Οι πέντε χιλιάδες Συριζαίοι, τα “ψόφια” μπλοκ του ΚΚΕ και ο αθεράπευτος Ιός του αντικομμουνισμού της ΕΦΣΥΝ

Ο συντάκτης του Ιού της ΕΦΣΥΝ διαπίστωσε έλλειψη ενθουσιασμού στα μπλοκ του ΚΚΕ, που υστερούσαν σε μαχητικότητα σε σχέση με τα χρόνια που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάλι καλά τουλάχιστον που τα είδε και αναγνωρίζει ότι είναι μαζικά.

Εσείς είδατε τους πέντε χιλιάδες νοματαίους του ΣΥΡΙΖΑ; Τα χωρίς ενθουσιασμό μπλοκ του ΚΚΕ; Ότι οι κομμουνιστές είχαν περισσότερο ενθουσιασμό επί ΣΥΡΙΖΑ και όχι τώρα επί ΝΔ; Ότι τα μαζικά μπλοκ του που περνούσαν μισή ώρα από την πρεσβεία ήταν λιγότερα μαζικά από τους προπορευόμενους;

Αν όχι, είναι γιατί δεν ενημερώνεστε από την κατάλληλη πηγή. Δηλαδή από την ΕΦΣΥΝ και από την κακιασμένη αντι-ΚΚΕ ματιά ενός δημοσιογράφου της ομάδας του Ιού, που έρχεται σε ευθεία αντίφαση, ακόμα και με όσα αναφέρουν άλλοι ρεπόρτερ της εφημερίδας -που διατηρούν στοιχειώδη εντιμότητα και σοβαρότητα.

Τι μαθαίνουμε από τις “συνιστώσες μιας πορείας” του Τάσου Κωστόπουλου;

Ότι οι Συριζαίοι ήταν “τουλάχιστον πέντε χιλιάδες”… Δεν ξέρουμε αν ο Κωστόπουλος μετράει μαζί τους αστυνομικούς που προστάτευαν το μπλοκ ή τον κόσμο που περίμενε έξω από την πρεσβεία για να γιουχάρει τους Συριζαίους, πάντως τόσο φουσκωμένους αριθμούς δε δίνουν ούτε οι οπαδικές εφημερίδες για να δείξουν πόσο λαό είχε η ομάδα τους.

Ακολουθεί ένα χαριτωμένο σχόλιο για το συνθηματικό χάσμα γενεών των μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το αθάνατο πνεύμα του ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” αποδίδεται απλώς στη γερουσία, ενώ τα εκτός τόπου και χρόνου συνθήματα για το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και το σοσιαλιστικό μας μέλλον, αποδίδονται στη… σουρεαλιστική διάθεση της νεολαίας.

Λίγο πιο πάνω, ο δαιμόνιος ρεπόρτερ είχε προλάβει να διαγνώσει πεσμένη μαχητικότητα και έλλειψη ενθουσιασμού στα μπλοκ του ΚΚΕ. Πάλι καλά τουλάχιστον που τα είδε τουλάχιστον. Κι αναγνωρίζει ότι είναι μαζικά, χωρίς να μας δίνει εκτίμηση αριθμού, οπότε αρκείται να μας πει ότι τα πρώτα μπλοκ “την είχαν αθροιστικά μεγαλύτερη…” (την πορεία).

Κρίμα που το Πολυτεχνείο είναι μόνο μια φορά τον χρόνο και δεν έχουμε πιο συχνά την ευκαιρία να βλέπουμε τόσο διασκεδαστικά ρεπορτάζ για Πούλιτζερ.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: