“FOOTBALL – Το παιχνίδι της ανθρωπότητας”… αυτό κι αν είναι βολή στους βολεμένους!

Η Κατιούσα έγραφε από πριν ότι είναι “μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε”. Κι εγώ δεν την έχασα. Πήγα να δω το έργο αυτό του Θανάση Τριαρίδη, με τον Σήφη Πολυζωίδη, στο γνωστό μας στέκι, στο “Εκτός Σχεδίου”.

Κι είδα μια παράσταση συγκλονιστική. Ένα κείμενο που (μαζί με το Lebensraum που είχα δει πέρσι από τους “Εκτός Σχεδίου”), μ’ έκανε να θέλω να δω και να διαβάσω κι άλλα έργα του Τριαρίδη. Όλα.

Κείμενο έξυπνο. Ευρηματικό. Σπιρτόζικο. Αλλά και σκληρό.

(Μη ξαναλέμε πάλι τα ίδια. Τη γνώμη μου γράφω, απαλλαγμένη από κάθε διεκδίκηση “ειδικότητας” ή “αυθεντίας”).

Ένα κείμενο που πετά στα μούτρα μας τον τραγέλαφο του πολιτισμού μας, αλλά με πικρόχολη χάρη. Που σου αναδεικνύει όλη την ώρα την ευθύνη σου “να κουνηθείς”. Γιατί αλλιώς το σουτ της ιστορίας θάρθει στα μούτρα σου. Είτε σαν μπάλα, είτε σαν μπάλα με ξυράφια, είτε σαν ξεκοιλιασμένο έμβρυο των Αζτέκων. Αλλά αν προτιμάς μπορεί να ’ρθει και σαν κεφάλι κάποιας Αντουανέττας.

Το ποδόσφαιρο κι η ιστορία του. Το ποδόσφαιρο κι η ιστορία των ανθρώπων. Ένα κείμενο που «σε πετάει» όλη την ώρα, αφού πρώτα σε έχει απογειώσει ο Σήφης ο Πολυζωίδης. Δυνατός. Επιβλητικός. Υπερκινητικός. Επικοινωνεί μαζί σου. Σε απειλεί. Σε κλωτσά. Σε βρίζει. Κι εσύ δεν αντιδράς. Υπακούς στα κελεύσματα του “πολιτισμού” που σε έμαθαν να υπηρετείς. Της “Ευγένειας” και των “πλυντηρίων”. Του πολιτισμού που βιώνεις, αναπαράγεις και γίνεσαι “Champion” του.

Κι ύστερα ο ηθοποιός γίνεται Ιαγουάρος. Και σε παίρνει μαζί του. Πρέπει να γίνεις κι εσύ. Να βγάλεις νύχια. Να πάτε να βγάλετε τα μάτια του κάθε “conquistador”, του κάθε “Champion”. Κι αναγκαστικά σε περνάει κι από το “στάδιο” της “ωριμότητας”: “OK, μια παράσταση είναι”. Αλλά κι από το στάδι : “ίσως μου αξίζει να τη φάω κι εγώ στα μούτρα”.

Σκέψεις ενός “απογειωμένου”. Γιατί να μην απογειωθείς δύσκολο το βλέπω. Να προσγειωθείς από την παράσταση, ακόμα πιο δύσκολο. Δε το φροντίζει κανείς αυτό. Ξηγημένα πράγματα. Μας το είπε από την αρχή: “Αν είστε σ’ ετοιμότητα, η παράσταση θ’ απογειωθεί”. Και μας άφησε στον αέρα σαν αιωρούμενους χαρταετούς. Ωραία είναι εκεί πάνω. Αλλά μετά την παράσταση… μόνος σου… προς τα που πας ταξιδιώτη; Λούφα; Ή “σφαγή”; Και “σφαγή” ποιανού; Και ποιος θα γίνει Ιαγουάρος;  Ο “πολιτισμός” σου σπρώχνει εσένα; Ή εσύ τον “πολιτισμό” σου;

Το κείμενο ήταν ο κινητήρας της πτήσης. Ο Σήφης το όχημα και ο πιλότος. Ο πιλότος που επιθυμεί τη… συντριβή. Ο Μέσι… ο Ιαγουάρος… ο στρατιώτης του Κορτέζ… που μας εξιστορεί άλλοτε γλυκά (προετοιμάζοντας και προαναγγέλλοντας την έκρηξη) κι άλλοτε με νεύρα και σκληρότητα την ιστορία μας.

Το είπαν “σκληρό”. Μάλλον είναι. Όχι πιο πολύ από την πραγματικότητα. Τρυφερά κι ευαίσθητα σκληρό όμως. Όπως είναι το χαρακτηριστικό όλων των επαναστατών. Από το Σπάρτακο μέχρι τον Τσε. Που ονειρεύονται και τα δίνουν όλα για την καταστροφή του παλιού.

Το είπαν “ματωμένο”. Ναι αλλά όταν φεύγεις μάλλον ζητάς κι άλλο αίμα. Δίκαιο αίμα. Αφού “οι ματωμένες λάσπες είναι το αμνιακό υγρό της ιστορίας”. Και τέλος πάντων “Κάποιες στιγμές πρέπει να μάθουμε να λερωνόμαστε”.

Το είπαν “κωμωδία”. Δεν είμαι σίγουρος, ούτε ειδικός στους χαρακτηρισμούς. Είχε γέλιο. Άλλοτε πικρό. Άλλοτε εκδικητικό. Άλλοτε μίσους. Άλλοτε πάλι αμηχανίας: “ρε λες να σουτάρει;”. Δε σούταρε. Αλλά γκολ έβαλε.

Ολόκληρο το κείμενο αυτής της παράστασης, κι όλα τα έργα του Τριαρίδη, μπορείτε να το βρείτε και να τα “κατεβάσετε” ελεύθερα εδώ.

Μπορείτε να δείτε κι εσείς την παράσταση, στο Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων. (Τηλέφωνο 2106453330. Παραστάσεις από 20/11 έως 23/01/2020. Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη. Ώρα: 21.00).

Τώρα έχει σειρά το “LEBENSRAUM – ζωτικός χώρος”. Τόχω δει. Ξέρω το κείμενο του Τριαρίδη. Όμως το είδα με τον άλλο Σήφη και την Παρέα του. Το Σήφη Μανταδάκη και τους “Εκτός Σχεδίου”. Που το είχε σκηνοθετήσει ο Σήφης Πολυζωίδης.

Τώρα θα το δω με το Σήφη Πολυζωίδη και τη δική του παρέα. Παίζεται στο θέατρο “Ίσον” (Μελενίκου 33, Μεταξουργείο. Τηλ : 2130411546, 6939308409). Παραστάσεις κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Ώρα : 21:00.