Πραγματικά το να είσαι ασθενής σε ράντζο είναι κάτι που δε θα ευχόμουν να ζήσει κανένας. Είναι ένας εφιάλτης, μια προσβολή στην οποία υπόκεινται άνθρωποι που αγωνίστηκαν στη ζωή τους για να βρεθούν σε ένα σημείο που θυμίζει είτε μεσαίωνα είτε εμπόλεμη ζώνη.
Αφού άκουες και άκουες μωρέ χαμένο φασιστολόι, τότε τι στου διάουλου έκατσις και σε μάγκωσα και δεν το ‘κοβες στα πουδάρια να γλιτώεις;;;
Σήμερα, 85 χρόνια μετά από την είσοδο της Ελλάδας στη μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα – τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – τα διδάγματα της περιόδου παραμένουν εξαιρετικά επίκαιρα και πολύτιμα.
Η πολιτική σκηνή μετατρέπεται πλέον χύδην και απροκάλυπτα σε διαγωνισμό παλιού μπουζουξίδικου για τα ονόματα στην ταμπέλα.
Στο θέατρο Brecht – 2510 οι συντελεστές της παράστασης «Μακρόνησος / Τρωάδες» ενστερνιζόμενοι τις ιδέες του μεγάλου δραματουργού και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ αποφάσισαν να μιλήσουν σε ανασφαλείς καιρούς, την εποχή που είναι ενάντια στον άνθρωπο.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ… Τα παιδιά που δεν έφτασαν ποτέ… Τις οικογένειές τους… Τον αγώνα μας για να μη συγκαλυφθεί ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ των Τεμπών
"Η Ιστορία αρχίζει εκεί που τελειώνει η δημοσιογραφία"