Όταν ο Πομπέο… εκθέτει τα «παπαγαλάκια» της πρεσβείας

Αποκαλυπτικές, μία προς μία, ήταν οι τοποθετήσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μ. Πομπέο, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, για όσους την ίδια ώρα διακινούσαν «με ένα στόμα μια φωνή» τη δηλητηριώδη προπαγάνδα περί «ανταλλαγμάτων» από τη Συμφωνία για τις βάσεις, όπως και συνολικά από την εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ. Ας δούμε λοιπόν πώς ο ίδιος ο Πομπέο… κατέρριψε ένα προς ένα τα παραμύθια που διακίνησαν ξανά με τόση θέρμη τα αστικά επιτελεία και τα κυβερνητικά στελέχη, με σκοπό να στοιχίσουν το λαό στα επικίνδυνα σχέδια.

Για το τι γίνεται η Ελλάδα με τη νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ ο Πομπέο ήταν παραπάνω από ξεκάθαρος: «Έχουμε πολλούς στρατηγικούς στόχους και με την Ελλάδα θα έχουμε μια νέα αμυντική συνεργασία που θα έχει σημασία» για τους στόχους αυτούς, είπε σε συνέντευξή του, σημειώνοντας μάλιστα πως η σχέση αυτή εκτείνεται «δεκαετίες μπροστά», είναι «κάτι βαθύτερο από τα δικαιώματα να έχουμε βάσεις» και «δίνει πολιτικά σήματα που είναι ευρύτερα και βαθύτερα», ανεξάρτητα από τις εναλλαγές των κυβερνήσεων σε ΗΠΑ και Ελλάδα.

Να λοιπόν ποια είναι η ουσία της Συμφωνίας με τις ΗΠΑ, όσο και του «Στρατηγικού Διαλόγου», που δεν μπορούν να κρύψουν ούτε όλα μαζί τα παραμύθια των αστικών επιτελείων: Η κυβέρνηση προσφέρει «γη, αέρα και νερό», βάσεις από την Αλεξανδρούπολη έως τη Θεσσαλία και την Κρήτη, αναλαμβάνει κάθε λογής βρώμικες αποστολές για τους «στρατηγικούς στόχους» των ΗΠΑ στην περιοχή.

Αλλά μήπως έτσι, όπως ισχυρίζονται τα επιτελεία της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, παίρνουμε όλοι μαζί ως βασικό αντάλλαγμα την «έξτρα ασφάλεια» και τις «αμερικανικές πλάτες», αφού όπως π.χ. έλεγε ο υπουργός Άμυνας, οι βάσεις της Ελλάδας γίνονται και βάσεις των Αμερικανών και «όλοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό»;

Για όσους «δεν αντιλαμβάνονται» τι σημαίνει αυτό, ο Πομπέο φρόντισε να κάνει λιανά αυτά τα «οφέλη»: «Η Ελλάδα», είπε στην ίδια συνέντευξη, «επωφελείται από τη στενή σχέση ανάμεσα στις Ένοπλες Δυνάμεις μας, τους κοινούς κανόνες αντίληψης και επιχειρήσεων (…) που θα μας βοηθήσουν σε περίπτωση που χρειαστεί να αμυνθούμε ή να αποτρέψουμε αποφασισμένους αντιπάλους».

Οι Ένοπλες Δυνάμεις, δηλαδή, μαθαίνουν να πολεμάνε για τις ΗΠΑ και για τους «στρατηγικούς τους στόχους» σε όλη την περιοχή! Και τα αμερικανικά ορμητήρια που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα, προφανώς γίνονται στόχος των «αποφασισμένων αντιπάλων». Αυτά κι αν αποπνέουν… ασφάλεια και σταθερότητα.

Τα αστικά επιτελεία και τα κυβερνητικά στελέχη, «δασκαλεμένα» και στη γνωστή προσπάθεια εφησυχασμού για το τι σημαίνει η παραπέρα εμπλοκή, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν λένε πως τάχα αυτές είναι συμφωνίες διμερείς, πως «δεν στρέφονται εναντίον κάποιου».

Η πραγματικότητα είναι ακριβώς ανάποδη: Η «αναβάθμιση» στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό σημαίνει πως ο λαός μας μπαίνει απευθείας στο «μάτι του κυκλώνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τη μοιρασιά της λείας της Ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς της, των αγορών και των «σφαιρών επιρροής».

Κι αν κανείς δεν πιστεύει το… κολλημένο ΚΚΕ, μπορεί να ακούσει τον ίδιο τον Πομπέο.

Στην ομιλία του στο «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος», είπε επί λέξει: «Είναι συναρπαστικό ότι η ανανέωση των σχέσεών μας φτάνει σε αυτήν τη σημαντική στιγμή. Όπως ο Πρόεδρος Τραμπ είπε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ “ο καιρός μας είναι καιρός μεγάλων ανταγωνισμών, υψηλών ρίσκων και καθαρών επιλογών”. Και αυτό αληθεύει τόσο για την Ανατολική Μεσόγειο όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Πάρτε για παράδειγμα τα Βαλκάνια, που παραμένουν μια περιοχή στρατηγικού ανταγωνισμού (…) τη Ρωσία, που υπονομεύει την κυριαρχία των γειτόνων σας, προσπαθεί να καταπνίξει τη θρησκευτική ελευθερία πολλών ορθόδοξων πιστών (…) το Ιράν, που οι τρομοκράτες αντιπρόσωποί του έχουν αποσταθεροποιήσει τη Μ. Ανατολή, μετέτρεψαν τον Λίβανο σε κράτος – “πελάτη” και συνέβαλαν στη δημιουργία της προσφυγικής κρίσης που εξακολουθεί να επιδρά στην Ελλάδα έως σήμερα.

Πάρτε για παράδειγμα την Κίνα, που χρησιμοποιεί οικονομικά μέσα για να εξαναγκάσει χώρες σε ετεροβαρείς συμφωνίες που ωφελούν το Πεκίνο και αφήνουν τους πελάτες στο τέλμα του χρέους (…) τον σφοδρό ανταγωνισμό για τις ενεργειακές πηγές, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρή οικονομική και στρατηγική αποσταθεροποίηση στην περιοχή».

Δίνοντας μάλιστα τα συγχαρητήρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στη σημερινή για την εμπλοκή στα σχέδια αυτά, τόνισε πως «αυτό που είναι εξαιρετικό για καθένα από αυτά, είναι ότι βλέπουμε την Ελλάδα να αναλαμβάνει αυτές τις προκλήσεις, δείχνοντας το δρόμο μπροστά. Εξασφαλίσατε τη Συμφωνία των Πρεσπών. (…) Πήρατε κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την εισβολή της στην Κριμαία και την Ανατολική Ουκρανία. Αρνηθήκατε σε ένα ιρανικό πλοίο γεμάτο πετρέλαιο, πετρέλαιο για τον Ασαντ, να δέσει στα ελληνικά λιμάνια. Και εξετάζετε εξονυχιστικά τα ρίσκα του να επιτρέψετε στην Κίνα να χτίσει τα ευαίσθητα δίκτυα 5G. (…) Διευρύνατε τους δεσμούς με το Ισραήλ για να εξασφαλίσετε τις ενεργειακές προμήθειες. Και αρχίζετε να βλέπετε τον κόσμο ακριβώς όπως τον βλέπουμε εμείς».

Και «προβάλλοντας» στο μέλλον την εμπλοκή αυτή, τόνισε: «Κοιτάξτε, είναι κάπως εγωιστικό. Οι ΗΠΑ χρειάζονται να κρατήσουν την Ελλάδα επιτυχημένη και να βοηθήσουν να εξασφαλιστεί η Ανατολική Μεσόγειος. Γι’ αυτό ας συνεχίσουμε τη δουλειά μας για να σταματήσουμε την κακόβουλη ρωσική επιρροή, τόσο στην Ελλάδα, όσο και εντός των συνόρων των γειτόνων σας. Ας συνεχίσουμε να ασκούμε πίεση στο Ιράν, το μεγαλύτερο κράτος – σπόνσορα της τρομοκρατίας, μέχρις ότου το καθεστώς γίνει ένα φυσιολογικό έθνος. Ας πάρουμε στα σοβαρά την ΕΕ, όταν χαρακτηρίζει την Κίνα “συστημικό αντίπαλο”. Ας στηρίξουμε την εφαρμογή του νόμου κι ας χτίσουμε συνεργασίες με ελεύθερα έθνη, ώστε να εξάγουμε τις ενεργειακές πηγές με έναν ειρηνικό και συντονισμένο τρόπο».

Αυτή είναι λοιπόν η «πληρωμή» που έχει να περιμένει ο λαός: Ακόμα πιο βαθιά στο βούρκο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ακόμα πιο «μέσα» στο στόχαστρο των ανταγωνιστών των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, παίζοντας τη ζωή του «κορόνα – γράμματα» για τα κέρδη των καπιταλιστών.

Δυστυχώς για εκείνους, τα παραμύθια που διακινούσαν ότι η Συμφωνία με τους δολοφόνους και οι δηλώσεις Πομπέο αποτελούν τάχα «χαστούκι» στην «απομονωμένη» Τουρκία και «ψήφο εμπιστοσύνης» στο πραγματικά «καλό παιδί» των Αμερικανών στην περιοχή, όπως και εγγύηση για την εφαρμογή του «διεθνούς δικαίου» στην περιοχή, έγιναν θρύψαλα «πριν αλέκτορα φωνήσαι», αφού συνέπεσαν με το «πράσινο φως» των ΗΠΑ στην Τουρκία να εισβάλει στη Συρία, προκαλώντας… μια κάποια αμηχανία στη βρώμικη προπαγάνδα.

Τις ψεύτικες προσδοκίες είχε φροντίσει βέβαια να γειώσει προηγουμένως ο ίδιος ο Πομπέο, ξεκαθαρίζοντας π.χ. σε συνέντευξή του πως η σχέση των ΗΠΑ με την Ελλάδα δεν λειτουργεί σε καμία περίπτωση «ανταγωνιστικά» με την Τουρκία, που «είναι για εμάς ένας σημαντικός εμπορικός εταίρος, σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, (με) σημαντικές στρατιωτικές υποδομές», αφού «κάθε χώρα έχει (…) τις δικές της ευκαιρίες να έχουν καλά αποτελέσματα για το ΝΑΤΟ αλλά (…) και τις ΗΠΑ».

Όσο για τα «αυστηρά μηνύματα» στην άλλη πλευρά του Αιγαίου;

Στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον Ν. Δένδια, όσον αφορά τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο αρκέστηκε να πει ότι «κατανοούμε τους κινδύνους. Γνωρίζουμε τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα και δουλεύουμε πολύ στενά για να (…) μην έχουμε στρατιωτικοποίηση των θεμάτων και να πετύχουμε αποκλιμάκωση», με τα ανάλογα προφανώς «ανταλλάγματα» στην Τουρκία για να παραμείνει στο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Ενώ σε ερώτηση για την Κύπρο και τι συζήτησε με τον πρωθυπουργό απέφυγε να μιλήσει για κυπριακή ΑΟΖ, κάνοντας μια γενική αναφορά περί διεθνών υδάτων: «Ξεκαθαρίσαμε πως επιχειρήσεις σε διεθνή ύδατα είναι σύμφωνα με διεθνείς κανόνες. Και είπαμε στην Τουρκία ότι θα αναλάβουμε δράση για να διασφαλίσουμε ότι έχουμε έννομες ενέργειες όπου κυριαρχεί το διεθνές δίκαιο», το «δίκαιο» που οι ιμπεριαλιστές έχουν κάνει κουρελόχαρτο, κόβοντάς το και ράβοντάς το κάθε φορά στα μέτρα τους.

Το μόνο σημείο όπου έγινε συγκεκριμένος ο Πομπέο είναι όταν ρωτήθηκε σχετικά με τα μονοπώλια των ΗΠΑ στην κυπριακή ΑΟΖ, ξεκαθαρίζοντας πως «οι ΗΠΑ πάντα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να προστατεύσουν τα εμπορικά συμφέροντά τους». Αναφορά που βέβαια όχι μόνο δεν αποτελεί διαβεβαίωση ότι τάχα οι ΗΠΑ θα σταθούν… θεματοφύλακας του διεθνούς δικαίου, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά το ακριβώς αντίθετο, αφού γι’ αυτά τα συμφέροντα «τρέχουν» τα σχέδια συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και τα διχοτομικά σχέδια στο Κυπριακό. Αλλωστε, η αναφορά του ότι η προσδοκία είναι πως «κάθε χώρα που θέλει να προστατέψει τη δική της κυριαρχία θα προσφέρει σε άλλες χώρες την ίδια ευκαιρία» μιλάει από μόνη της.

Εξάλλου, μιλώντας στο ΙΣΝ, απαντώντας σε ερώτηση για το τι πρέπει να περιμένει από τις ΗΠΑ η Ελλάδα σε περίπτωση που τουρκικές δυνάμεις αποβιβαστούν σε ένα ελληνικό νησί (!), είπε ότι «θα δράσουμε για να προστατεύσουμε και να διατηρήσουμε τις βασικές αξίες της κυριαρχίας ενός κράτους, του κράτους δικαίου και της προστασίας της ιδιωτικής περιουσίας». Τα αστικά επιτελεία που «πανηγύρισαν» πολύ για την παραπάνω δήλωση, φρόντισαν να θάψουν το άλλο μισό της απάντησης. Οτι «θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια δέσμη κινήτρων που λένε πως “αυτός δεν είναι ο τρόπος για τις χώρες να επωφεληθούν”», αποκαλύπτοντας δηλαδή πως το «γκριζάρισμα» των κυριαρχικών δικαιωμάτων και τα σχέδια συνδιαχείρισης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται προ πολλού πάνω στο τραπέζι από τους ίδιους τους Αμερικανούς.

Εννοείται ότι από τη φαρέτρα των αστικών επιτελείων δεν έλειψαν και τα περί μεγάλων οικονομικών ανταλλαγμάτων, ευημερίας, «επενδύσεων» και άλλα τέτοια.

Για το ποιος έχει να περιμένει από αυτά, μίλησε επίσης ο Πομπέο, π.χ. αναφερόμενος στα συμφέροντα των εφοπλιστών «στα νερά που η Ελλάδα εξαρτάται για τη ναυτιλία και τις μεταφορές της», στις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων στα Βαλκάνια, όπου οι ΗΠΑ «θέλουν να δουν την Ελλάδα να ηγείται» στα σχέδια ευρωατλαντικής διεύρυνσης και «σταθερότητας».

Όσο για τους ομίλους των ΗΠΑ, ήταν παραπάνω από ξεκάθαρος ότι οι «επενδύσεις» τους εδώ πάνε χέρι χέρι με την ένταση της εκμετάλλευσης, τα «σταθερά και προβλέψιμα» προνόμια και φοροαπαλλαγές και βέβαια το πιάσιμο «πόστων» απέναντι στους ανταγωνιστές.

Είπε βέβαια και για τα… ανταλλάγματα του είδους «όπου φιλοξενείτε Αμερικανούς (…) επωφελούνται οικονομικά και όλες αυτές οι τοποθεσίες». Μια άθλια εκδοχή δηλαδή του «καλώς ήρθε το δολάριο», τα «τριάντα αργύρια» της εμπλοκής, για να δεχτεί ο λαός να «βάλει πλάτη» στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Ο λαός θα τους επιστρέψει «συστημένα» αυτά και τα υπόλοιπα «ανταλλάγματα», δυναμώνοντας την πάλη του απέναντι στη βρώμικη εμπλοκή, για να ξεκουμπιστούν μια και καλή οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί φονιάδες.

Ριζοσπάστης