Ναι ρε, ντιβόσο, αλλά σε τι; – Σημειώσεις για την Ευρωλίγκα

Ντιβόσο-ντιβόσο, άι φιλ ντιβόσο…

Ναι αλλά σε τι ακριβώς; Στους χορηγούς και στα λεφτά; Στη διοργανώτρια αρχή που πρόσθεσε άλλες δυο ομάδες, δηλαδή άλλες τέσσερις αγωνιστικές στο φετινό μαραθώνιο; Που σημαίνει ακόμα πιο πολλά αδιάφορα παιχνίδια, εβδομάδες με διπλή αγωνιστική δράση, αλλά και ανάποδα αποτελέσματα που βάζουν σε υποψίες τους τζογαδόρους. Κι οι μήνες θα κυλήσουν με αρκετά χασμουρητά ως τα πλέι-οφ και το Final Four του Μαΐου.

Το οποίο φέτος θα γίνει στην Κολωνία, όπου όλοι οι κόποι της χρονιάς θα κριθούν σε ένα διήμερο. Αυτό ήταν άλλωστε το μόνιμο παράπονο της ΤΣΣΚΑ, που σκόρπιζε τον τρόμο στην κανονική περίοδο, κι ήταν άχαστη σε προημιτελική σειρά στις τρεις νίκες, αλλά έμενε συνήθως με τη γλύκα της βρύσης, χωρίς να πιει νερό, και περνούσε κάτω από τον πήχη την κρίσιμη στιγμή, γιατί σε έναν αγώνα, όλα μπορούν να γίνουν. Μέχρι που αντιστράφηκαν οι ρόλοι κι ήταν αυτή που ανέτρεψε τα προγνωστικά στο Φάιναλ-Φορ στη Βιτόρια, κι έπαψε να γκρινιάζει για το σύστημα διεξαγωγής.

Η Ευρωλίγκα προσπαθεί βέβαια να ανοιχτεί σε νέες αγορές. Φέτος βλέπουμε μετά από καιρό ομάδα από τη Γαλλία, τη Βιλερμπάν του Τόνι Πάρκερ, που θα είχε πολύ μεγαλύτερο εμπορικό έρεισμα αν ο ιδιοκτήτης της φορούσε σορτσάκι και έμπαινε στο παρκέ να παίξει μερικούς αγώνες. Κι έχουμε συνολικά 18 ομάδες από δέκα διαφορετικές χώρες, εκ των οποίων κάποιες έχουν διπλή (και βάλε) εκπροσώπηση, όπως η Γερμανία -άλλη μια αγορά προς άνοιγμα, που φιλοξενεί και φέτος το Φάιναλ Φορ.

Σε κάθε περίπτωση, η Ευρωλίγκα ανεβαίνει επίπεδο, κι ας παραμένει φτωχός του ποδοσφαίρου, κι ας έχει μετακομίσει Πέμπτες και Παρασκευές, γιατί δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ως ντιβόσο, τον ύμνο και το σεντόνι του Τσου-Λου. Φέτος είναι η πρώτη φορά που πολλές ομάδες -και η διοργάνωση συνολικά- φαίνονται ενισχυμένες, δεν είδαν τα αστέρια του να προτιμούν το ΝΒΑ και την Κίνα να παίρνει ό,τι περισσεύει. Και το ενδιαφέρον είναι αυξημένο, κι ας μην καταλαβαίνει κανείς πώς μπορεί να βγάλει πίσω τα λεφτά που δίνει μια ομάδα -πχ η Μπαρτσελόνα στον Μίροτιτς, 11 εκατομμύρια τον χρόνο.

Αυτό που φαίνεται να ακολουθεί ευθέως αντίστροφη πορεία, ωστόσο, είναι το ταβάνι και οι προσδοκίες των δύο ελληνικών ομάδων. Κάποτε το Φάιναλ-Φορ ήταν μίνιμουμ στόχος για να μη θεωρηθεί αποτυχημένη η χρονιά. Τώρα το βασικό ζητούμενο είναι η πρόκριση στα πλέι-οφ, δηλαδή στην οκτάδα, και βλέπουμε. Οι ελληνικές ομάδες δεν είναι στο κορυφαίο επίπεδο και όσοι αρνούνταν να το δουν, το καταλαβαίνουν στην πράξη, με αρκετά επώδυνο τρόπο, καθώς προσγειώνονται απότομα στην πραγματικότητα.

Ο Παναθηναϊκός στα χαρτιά είναι έκτο φαβορί, πίσω από την τετράδα του περσινού Φάιναλ-Φορ και την Μπαρτσελόνα. Έχασε τον Πιτίνο, βρίσκοντας αντικαταστάτη στον πιστό στρατιώτη Πεδουλάκη, και μένει να δούμε τι ισορροπίες θα βρει μεταξύ των αθλητικών κορμιών που έχει και του “σκεπτόμενου μπάσκετ” με έμφαση στην άμυνα, που πρεσβεύει ο προπονητής του. Η χρονιά ξεκινά με φιλοδοξίες και με αρκετή προσμονή για παίκτες όπως ο Φριντέτ και το επίπεδο προσαρμογής του στο ευρωπαϊκό στιλ. Ενώ αδύνατο σημείο μπορεί να αποδειχτεί στην πορεία η θέση του σέντερ, όπου προς το παρόν, η πιο αξιόπιστη λύση φαίνεται να είναι ο -φιλότιμος αλλά με συγκεκριμένες δυνατότητες- Ίαν Βουγιούκας.

Ο Ολυμπιακός που βρίσκεται ούτως ή άλλως σε μεταβατική περίοδο, (βλέποντας το δίδυμο αρχηγού-υπαρχηγού -Σπανούλης και Πρίντεζης- να κολλάει τα τελευταία του ένσημα στο παρκέ), διανύει την πιο περίεργη χρονιά της ιστορίας του, αφού δε συμμετέχει φέτος στο ελληνικό πρωτάθλημα -και κατεβάζει τα δεύτερα στην Α2. Θεωρητικά βγαίνει τραυματισμένος από την περσινή σεζόν και τις περιπέτειες που είχε, με πολύ πιο ταπεινούς στόχους από άλλες χρονιές του πρόσφατου παρελθόντος. Στην πράξη πάντως, μπορεί οι λιγότερες υποχρεώσεις να του βγουν σε καλό, ιδίως για την παλιά φρουρά, και να είναι η ευχάριστη -και όχι η αρνητική- έκπληξη της χρονιάς.

Η χρονιά ξεκινάει με την κλασική τριάδα σε ρόλο φαβορί. Η πρωταθλήτρια ΤΣΣΚΑ είδε όλους τους στυλοβάτες της περιφέρειας -που ήταν η κλασική δύναμη πυρός της- να αλλάζουν περιβάλλον (Σέρχιο, Ντε Κολό και Κ. Χίγκινς) και πήρε στη θέση τους παίκτες-στοιχήματα σαν τον Μάικ Τζέιμς, που μπορεί να σκοτώσουν μια ομάδα, αλλά πολλές φορές αυτή είναι η δική τους.

Η Ρεάλ και η Φενέρ είναι -στα δικά μου μάτια τουλάχιστον- τα μεγάλα φαβορί και το απέδειξαν χτες, στο ντέρμπι της πρεμιέρας. Η Ρεάλ έχει όπλο την ομοιογένεια, χάνοντας μόνο τον Αγιόν, για να προσθέσει κι άλλο αργεντίνικο αίμα στη σύνθεσή της, ενώ φέτος ετοιμάζεται να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό τον θηριώδη Ουσμάν Γκαρούμπα, το νέο-παιδί θαύμα του μπάσκετ. Στον αντίποδα, η Φενέρ έχει κλεισμένη από τώρα θέση στο Φάιναλ-Φορ, με περιφέρεια-φωτιά (Σλούκας, Ντε Κολό) και βασικό αστέρα, ως συνήθως, τον Ομπράντοβιτς.

Ακολουθούν, όπως πέρσι, η ενισχυμένη Εφές που κατάφερε να κρατήσει όλα τα βασικά της όπλα (Λάρκιν, Μίσιτς κτλ), και η Μπαρτσελόνα που ήταν η βασίλισσα των μεταγραφών και προκάλεσε αίσθηση με τις κινήσεις της: Μίροτιτς, Ντιλέινι, Αμπρίνες, Ντέιβις. Είναι ζήτημα, όμως, αν οι μονάδες θα φτιάξουν καλό σύνολο. Και η ιστορία του θεσμού είναι γεμάτη με υπερομάδες που ξεφούσκωσαν στην πορεία, γιατί ξέχασαν να είναι ομάδες.

Δυνατή υποψηφιότητα για την οκτάδα βάζουν η Μακάμπι που διψά για επιστροφή στα πλέι-οφ και ακόμα παραπάνω, και η Αρμάνι του Ετόρε Μεσίνα, του Σέρχιο Ροντρίγκες, αλλά βασικά της μπασκετικής καψούρας που ακούει στο όνομα Λουίς Σκόλα κι επιστρέφει μετά από δέκα χρόνια απουσίας στην Ευρώπη, σαν παλιό καλό κρασί. Από κοντά οι σταθερές αξίες, όπως η Μπασκόνια, η αποδυναμωμένη Ζάλγκιρις -που δεν μπορεί κανείς να την ξεγράψει με τον Γιασικεβίτσιους στον πάγκο- η Χίμκι του σεσημασμένου σοβιετόφιλου Σβεντ και μια σειρά ομάδες που θέλουν να δείξουν πως είναι ικανές για την έκπληξη, και όχι απλό συμπλήρωμα.

Η συνέχεια στο παρκέ και επί της οθόνης -τηλεοπτικής ή υπολογιστή, αν βρεις καλό streaming. Κι αν στον αθλητισμό την ιστορία την γράφουν οι νικητές με τις επιτυχίες τους, τουλάχιστον στο μπάσκετ, αυτοί είναι όντως οι καλύτεροι -που το αξίζουν- σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει καμιά φορά στην πραγματική ζωή.

Εικόνα: In.gr