Μια ανθοδέσμη για την Αλέκα

Η Αλέκα Παπαρήγα υπήρξε αναμφισβήτητα μεγάλη καπετάνισσα στις φουρτούνες του κόμματος. Κατάφερε να το κρατήσει όρθιο, παρά την διάλυση της νεολαίας του μετά το 1989, να το στυλώσει όταν όλα τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα ανά το κόσμο διαλύονταν σαν χάρτινοι πύργοι μετά την αλλαγή του καθεστώτος στο Ανατολικό Μπλοκ και να το κρατήσει για πολλά χρόνια τρίτη δύναμη μέσα στην Βουλή.

Πριν όμως από όλα αυτά, ένα κοριτσάκι έκανε πρόβες στον καθρέφτη για το πώς θα παραδώσει στον Χαρίλαο Φλωράκη την ανθοδέσμη του σε εκδήλωση του κόμματος. Με την αστεία του πυτζάμα και τα μαλλιά του τυλιγμένα σε κορδελάκια έπαιρνε αμέτρητες πόζες μπροστά στο καθρέφτη. Καμιά από τις πόζες αλά Βουγιουκλάκη δεν θα προλάβαινε στην πραγματικότητα να κάνει, καθότι οι οδηγίες ήταν ρητές και αυστηρές: ”Μόλις δεις τον Χαρίλαο Φλωράκη τρέχεις προς το μέρος του και του δίνεις γρήγορα μια ανθοδέσμη χαμογελώντας πλατιά. Μετά κάνεις στην άκρη να περάσει..”.

Να σου λοιπόν το κοριτσάκι, να πηγαίνει πίσω -πίσω, να παίρνει φόρα να σταματά λίγο πριν τον καθρέφτη -Χαρίλαο Φλωράκη, στην φαντασία του, να του δίνει την ανθοδέσμη και να σκάει το πιο κουτσοδόντικο χαμόγελο της ζωής του, της και των τριγύρω παρευρισκόμενων δηλαδή. Ήταν τέτοια η ζέση της που κάνα -δύο φορές γλίστρησε με τις κάλτσες της στο παρκέ και βρέθηκε με τον πωπό μπροστά στον καθρέφτη. ”Ε, και φάμε καμιά τούμπα και γίνουμε ρεζίλι” σκέφτηκε.

Χωρίς να είναι ξεκάθαρο πόσα γνώριζε το παιδικό της μυαλό για τον Χαρίλαο Φλωράκη και τι σήμαινε ο τίτλος γραμματέας του κόμματος είχε πάρει το ρόλο της παράδοσης της ανθοδέσμης τόσο σοβαρά, που τίποτα άλλο δεν ήταν σημαντικό το επόμενο πρωί. Έσπρωξε το γεμάτο ποτήρι γάλα της πάνω στο τραπέζι χωρίς να το πιει, σκεπτόμενη πως δεν είναι κανένα μωρό πια! Θα δώσει ανθοδέσμη σε ένα Γενικό Γραμματέα! Τα μωρά δεν δίνουν ανθοδέσμες σε Γενικούς Γραμματείς! Έπρεπε να προβάρει το χαμόγελό της  και δεν είχε καιρό ούτε για το τοστ που προσγείωσε η μητέρα της δίπλα στο ποτήρι. Όχι, έπρεπε να μείνει συγκεντρωμένη  στην μεγάλη της αποστολή..

Τα βρήκε λίγο σκούρα βέβαια με τα ρούχα της και τα μπουκλάκια της οπότε επανειλημμένως, αν και ” μεγάλη”, ζήτησε βοήθεια από την μητέρα της η οποία μάταια προσπαθούσε να την πείσει πως πρέπει να φάει κάτι. Κατάφερε να την πείσει μόνο όταν της είπε πως:

-Ο Φλωράκης ψήλωσε επειδή έπινε όλο το γάλα που του έδινε η μητέρα του. Τι θα πει αν δεν το πιεις εσύ;

– Γιατί θα του το πεις;

-Αν με ρωτήσει..

Το ήπιε μονορούφι:

-Εσύ λες πως δεν πρέπει να μαρτυράμε..

Στην διαδρομή, πρόβαρε στον καθρέφτη το κουτσοδόντικο χαμόγελο της άπειρες φορές

-Θα έχει πολύ κόσμο;

-Ναι

-Δηλαδή πόσο κόσμο; Εκατομμύρια κόσμο;

-Δεν πάμε σε επανάσταση. Σε συγκέντρωση πάμε.

Απογοήτευση και σιωπή. Φανταζόταν εκατομμύρια κόσμου αν και στο παιδικό της μυαλό το εκατομμύριο ήταν 2-3 χιλιάδες το πολύ.

Φτάνουν στην συγκέντρωση και βλέπει επιτέλους από μακριά την πολυπόθητη ανθοδέσμη. Τρέχει προς την θεία της μητέρας της για να την αρπάξει. Ίδια φίλη νύφης όταν πετά την ανθοδέσμη. Βρίσκεται, επιτέλους, στα χέρια της σαν Άγιο δισκοπότηρο και εκείνη είναι ενθουσιασμένη. Δεν ακούει τίποτα από τα:” Πρόσεχε πως την κρατάς”,”Μην την μαδήσεις”, ”Να τη δώσεις μην ξεχαστείς”. Ο αδερφός της από δίπλα πήρε μια δεύτερη ανθοδέσμη για την Αλέκα Παπαρήγα.

-Ποια Αλέκα ; αναφώνησε μέσα στην ζήλια της. Μέχρι τότε νόμιζε πως μόνο εκείνη θα έδινε ανθοδέσμη και πως θα ήταν one woman show.

Και δεύτερη ανθοδέσμη; Και άλλος άνθρωπος που θα πάρει ανθοδέσμη; Είχε πεισμώσει..

Πριν καλά καλά προλάβει να ξεζαρώσει την μύτη της απο την απογοήτευση ακούστηκαν χειροκροτήματα, φωνές, αλαλαγμός, φλας ..Δεν καταλάβαινε τι γινόταν.. Ξαφνικά είδε τον αδερφό της να την προσπερνά με την ανθοδέσμη και να τρέχει.

-Άντε, λέει η μητέρα της, ήρθαν..Πήγαινε..

Έτρεξε και εκείνη με την ανθοδέσμη προς το μέρος που της έδειχναν, αλλά ήταν πολύ αργά..Ο αδερφός της είχε ήδη παραδώσει την ανθοδέσμη του στον ψηλό ασπρομάλλη κύριο που της είχαν δείξει στις φωτογραφίες για Χαρίλαο Φλωράκη και Γενικό Γραμματέα του Κόμματος.. Και αυτή είχε μείνει σαν ανθοστήλη με την δική της ανθοδέσμη στα χέρια και με απορημένο βλέμμα.

-Πήγαινε, της είπε μια γυναίκα ..Πήγαινε να τη δώσεις στην Αλέκα..

Ποια Αλέκα ; Δεν ήθελε να την δώσει σε καμιά Αλέκα. Μπροστά της ήταν μια άγνωστη, νέα γυναίκα (ήταν δεν ήταν 40 χρόνων τότε) η οποία της χαμογελούσε και ερχόταν  προς το μέρος της. Εκείνη βλέποντας την, σφιχταγκάλιασε την ανθοδέσμη. Με τίποτα δεν θα έδινε σε μια άγνωστη την ανθοδέσμη του Φλωράκη. Ας είχε ήδη μια αυτός. Να πάρει και άλλη. Μπορεί να τις σηκώσει και τις δυο. Είναι ελαφριές. Για την ακρίβεια θα μπορούσε να σηκώσει και εκείνη και τις δύο ανθοδέσμες..

Η νέα γυναίκα στεκόταν μπροστά της χαμογελαστή και της λέει:

-Κοριτσάκι, θα μου δώσεις εμένα την ανθοδέσμη;

Έκανε όχι με το κεφάλι της.

-Γιατί;  συνέχισε χαμογελαστή εκείνη.

Σχεδόν βουρκωμένη της είπε

-Γιατί εσείς δεν είστε ο Φλωράκης, ούτε ο Γενικός Γραμματέας..

Έμεινε για λίγο άφωνη, ενώ κρατούσαν και οι δύο την ανθοδέσμη και για μερικά δευτερόλεπτα την τραβούσαν η μια από την άλλη.

Τελικά κάποιος από δίπλα την ξέμπλεξε από τα χέρια της και την παράδωσε στην Αλέκα  η οποία συνέχισε το δρόμο της.

Το μικρό κοριτσάκι μουρμούρισε από πίσω της:

-Γιατί δεν πήγαινε να αγοράσει μια δικιά της;.

Χρόνια μας πολλά Αλέκα! Συγγνώμη για τότε..