Κάμερα σε μένα

Το δρόμο άνοιξε η Μαριέττα Γιαννάκου στο twitter. Το ναζιστικό κόμμα ήταν εθνοσοσιαλιστικό, συνεπώς αριστερής προέλευσης. Κάποιοι το αποσιωπούν, αλλά ήρθε η ώρα να αποκαλύψει η Γιαννάκου την αλήθεια. Κάμερα σ’ αυτήν…

Η “αριστερή” απάντηση από φιλοκυβερνητικές πηγές ήταν άμεση κι αντίστοιχου επιπέδου.
Αφού αρνήθηκε ο Κοντονής να πάρει μέρος στο συνέδριο για τα “Εγκλήματα του Κομμουνισμού”, η Εσθονία αναγκάστηκε να διορθώσει το επίσημο κείμενο-αναγγελία του συνεδρίου στην ιστοσελίδα της. Η είδηση έπαιξε στο ρωσικό πρακτορείο Σπούτνικ και την αναπαρήγαγαν την ίδια μέρα πολλά ελληνικά ΜΜΕ, που έπαθαν Λιακόπουλο -κολλάει και με τη Ρωσία. Λίγο αργότερα, η είδηση αποδείχτηκε ψευδής και κατασκευασμένη, αλλά είχε προλάβει ήδη να κάνει το γύρο του διαδικτύου, δημιουργώντας εντυπώσεις.

To TVXS το πήγε ένα βήμα παραπέρα. Ο Κουτσούμπας υποδέχτηκε προ μερικών μηνών το Μητσοτάκη, που παράδωσε στο αρχείο του ΚΚΕ ένα έγγραφο, σχετικά με την Αντίσταση στην Κρήτη. Η ΝΔ ταυτίζει το ναζισμό με τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ παραγνωρίζει τις διαφορές της ΝΔ με το Σύριζα. Τυχαίο κι αυτό;
Όταν η θεωρία των δύο άκρων, συναντάει το Πασοκικό ιδεολόγημα του “αριστερού ψάλτη της Δεξιάς”.

Υπάρχει άλλη μία εκπληκτική συνωμοσία θεωρίας που λέει τα εξής. Δέκα χρόνια πριν, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και το ΛΑΟΣ, αρνούνταν να υπερψηφίσουν το αντικομμουνιστικό μνημόνιο της Ε.Ε. και την ταύτιση του κομμουνισμού με το ναζισμό. Σήμερα προσχωρούν με χαρά στη θεωρία των δύο άκρων, γιατί αυτό που έχει μεσολαβήσει είναι πως η αδύναμη τότε αριστερά, βρίσκεται σήμερα στην κυβέρνηση, και για αυτό προσπαθούν να την χτυπήσουν.
Σα να λέμε πως το σύστημα χτυπάει τον κομμουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ… Ο οποίος έχει γράψει τους λεονταρισμούς του για κατάργηση και σκίσιμο των μνημονίων, στα παλιά του τα παπούτσια και τις σαγιονάρες του Κατρούγκαλου.

Ας προσπαθήσουμε για μια στιγμή, ως κοινωνικό πείραμα, να μιλήσουμε στη γλώσσα τους, μήπως και καταλάβουν ορισμένα πράγματα.

Πόσο τυχαίο είναι ότι η αντικομμουνιστική υστερία αυξάνεται γεωμετρικά λίγους μήνες πριν τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων της Οχτωβριανής Επανάστασης;

Πόσο τυχαίο είναι ότι οξύνεται τεχνητά η δικομματική αντιπαράθεση, γύρω από τέτοια ζητήματα, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει τις επόμενες μέρες στη Βουλή το νομοσχέδιο που θα χαντακώνει ουσιαστικά το δικαίωμα στην απεργία (με το γνωστό περιορισμό του 50%+1);

Πόσο τυχαίο είναι ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση, που ψηφίζουν από κοινού τα αντιλαϊκά μέτρα τα τελευταία χρόνια, βρίσκουν αφορμή να ξεσπαθώσουν ενάντια στα “εγκλήματα του σταλινισμού”, ενώ ομνύουν στις αξίες της “δημοκρατικής Ε.Ε.”; Εχθρός λαός, εχθρός σταλινισμός…

Όταν το επίπεδο της δικομματικής αντιπαράθεσης αρχίζει να θυμίζει το λόγο του Λιακόπουλου, είναι μάταιο να πιστεύει κανείς πως μπορεί να το αναιρέσει, μιλώντας σοβαρά. Η μόνη απάντηση μπορεί να δοθεί στο δρόμο, όταν φύγει η κάμερα από το Λιακόπουλο και τους επίδοξους μιμητές του και περάσει στον πραγματικό πρωταγωνιστή, το μαχόμενο, εργαζόμενο λαό.