Οχετός αντικομουνισμού και μισαλλοδοξίας με αφορμή την υπόθεση της Ελένης Παπαδάκη

Μια ακόμη αφορμή για να ξεσαλώσει ο κάθε – πικραμένος – αντικομμουνιστής, πρόσφερε η πρόσφατη απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να δώσει σε μια από τις σκηνές του το όνομα της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη.

«Γιατί το Εθνικό Θέατρο επιλέγει, ανάμεσα στους δεκάδες μεγάλους ηθοποιούς στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου την Ελένη Παπαδάκη, που παρότι ταλαντούχα καλλιτέχνιδα, αποτελεί έως τις μέρες μας μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα;» ρωτάει δικαίως το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών.

Εκτός από το να εγείρει ερωτηματικά για τη σκοπιμότητά της, η απόφαση τροφοδοτεί το οπλοστάσιο της αστικής προπαγάνδας που αντιστρέφει βάναυσα την πραγματικότητα, καλλιεργώντας κλίμα αντικομμουνισμού και εντείνοντας την αντικομμουνιστική υστερία. Όπλα που δεν αφήνει αναξιοποίητα ο εσμός των ΜΜΕ και μκδ ανασύροντας στις οθόνες του άρθρα από το παρελθόν και «χτυπώντας» στα πληκτρολόγια ιστορίες για ερυθρά φαντάσματα, προς τέρψη των ομοαίματων, επιχειρώντας ταυτόχρονα να κλονίσει όσους διαθέτουν ακόμα ψύχραιμη ματιά και αμφισβητούν την «κομμουνιστοφαγία» και το «ξαναγράψιμο» της Ιστορίας.

Με αφορμή την επαναφορά στην επικαιρότητα της δολοφονίας μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας, όπως ήταν η Ελένη Παπαδάκη, ματωμένοι μπαλτάδες και κονσερβοκούτια κραδαίνονται ως πειστήρια «εγκλημάτων του κομμουνισμού», που οι κομμουνιστές έχοντας προφανώς υπερφυσικές ικανότητες και δυνατότητες κατάφερναν να συγκαλύπτουν επί δεκαετίες, να επιβάλλουν στην κοινωνία τη «δική τους» Ιστορία, αλλά και να ελέγχουν – άκουσον, άκουσον –  τους ιστορικούς που δεν τολμάνε να γράψουν βιβλία που να την αμφισβητούν!

Η εγκληματική ενέργεια που αφαίρεσε τη ζωή της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, όχι μόνο έχει αποδειχτεί ότι δεν είχε την έγκριση του ΕΑΜ, όχι μόνο καταγγέλθηκε από το ίδιο το ΚΚΕ, δια στόματος Νίκου Ζαχαριάδη, αλλά και βρέθηκαν και τιμωρήθηκαν οι δράστες από τον ίδιο τον ΕΛΑΣ. Από την Κατιούσα έχουμε αναφερθεί αναλυτικά εδώ και εδώ.

Τα κριτήρια της απόφασης του Εθνικού Θεάτρου μόνο καλλιτεχνικά δεν είναι και η χρονική στιγμή μιας τέτοιας απόφασης δεν μοιάζει τυχαία. Η κυβέρνηση με τη συνέργεια των καθεστωτικών μέσων επιχειρεί να παγιώσει την εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» αφαιρώντας ταυτόχρονα δικαιώματα και καταχτήσεις και περιορίζοντας ελευθερίες. Η μάχη για να κερδηθεί η πλατιά αποδοχή της κοινωνίας στον επερχόμενο οδοστρωτήρα είναι αδυσώπητη. Η λογική του «πες πες κάτι θα μείνει» έχει μετατραπεί σε επιχείρηση που αποφέρει διαφόρων ειδών κέρδη σε όσους έχουν συμφέρον να την υπηρετούν και είναι περισσότερο επικίνδυνη και αποκρουστική ακόμα και από τα βρωμερά δόντια των κομμουνιστοφάγων.

Δείτε ακόμα:

21 Δεκέμβρη 1944: Η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη – Ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της αντικομμουνιστικής υστερίας

Οι Πλαστογράφοι της ιστορίας – Η αλήθεια για την εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη