Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Το κλασικό αριστούργημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία» από τη θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ.
Ο πανάρχαιος μύθος για τον σοφό δικαστή, που έπρεπε να «μοιράσει» ένα παιδί σε δύο μητέρες. Μια πανέξυπνη αλληγορία για την αιώνια μάχη ανάμεσα στην αγάπη και το συμφέρον, στον ατομισμό και την αυτοθυσία, στη δικαιοσύνη και το «δίκαιο» του ισχυρότερου.
Η ομάδα των εργατών, ανέργων, συνταξιούχων, φοιτητών, μεταναστών μελών του ΠΑΜΕ, με την καθημερινή αγωνιστική δράση τους, υψώνουν το ανάχωμα της ποιότητας της σκέψης, της μετάδοσης της γνώσης, της διατήρησης της παράδοσης, των ηθών και των εθίμων μας, δημιουργώντας μια θεατρική ομάδα, για να παρουσιάζει έργα με κοινωνικό περιεχόμενο.
Θέατρο τη Δευτέρα: «Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ
«Η τέχνη, ο πολιτισμός είναι εφόδια, είναι τρόπος σκέψης, είναι στάση ζωής. Γνωρίζουμε και αντιστεκόμαστε στη σαβούρα που καθημερινά μας κατακλύζει, αφού ο πολιτισμός και η τέχνη στα χέρια των καπιταλιστών έχουν μια και μοναδική ερμηνεία: Εμπόρευμα-Κέρδος. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα κάνει βήματα στο δύσκολο, αλλά αναγκαίο και σημαντικό χώρο του πολιτισμού».
Η μουσική είναι του Τάσου Καρακατσάνη και η σκηνοθεσία της Σάνας Σαρρή. Οι ηθοποιοί και όλοι οι συντελεστές της παράστασης είναι συναγωνιστές όλων των ηλικιών που μέσα στον ταξικό αγώνα συμπεριλαμβάνουν την πολιτιστική πρόταση του ΠΑΜΕ.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
