Το Skateboarding στην Σοβιετική Ένωση

Σήμερα στην Ρωσία αλλά και γενικά στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης το skate είναι μια διαδεδομένη κουλτούρα. Η κουλτούρα άνθισε τόσο μέσω της διεθνοποίησης της από την τηλεόραση, τις επιρροές από το εξωτερικό και το internet αλλά και βρήκε πρόσφορο έδαφος στα ατέλειωτα αστικά ρωσικά και σοβιετικά πάρκα, τα οποία αντικειμενικά αποτελούσαν ιδανικό τοπίο.

Αυτή είναι η κυρίαρχη αφήγηση, η οποία προφανώς και έχει δόσεις αλήθειας. Όμως δεν τα λέει όλα και αυτό είναι μεγάλη έλλειψη. Η κουλτούρα του skate είχε έρθει στην περιοχή πολύ πριν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και είχε προωθηθεί από “επίσημα όργανα”, δηλαδή από περιοδικά νέων της εποχής και φεστιβάλ.

Αξίζει λοιπόν να γίνει μια μικρή ιστορική αναδρομή και αυτό γιατί αν κάτι μοιάζει με κομμουνισμό είναι ακριβώς αυτό: η ανανοηματοδότηση σημείων και μνημείων της πόλης, το πέρασμα από τα σημαίνοντα του κράτους και της ιστορίας του, στη μνήμη της κουλτούρας και του παιχνιδιού. Αυτή είναι μια μορφή της πραγματικής κίνησης που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων.

Το skate πριν την περεστρόικα

Τα πρώτα skate εμφανίστηκαν στη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του 70 ως δώρα από ταξίδια στο εξωτερικό. Όπως γίνεται κατανοητό ήταν σε μικρές ποσότητες. Παρόλα αυτά αρκετοί ενθουσιώδεις τύποι, δημοσιογράφοι, εκδότες κτλ, γρήγορα έπιασαν ότι κάτι τέτοιο έχει μέλλον και έτσι εμφανίστηκαν στα περιοδικά της εποχής οι πρώτες οδηγίες για diy skate.

Η ονομασία που χρησιμοποιούταν τότε στη ΕΣΣΔ ήταν “σερφ ασφάλτου”(sic). Μετά από αυτό, τα εργοστάσια ποδηλάτων στη ΕΣΣΔ άρχισαν να παράγουν δειλά στην αρχή, μαζικά μετά, σανίδες skate. Η πρώτη σοβιετική σανίδα skate ήταν η εσθονική Rula που κατασκευάστηκε στο Ταλίν το 1979.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 σχεδόν κάθε μεγάλη σοβιετική πόλη είχε μαγαζιά με σανίδες skate: Ρίγα, Λένινγκραντ, Βίλνιους, Μόσχα, Ταλίν. Ακόμα και στις πόλεις της Μολδαβίας και του Καζακστάν υπήρχαν σανίδες. Τότε επίσης το skate γίνεται επίσημο άθλημα από τις σοβιετικές αρχές και προωθείται επίσημα.

Έτσι ανοίγουν τοπικές λέσχες, περιοδικά, ιδρύεται η σοβετική ομοσπονδία “σερφ για άσφαλτο” και φεστιβάλ. Κέντρα φυσικά γίνονται οι μεγάλες πόλεις: Η Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Χάρκοβο, η Ρίγα και κυρίως το Σαράτοβ. Στο Σαράτοβ κάθε χρόνο διοργαώνεται μέχρι το 1991 τοπικό επίσημο φεστιβάλ ενώ το 1991 μόλις έναν μήνα πριν την οριστική διάλυση της ΕΣΣΔ θα διοργανωθεί το πρώτο παν-σοβιετικό φεστιβάλ(όπου συμμετείχε και κόσμος από τις ήδη ανεξάρτητες δημοκρατίες). Επίσης εδώ θα εκδοθεί το πρώτο περιοδικό ειδικά για skate το οποίο θα χρησιμοποιήσει και πρώτο τη λέξη skate το «skejt-novosti» («τα νέα του skate»).

Το skate την εποχή της περεστρόικα

Την εποχή της περεστρόικα πολλοί νέοι ήδη έκαναν skate αλλά στα πλαίσια κυρίως αθλητικών διοργανώσεων, και φεστιβάλ. Το skate ως υποκουλτούρα και μορφή κοινότητας δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Επίσης πρόβλημα αποτελούσε το γεγονός ότι οι μέχρι τότε σοβιετικές σανίδες δεν ήταν κατάλληλες ούτε στο σχήμα ούτε στα υλικά για κόλπα. Οι περισσότεροι skates τότε έκαναν skate είτε με αγοραστές σοβιετικές σανίδες είτε -αυτοί που ήταν πιο underground- έφτιαχναν δικές τους σανίδες σε σπίτια.

Στη Μόσχα δημιουργήθηκε μια μικρή αλλά δυναμική underground κοινότητα γύρω από τους δύο πρώτους skaters τον Andery Lavrov και τον Denis Marhasin που έφτιαχναν σανίδες στη κουζίνα του διαμερίσματος τους, από υλικά που έβρισκαν σε χαμηλό κόστος από εργοστάσια παραγωγής αεροναυπηγικών υλικών τα οποία κατά τη περίοδο της περεστρόικα είχαν απορυθμιστεί εντελώς και πουλούσαν υλικά στον οποιονδήποτε.

Το καλοκαίρι το πιο δημοφιλές μέρος στη Μόσχα ήταν το τεράστιο πάρκο Γκόρκι (τότε ονομαζόταν και πάρκο πολιτισμού) και το μνημείο του Μάρξ (!) μπροστά από το Θέατρο Μπολσόι.

Το χειμώνα όλοι από όλη τη Μόσχα έκαναν skate στο υπόγειο του αθλητικού συμπλέγματος Olympiiskogo στο οποίο έμπαινες πρακτικά παράνομα αλλά λόγω της κατάστασης κανείς πρακτικά δεν νοιαζόταν να σε σταματήσει!

Πηγή ΑΣΣΟΔΥΟ
σε συνεργασία με το ourbabadoesntsayfairytales ·