«Οι λογοτέχνες “γράφουν”, συνάμα όμως “πράττουν” πολιτικά»
Παρουσιάστηκε στον αίθριο χώρο του βιβλιοπωλείου «Σύγχρονη Εποχή» στην Πάτρα, το βιβλίο του Βασίλη Μόσχου «Οι λογοτέχνες στην ταξική αναμέτρηση της δεκαετίας 1940 – 1950». Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο συγγραφέας και ακολούθησε ζωντανή συζήτηση με το κοινό.
Παρουσιάστηκε τη Δευτέρα 21 Οκτώβρη, στον αίθριο χώρο του βιβλιοπωλείου «Σύγχρονη Εποχή» στην Πάτρα, το βιβλίο του Βασίλη Μόσχου «Οι λογοτέχνες στην ταξική αναμέτρηση της δεκαετίας 1940 – 1950». Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο ίδιος ο συγγραφέας και ακολούθησε ζωντανή συζήτηση με το κοινό.
Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Β. Μόσχος σημείωσε: «Δύο “γιατί” προκύπτουν από τον ίδιο τον τίτλο: Γιατί δεκαετία 1940 – 1950; Γιατί λογοτέχνες; Η δεκαετία του 1940 περιέχει σημαντικά γεγονότα, όπως ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, τα γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη, το έπος της Αντίστασης, τα Δεκεμβριανά, η 9η Μαΐου, το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ, ο ΔΣΕ. Συνάμα, εκφράζει προγενέστερες διεργασίες, επιδρά μέχρι σήμερα στον δημόσιο λόγο, στην πολιτική συνείδηση και στις κοινωνικές – πολιτικές αντιθέσεις και δίνει μια αίσθηση μη ολοκλήρωσής της. Εύλογα συγκινεί και ενεργοποιεί το ερευνητικό ενδιαφέρον.
Την ίδια δεκαετία, ο λογοτεχνικός κόσμος συνιστά πολιτικό μέγεθος. Οι λογοτέχνες “γράφουν”, συνάμα όμως “πράττουν” πολιτικά, “πράττουν”, αδιάλειπτα, εντατικά, ακόμη και αφανώς, όχι ασφαλώς ενιαία, συνειδητά υπέρ κάποιας πολιτικής κατεύθυνσης και εν γνώσει των όποιων πολιτικών πρακτικών ή των πιθανών στους ίδιους επιπτώσεων. Επικρατεί επίσης κατά το εξεταζόμενο διάστημα η αντίληψη περί πνευματικής συγκρότησης, ευγλωττίας και ήθους των λογοτεχνών και επιτονίζεται η ευθύνη των πνευματικών δημιουργών απέναντι στην ανθρωπότητα και τα προβλήματά της. Ενδεικτική είναι και η ποσότητα του λογοτεχνικού λόγου (πλήθος λογοτεχνικών εντύπων, λογοτεχνικές ενότητες στις ολιγοσέλιδες καθημερινές εφημερίδες, δοκιμιογραφία, διαλέξεις, ραδιοφωνικές εκπομπές)».
Ανέφερε ακόμα ότι «το βιβλίο μετέχει επίσης – αυτή είναι η φιλοδοξία έστω – σε μια αναμέτρηση με την αστική αντίληψη για την Ιστορία. Σύμφωνα με αυτήν χρειάζονται η απόσπαση των γεγονότων από το ιστορικό τους πλαίσιο, η απόδοσή τους κατά βάση στο ρόλο ατόμων και στη συγκυρία, η στήριξη της ιστορικής έρευνας σε μεταγενέστερες των γεγονότων προφορικές μαρτυρίες, η μυθοπλασία και η άρνηση ουσιαστικά γνώσης της πραγματικότητας, της ιστορικής κίνησης και των νομοτελειών της. Προφανώς, αν δεν ερμηνεύεται ο κόσμος σημαίνει ότι δεν αλλάζει και απορρίπτεται επίσης η εναλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση των κοινωνικών σχηματισμών, το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα θεωρείται μόνιμο και αποδοκιμάζεται ως μάταιη, άδικη ή ακόμη βλαπτική κάθε προσπάθεια ανατροπής του ή εναντίωσης σε αυτό. Η πολιτική δραστηριότητα των λογοτεχνών δείχνει βέβαια το βάθος στα γεγονότα, στις παραμέτρους τους και στους παράγοντες διαμόρφωσής τους, δείχνει όμως και τη δυνατότητα γνώσης των παραπάνω, την αξία του διαλεκτικού υλισμού, την ταξική πάλη ως το πλαίσιο ερμηνείας της κοινωνίας, το ξετύλιγμα εντέλει του νήματος της Ιστορίας μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης, μέχρι το επόμενο βήμα στην Ιστορία της ανθρωπότητας».
Το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» θα συνεχίσει αυτού του είδους τη δραστηριότητα και το επόμενο διάστημα.
