«Μιράμπο» και «Ευτυχία» – Δυο βουβά αριστουργήματα αυτή την εβδομάδα στο Studio

Συνεχίζεται στο STUDIO new star art cinema το αφιέρωμα στη Σοβιετική Πρωτοπορία με βουβά αριστουργήματα, σε πρώτη προβολή και συνοδεία ζωντανής μουσικής.

ΜΙΡΑΜΠΟ  (1930) του ARNOLD KORDYUM

“Οι Reeds n’ Bridge  (AccBass Duet), Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν) και Λουκάς Γιαννακίτσας (κοντραμπάσο) διαδρούν ηχητικά αυτοσχεδιάζοντας, δημιουργώντας την δική τους ηχητική/μουσική επένδυση.”

ΤΡΙΤΗ 05/11/2019  στις 20.30
Γενική είσοδος 7 ευρώ

ΜΙΡΑΜΠΟ  (1930)
Σκηνοθεσία: Arnold Kordyum
Σενάριο: A. Agalarov,  Arnold Kordyum, A. Matlash
Πρωταγωνιστούν: P.Masokha,  S. Minin, L. O. Kurdyum
Φωτογραφία:  A. Pankratyev, J. Rona, Y. Tamarsky
Παραγωγή: ΕΣΣΔ 1930

Υπόθεση: Το έργο σκιαγραφεί την προλεταριακή αλληλεγγύη του γαλλικού ναυτικού προς τους Ρώσους επαναστάτες. Η δράση εντοπίζεται, κατά τα πρώτα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, σε παράκτια πόλη της Ρωσίας. Εκεί, το γαλλικό καταδρομικό “Mirabeau” απειλεί την πόλη από τη θάλασσα.

Κινηματογραφικό Αποτύπωμα: Εντυπωσιάζουν οι λήψεις της θαλάσσης και οι καταγραφές των στρατιωτικών πλοίων. Η αναπαράσταση του πλήθους, που υποδέχεται τους ναύτες στη στεριά, έχει πραγματοποιηθεί με απόλυτα φυσικό τρόπο. Ο φόβος στα πρόσωπα των ναυτών οπτικοποιείται όμορφα στο κατάστρωμα του πλοίου, με τα πηλήκιά τους να αναγράφουν τη λέξη “Mirabeau.” Οι συσκέψεις υψηλόβαθμων στελεχών αναδεικνύουν τη ζωντάνια του σεναρίου. Η φωτογραφία γίνεται ένα με την εξέλιξη του έργου, κατά την ανύψωση των νεκρών υπό τη μορφή μιας σιωπηλής πομπής.

Άρνολντ Κόρντουμ (1890-1969)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: Ο Άρνολντ Κόρντουμ γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1890 στην Ουκρανία ως Arnold Vladimirovich Kordyum. Ήταν σκηνοθέτης και ηθοποιός, γνωστός για τη Μαύρη Θάλασσα (1930) και το Λιμάνι Lastniy (1935). Πέθανε στις 29 Αυγούστου 1969. Παρά το ότι γύρισε μόνο δύο ταινίες, ήταν  και οι  δύο σημαντικά έργα.
Το Μιράμπο παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1930: Μαύρη Θάλασσα
1935: Λιμάνι Lastniy

“Οι Reeds n’ Bridge  (AccBass Duet), ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΣΤΑΣ (ακορντεόν) και ΛΟΥΚΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΤΣΑΣ  (κοντραμπάσο) διαδρούν ηχητικά αυτοσχεδιάζοντας, δημιουργώντας την δική τους ηχητική/μουσική επένδυση.”

Δημήτρης Κούστας
Σπούδασε κλασικό ακορντεόν και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο Ελλάδας, και με τον Ηρακλή Βαβάτσικα στο ωδείο Φίλιππος Νάκας. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο κλασικό ακορντεόν, στο πανεπιστήμιο του Surrey (UK) με τον Reymond Bodell και στη σύνθεση με τον Stephen Goss. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Κλασικό Ακορντεόν με τον Owen Murray στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου. Έχει εμφανισθεί ως σολίστας και ως μέλος μουσικών συνόλων στην Ελλάδα, τη Μ.Βρετανία, τη Γαλλία την Ιταλία, την Αυστρία, και τη Σουηδία. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή μουσικά φεστιβάλ. Στην Ελλάδα έχει συνεργαστέι με το Διονύση Τσακνή, Νίκο Ζιώγαλα, Γιάννη Μηλιώκα, Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Μπέζο, και στο θέατρο με τον Κώστα Καζάκο. Το ρεπερτόριό του εκτείνεται από την κλασική και την τζαζ μέχρι βαλκανική και ελληνική παραδοσιακή μουσική. Έχει συνθέσει για θεατρικές παραστάσεις, παραστάσεις χορού, για ντοκιμαντέρ και art installations.

Λουκάς Γιαννακίτσας
Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του στο Εθνικό Ωδείο Περιστερίου όπου πήρε το πτυχίο αρμονίας και το δίπλωμα κοντραμπάσου. Από το 2009 ασχολείται επαγγελματικά με την μουσική σαν ηλεκτρικός μπασίστας και κοντραμπασίστας. Έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως Μανώλης Μητσιάς, Γεωργία Νταγάκη, Σταύρος Σιόλας, Τόνης Σφίνος, Belleville. Είναι μέλος σε μπάντες της αθηναϊκής μουσικής σκηνής με ανεξάρτητη δισκογραφία και συναυλίες σε Ελλάδα και Κύπρο (Bordeline Syndome,Grandmaster Cockroach, The Usnound Mind , Colorgraphs) και σε ορχήστρες νέων (Underground Youth Orchestra, Φ.Ι.Λ.Ο.Ν). Το ρεπερτόριό του εκτείνεται από κλασική μουσική και τζαζ μέχρι ροκ και παραδοσιακή.

***

Ευτυχία – Το αριστούργημα Του Αλεξάντρ Μεντβέντκιν

Πέμπτη 07/11/2019  στις 20.00
Γενική είσοδος 7 ευρώ

«Σήμερα είδα πώς γελά ένα Μπολσεβίκος. Πρόκειται για μια τσαπλινική κωμωδία «νέου μοντέλου».
Στον Τσάπλιν το γκαγκ είναι ατομικό. Στον Μεντβέντκιν το γκαγκ είναι σοσιαλιστικό. Η λύση είναι συλλογική. Ο ήρωας ξεκινά απ’ το σημείο που ο Σαρλώ μας αφήνει. Να λοιπόν, όχι μόνο ένα εξαιρετικό έργο, αλλά κι ένας μοναδικός καλλιτέχνης, μια αυθεντική προσωπικότητα».

ΣΕΡΓΚΕΙ ΑΪΖΕΝΣΤΑΪΝ

«Μια εκπληκτική ταινία, με μοναδικό μίγμα χιούμορ, λυρισμού και κινηματογραφικής μαεστρίας.»

ΚΡΙΣ ΜΑΡΚΕΡ

ΕΥΤΥΧΙΑ  (1934)

Σκηνοθεσία: Aleksandr Medvedkin
Σενάριο: Aleksandr Medvedkin
Πρωταγωνιστούν: P. Zinovyev, Y. Yegorova, N. Cherkasov
Φωτογραφία:  Gleb Troyanski   Παραγωγή: ΕΣΣΔ 1934

Ο Κμιρ και η γυναίκα του Άννα δυο φτωχοί αγρότες ζώντας στη τσαρική Ρωσία δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει τι είναι ευτυχία, αφού αναγκάζονται συνέχεια να πληρώνουν στο κράτος και  στην εκκλησία. Έτσι η Άννα λέει στο Κμιρ, να ταξιδέψει για να την γνωρίσει και αν δεν τι βρει να μην γυρίσει πίσω. Ξεκινώντας το ταξίδι του θα βρεθεί μπροστά σ’ ένα πορτοφόλι γεμάτο χρήματα και για μια στιγμή θα πιστέψει ότι η ευτυχία είναι αυτό. Ξεκινάνε λοιπόν να κάνουν μια καινούρια αρχή καλλιεργώντας οι ίδιοι κάποια χωράφια, αγοράζοντας πρώτα ένα άλογο. Το κράτος και η εκκλησία όμως βλέποντας ότι η προσπάθεια τους επέφερε καρπούς, σπεύδουν για να αποκομίσουν τους φόρους τους μη μένοντας τίποτα γι’ αυτούς, (ούτε οι ληστές που πάνε να τους κλέψουν δεν βρίσκουν τίποτα εκτός από το μουλάρι). Ο Κμίρ βλέποντας ότι δεν του έχει απομείνει τίποτα αποφασίζει να πεθάνει, φτιάχνοντας ο ίδιος το φέρετρο του. Κράτος και εκκλησία θα επέμβουν για μια ακόμα φορά, φέρνοντας ακόμα και το στρατό, κάνοντας του την ερώτηση «ποιος του έδωσε το δικαίωμα να πεθάνει;». Τον συλλαμβάνουν και τον οδηγούν για τριάντα τρία χρόνια στη φυλακή όπου και τον βασανίζουν.

Επιστρέφοντας από την φυλακή η κοινωνία έχει αλλάξει. Έχει μεσολαβήσει η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και έχουν δημιουργηθεί τα πρώτα κολχόζ. Ύστερα από τόσα χρόνια φυλακή έχει χάσει κάθε έννοια της ευτυχίας και του είναι δύσκολο να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα, σε αντίθεση με την γυναίκα του που έχει ενταχθεί ενεργά στη ζωή τον κολχόζ, βρίσκοντας την ευτυχία που τόσα χρόνια περίμενε. Τώρα μπορεί η γη να έχει περάσει στα χέρια των αγροτών, παρόλα αυτά παραμένουν ακόμα κατάλοιπα της προηγούμενης κοινωνίας, τάξεις και στρώματα και δεν θα δεχτούν έτσι την αλλαγή. Και όταν αυτοί θα προσπαθήσουν να σαμποτάρουν την παραγωγή βάζοντας φωτιά στο σπίτι του και στον στάβλο τον κοχλόζ ο Κχμίρ θα καταλάβει ότι δεν είναι κομμάτι από αυτούς και θα επιλέξει να σώσει το στάβλο αντί το ίδιο του το σπίτι, τη συλλογικότητα απέναντι στην ατομικότητα.

Αλεξάντρ Μεντβέντκιν (1900-1989)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Γεννήθηκε στην Πέντζα στις 8 Μαρτίου 1900. Γιος χωρικών, πολεμά σε ηλικία 19 ετών στον Κόκκινο Στρατό. Διευθύνει στη συνέχει μια θεατρική ομάδα, ώσπου να μπει το 1927 στην κινηματογραφική υπηρεσία του κόκκινου στρατού με το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στον τομέα της προπαγάνδας. Ξεκίνησε την καριέρα του στα Gosvenkino στούντιο ως σεναριογράφος και βοηθός σκηνοθέτη. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’20,  ήταν υπεύθυνος στα πολιτιστικά τρένα (ειδικά τρένα που μετέφεραν όπου μετέφεραν και εκτύπωναν εφημερίδες, είχαν βιβλιοπωλεία,  εξοπλισμό ταινιών, τόσο για την προβολή ταινιών όσο και για την καταγραφή γεγονότων)  και εκεί ξεκίνησε την εκπαίδευσή του ως σκηνοθέτης, καθώς το τρένο ταξίδευε γύρω από τα μεγάλα εργοτάξια. Το 1930-31 κινηματογραφεί μικρές χιουμοριστικές ταινίες προπαγανδιστικού χαρακτήρα, ενώ το 1932-35 κάνει έξι ταξίδια στην επαρχία με το περιβόητο «σινέ-τρένο».  Ο Μέντβεντκιν μαζί με την ομάδα του, γυρίζει επί τόπου πολλές σατιρικές ταινίες μικρού μήκους, μεταξύ των οποίων και κινούμενα σχέδια. Το 1934 γυρίζει την «ΕΥΤΥΧΙΑ», το 1936 την πρώτη ομιλούσα ταινίας του «ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΘΑΥΜΑΤΑ» και τη «ΝΕΑ ΜΟΣΧΑ» (1938). Από το 1948, ο Μεντβέντκιν εργάστηκε στο Κεντρικό Στούντιο Ντοκιμαντέρ. Δημιουργεί σατιρικά ντοκιμαντέρ, αφιερωμένα στον αγώνα ενάντια των πολεμοκάπηλων και ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, τα οποία είχαν μεγάλη επιτυχία. Το 1958 ειδικεύεται στο λεγόμενο «ντοκιμαντέρ -λίβελο» (ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ-1958, Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΕΙΛΙΑΣ-1962, ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ-1965, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ-1971), που θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από τις ομάδες του αγωνιστικού κινηματογράφου. Ο Κρις Μαρκέρ, μεγάλος θαυμαστής του Μέντβεντκιν θα του αφιερώσει το 1971 το ντοκιμαντέρ «ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ» και θα κάνει γνωστό το υπόλοιπο έργο του στη Δύση. Ο Μεντβέντκιν είναι γνωστός για τις προσπάθειές του για την ανάπτυξη νέων δημιουργικών μεθόδων και για την έντονη πρωτοτυπία του. Του έχει απονεμηθεί βραβείο  «Τάγμα του Λένιν», και μια σειρά από μετάλλια. Πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου 1989 στη Μόσχα.

«Οι ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΜΟΥΣΑΣ (κιθάρα – μουσικό πριόνι – Theremin) και ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΡΑΦΟΥΡΗΣ  (πιάνο) διαδρούν ηχητικά αυτοσχεδιάζοντας, δημιουργώντας την δική τους ηχητική/μουσική επένδυση.»

Τηλέμαχος Μούσας
Γεννήθηκε  στη  Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης στο Agostini Music School και στο Ωδείο Φ. Νάκας από όπου πήρε υποτροφία για το Berklee College of Music. Συμμετείχε στα group «Xaxakes», «Μπλε», «LoveLab», «Acetic Voice», «Medieval Death» κ.α. Το 2001 δημιούργησε το «Τηλέμαχος Μούσας quartet» που το 2011 μετεξελίχθηκε σε “MOUSSAS FARM”  όπου παρουσιάζει συνθέσεις του,  που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της jazz. Έχει συνεργαστεί με τους: Damo Suzuki, Blaine L. Reininger, Σαβίνα Γιαννάτου, Pamelia Kurstin, Γεωργία Συλλαίου, Lena Norin, Θάνο Ανεστόπουλο, Michel Hatzigeorgiou, Julia Kent, Missirli Ahmet, Μra Oma, Δημήτρη “Χαίνη” Αποστολάκη, Μαρία Βουμβάκη, Φένια Παπαδόδημα, Δ. Καμαρωτό, Niko Giousef και άλλους μουσικούς. Έχει συμπράξει επί σκηνής  με  καλλιτέχνες όπως οι Chico Freeman, Sheila Jordan, Jerome Rothenberg, Δημοσθένη Αγραφιώτη, Γιώργο Ίκαρο Μπαμπασάκη και έχει ανοίξει συναυλίες των Anouar Brahem, Nouvele Vague, Brendan Perry (Dead Can Dance), Ozric Tendacles, Manhattan Vibes κ.α.

Γιώργος Κοντραφούρης
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε κλασικό πιάνο στο Εθνικό Ωδείο. Στην ηλικία των 16, έστρεψε το ενδιαφέρον του στη τζαζ και παρακολούθησε μαθήματα τζαζ αυτοσχεδιασμού με τον Μάρκο Αλεξίου. Παρακολούθησε μαθήματα επίσης με τους Jim Beard και Jarmo Savolainen. Αποφοίτησε με Bachelor’s και Master’s degree in Jazz Performance από την Ακαδημία Sibelius στη Φινλανδία. Έχει συνεργαστεί ως πιανίστας ή οργανίστας με πολύ σημαντικούς και σπουδαίους μουσικούς. Έχει πλούσια δισκογραφία και έχει εμφανιστεί σε συναυλίες και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Παράλληλα έχει διδάξει σε σεμινάρια και masterclasses στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει διδάξει τζαζ πιάνο στην Ακαδημία Sibelius στη Φινλανδία και στο Ωδείο Athenaeum στην Ελλάδα. Είναι Λέκτορας στο τμήμα Μουσικών σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Βαδίζοντας στα χνάρια σπουδαίων μουσικών της jazz, όπως ο Larry Young και ο Dr Lonnie Smith, ο Γιώργος Κοντραφούρης εξιστορεί τις δικές του μουσικές περιπλανήσεις, που εκτελεί με όχημα το Hammond. Με σαφείς αναφορές στα blues, καθώς και εξάρσεις που εκτείνονται ως και τις πιο σκληρές εκφάνσεις της rock, δημιουργεί ένα ιδιαίτερο, απολύτως προσωπικό, μίγμα μουσικής έκφρασης.