Οκτώβρης ’93 – Ένα τραγούδι για την τελευταία μάχη των Σοβιέτ

Και να που με σημάδεψε μια χρονολογία… Αλλά αυτή ήταν μαύρη.

Ένα πολύ ωραίο τραγούδι για την τελευταία μάχη των Σοβιέτ και τον κόσμο που κατέβηκε μαζικά στον δρόμο με κόκκινες σημαίες, για να υπερασπιστεί αυτό που έχασε.

Μουσική & Ερμηνεία: Μιχάλης Κάτσαρης
Στίχοι: Πέτρος Σκυθιώτης

ΟΚΤΩΒΡΗΣ ‘93

Αίμα, μπετόβεργες, τσιμέντο όλα σ’ ένα
τον μαύρο Οκτώβρη του ενενήντα τρία
έτσι επέστρεψε ξανά η «δημοκρατία»
στην κάθε εκτέλεση μετά το κάθε γέρμα

το εφηβάκι με την κόκκινη σημαία
τίγκα στο δρόμο χημικό, πέτρα στην πέτρα
οι δορυφόροι μεταδίδουν νέα μέτρα
και την ζωή την ξαναλένε ιδέα ακραία

στα μανταλάκια ξεκουράζονται τα ψάρια
παίρνουν μαζί με το κιλό δώρο κι εσένα
σε κομματάκια που τα ρίχνουν στην αρένα
με τα καλώδια, τα σύρματα, τα φτυάρια

στα εργοστάσια του ήλιου πως συμβαίνει
να συσκευάζουνε σκοτάδια σε κασόνια
να ξεφορτώνονται σ’ εμάς και να ζεσταίνουν
την πρώτη Μάη μας όσο περνούν τα χρόνια

το εφηβάκι με την κόκκινη σημαία
λένε στη σάκα του πως κουβαλά τη βία
με πόσα μπαμ κάνει στον κόσμο ηρεμία
μέσα στα γήπεδα και στην ωραία θέα

απ’ τα φαντάσματα στις κορυφές του Γράμμου
μέχρι τη Μόσχα κυβερνάει το Κονγκρέσσο
τριάντα χρόνια που με στείλανε κει έξω
κι άλλα τριάντα που με κυνηγά η γενιά μου