ΛΑ.ΣΥ. Περιστερίου: Ούτε μέτρο γης στους καταπατητές – Το Ποικίλο όρος και οι “διεκδικήσεις” της Μητρόπολης Λαμίας

Οι δικαστικές εξελίξεις σχετικά με τις παράνομες διεκδικήσεις των καταπατητών της Μονής Λαμίας προκαλούν ανησυχία  και επιβάλλουν τη λαϊκή κινητοποίηση για να υπερασπιστεί ο Περιστεριώτικος λαός τη γη και την περιουσία του, για να υπερασπιστεί επί της ουσίας το Περιστέρι.

Το βουνό, οι πλατείες, οι παιδικές χαρές και οι ελεύθεροι χώροι που απέμειναν ανήκουν στο λαό της πόλης γιατί τα κατέκτησε μετά από σκληρούς αγώνες δεκαετιών όταν είχε αγωνιστική δημοτική αρχή ενάντια στην «Ιερά Συμμαχία» καταπατητών, επιχειρηματιών, ηγεσίας Εκκλησίας, κράτους και κατασταλτικών μηχανισμών.

Από το 1930, που για πρώτη φορά έφτασε στα δικαστήρια το θέμα του Ποικίλου Όρους μέχρι σήμερα, ο ναός της Ευαγγελιστρίας Λαμίας δεν κατάφερε να προσκομίσει στο δικαστήριο στοιχεία και τίτλους κυριότητας, που να αποδεικνύουν την υποτιθέμενη ιδιοκτησία του και τα όρια αυτής. Παρ’ όλα αυτά, ο ναός διεκδικεί σήμερα ακόμη 34 (!!!) πλατείες μέσα στον πολεοδομικό ιστό της πόλης και 7.500 στρέμματα στο Ποικίλο όρος (!!!). ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΟΛΟ ΤΟ ΟΡΕΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ- ΤΗ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ!!!

Για δεκαετίες οι «κληρονόμοι» πουλάνε οικόπεδα ανεξέλεγκτα, ακόμα και πολλαπλάσια έκταση από αυτή που «κληρονόμησαν» (από τα χρυσόβουλα)!!! Με παλαιότερη αγωγή η Μονή Λαμίας, διεκδικούσε μέχρι και 10.000 στρέμματα!!! Την ίδια στιγμή κρατάνε σε ομηρία εκατοντάδες μικροϊδιοκτήτες οικοπέδων για παραχώρηση τίτλων ιδιοκτησίας. Πλούτισαν σε βάρος χιλιάδων βιοπαλαιστών, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για στέγαση των οικογενειών τους.

Παρά το γεγονός ότι με το πόρισμα 64/1990 του τότε εισαγγελέα εφετών Αθηνών αποδεικνυόταν ότι υπήρχε μεθόδευση συστηματική και χρησιμοποιήθηκαν όλα εκείνα τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν οι καταπατητές για να ιδιοποιηθούν δημόσιες εκτάσεις,

Παρά το γεγονός ότι η απόφαση 7636/1996 του εφετείου Αθηνών έκρινε την έκταση δημόσια-δασική στις τελευταίες δικαστικές διεκδικήσεις που αφορούσαν εκτάσεις σε Πετρούπολη και Περιστέρι “διαφόρων διεκδικητών” το ελληνικό δημόσιο (δηλαδή το επίσημο αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του) δεν υπερασπίστηκε το Ποικίλο Όρος!

Αποτελεί και αυτό μία έκφραση του αναχρονιστικού δεσμού και του σφιχτού εναγκαλισμού αστικού κράτους- Εκκλησίας. Όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις ταυτίζονται με τα συμφέροντα των «καταπατητών».

Ποιος φταίει;

Τεράστιες ευθύνες έχουν οι μέχρι σήμερα αστικές κυβερνήσεις που μετέτρεψαν τη γη σε εμπόρευμα και προχώρησαν σε αποχαρακτηρισμούς δημόσιων εκτάσεων πρασίνου και αρχαιολογικών χώρων (ορεινοί όγκοι, παλιά στρατόπεδα, παραλίες, αεροδρόμιο Ελληνικού, Ελαιώνας).

Ιδιαίτερες ευθύνες έχουν τόσο η σημερινή Δημοτική αρχή (Παχατουρίδης- ΝΔ) που  εγκατέλειψε κάθε έργο συντήρησης και ανάπτυξης του πρασίνου στο βουνό, όσο και η προηγούμενη (Δημητρακόπουλος- ΠΑΣΟΚ) που επίσης  αποχαρακτήρισε ελεύθερους χώρους, που ο λαός του Περιστεριού είχε κατακτήσει με αγώνες.  Αποδέχτηκαν την καταπάτηση εκτάσεων στο βουνό και στην πόλη.  Επιβαρυντικά ακόμα λειτούργησε και η πρακτική των μακροχρόνιων δικαστικών σκιαμαχιών με καταπατητές και η νομιμοποίηση τους, με απευθείας αγορές ακινήτων που  κόστισαν πανάκριβα στο λαό της πόλης.

Όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι και σήμερα, η Μητρόπολη Περιστερίου κρατά ένοχη σιωπή και αρνείται να πάρει θέση υπέρ του Περιστερίωτικου λαού παρά τις συνεχείς εκκλήσεις.

Καλούμε σε αγώνα για την υπεράσπιση της λαϊκής περιουσίας.

Να σημάνει συναγερμός!  Ούτε μέτρο γης στους καταπατητές!

Απαιτούμε άμεση νομοθετική ρύθμιση που να κατοχυρώνει ότι οι πλατείες και το Ποικίλο, είναι δημόσιο κτήμα. Να παραχωρηθεί στο Δήμο Περιστερίου και στους άλλους δήμους αποκλειστικά για χώρος πρασίνου, αναψυχής, περιπάτου και πολιτισμού. Να χρηματοδοτηθούν από το κράτος, την περιφέρεια και το Δήμο  τα αναγκαία έργα ανάπλασης της περιοχής (πεζόδρομοι, παγκάκια, δενδροφύτευση , άρδευση). Να  απαγορευτεί κάθε επιχειρηματική, εμπορική δραστηριότητα στο χώρο. Αποκλειστικά δωρεάν χρήση των χώρων.

Καλούμε τους φορείς και τα σωματεία του Περιστερίου με δυναμικές πρωτοβουλίες να πάρουν θέση υπεράσπισης ενός από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους στην περιοχή μας.