακαρονικά ελληνικά δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, η συνδικαλιστική μαφία δεν αφήνει την παραμικρή αιχμή για τον πυρήνα του νομοσχεδίου, κάνοντας απλώς λόγο για “μονομερείς παρεμβάσεις χωρίς σοβαρό κοινωνικό διάλογο”. Έκανε δηλαδή τη μούρη κρέας στη δεξιά, δε θα ξέρουν πού να κρυφτούν. Αμέσως μετά περνάει στον πραγματικό της καημό, που είναι οι καρέκλες και η διεξαγωγή Συνεδρίου, με νόθους αντιπροσώπους και συσχετισμούς.

Η ΓΣΕΕ, ως θεσμικός και αντιπροσωπευτικός εκφραστής της βούλησης των εργαζομένων της χώρας, πρέπει να ολοκληρώσει ανεμπόδιστα τις διαδικασίες ανάδειξης τακτικής της Διοίκησης. Διαδικασίες προαπαιτούμενες για να λειτουργήσουν τα συλλογικά όργανα και να τοποθετηθούν δημοκρατικά ή να αντιδράσουν στις αλλαγές που κομίζει το πολυνομοσχέδιο. Διαδικασίες που διαλύθηκαν με βίαιο και σκαιότατο τρόπο από το Π.Α.ΜΕ, τον κομματικό βραχίονα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, το οποίο θα κάνει κηδεία με ξένα κόλλυβα, καθώς δεν εμπλέκεται στη νομική και πρακτική βάσανο ούτε υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ούτε προκήρυξης απεργιών.

Ξεπερνάμε με δυσκολία τον πειρασμό να σταθούμε στη φράση “κομματικός βραχίονας του ΚΚΕ” -που είναι ταυτολογία-μπουρδολογία- και περνάμε στην ουσία. Ο λόγος που η γραφειοκρατική κλίκα δεν είναι ισχυρή και έτοιμη για να οργανώσει μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στο πολυνομοσχέδιο είναι …ότι δεν έγινε συνέδριο για την εκλογή τακτικής διοίκησης. Όσο αυτή ήταν εκλεγμένη, οι απεργίες διαδέχονταν η μία την άλλη, ενώ οι εργοδότες και η κυβέρνηση δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα από το αλλεπάλληλο αγωνιστικό σφυροκόπημα. Μόλις, όμως, γίνει το συνέδριο της ΓΣΕΕ και ανανεώσουν τις θεσούλες τους, ας τρέμουν ξανά οι ισχυροί αυτού του κόσμο την οργή των εργατοπατέρων και τη δύναμη του κοινωνικού διαλόγου τους. Ο Κόκκινος Οχτώβρης θα μοιάζει με πάρτι νηπιαγωγείου μπροστά στην οργή των γαλαζοπράσινων και ροζ εργατοπατέρων.

Δεν ξέρουμε αν η συνάντησή του με τον Μητσοτάκη είχε ταγκό ως μουσική υπόκρουση, και κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Δεν ξέρουμε αν υπολογίζουν πως θα εκλέξουν στη Διοίκηση τους μπράβους τους και έτσι κανείς δε θα τολμά να τους πάει κόντρα στη “διαπραγμάτευση” και τον “κοινωνικό διάλογο”, αφού θα προσέρχονται με “επιχειρήματα”.

Συνεπώς θα αρκεστούμε να επισημάνουμε τα γεγονότα: την ώρα που το ΠΑΜΕ καλεί σε εγρήγορση και ετοιμάζει συλλαλητήριο ενάντια στο πολυνομοσχέδιο την ερχόμενη Τρίτη, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ασχολούνται απλώς με τις καρέκλες τους. Και το ΠΑΜΕ είναι το μοναδικό σοβαρό αντίπαλο δέος, που χαλάει τη σούπα τους και εμποδίζει τα σχέδιά τους.