Μήπως τους βάζει ο Μπούτας; – Τρακτέρ κατέκλυσαν το Βερολίνο για να διαμαρτυρηθούν κατά του αγροτικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης

Aν ήταν στην Ελλάδα, το θέαμα κονβόι τρακτέρ ως 20 χλμ στην πρωτεύουσα θα προκαλούσε έξαλλες κραυγές αρίστων όπως “είναι υποκινούμενοι από το ΠΑΜΕ”, “πού είναι η αστυνομία”, “δυσφημίζεται η χώρα στο εξωτερικό”, “καταστρέφεται ο τουρισμός μας” κι άλλα παρόμοια. Τα γερμανικά αστικά ΜΜΕ, από την άλλη “περιορίζονται” στο να διεκτραγωδήσουν το κυκλοφοριακό χάος που προκάλεσε στο Βερολίνο η παρουσία περίπου 5000 τρακτέρ και 10000 αγροτών από όλη τη Γερμανία. Σε κάποιες περιπτώσεις, λιγότερο ψύχραιμες, οι αγρότες παρουσιάζονται περίπου ως δημόσιος κίνδυνος, καθώς περνούν τα κόκκινα φανάρια και “παραλίγο να πατήσουν” έναν αστυνομικό, όπως υποστήριξε ο ίδιος.

Η διαμαρτυρία αυτή δεν είναι η πρώτη στο είδος της, καθώς στο Αμβούργο πριν λίγες μέρες είχε συμβεί ανάλογη κινητοποιήση. Οι αγρότες διαμαρτύρονται για την αγροτική πολιτική της κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού (Χριστιανοδημοκρατών – σοσιαλδημοκρατών), που επιβάλλει νέους, αυστηρότερους περιορισμούς στη χρήση φυτοφαρμάκων αλλά και εντομοκτόνων, με επίκληση της προστασίας του υδροφόρου ορίζοντα και της βιοποικιλότητας. Οι απασχολούμενοι στον κλάδο δεν είναι ενάντια στα μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας, θεωρούν ωστόσο ότι ως τώρα αυτά λαμβάνονται με αποκλειστικά δική τους επιβάρυνση. Τα συνθήματά τους είναι “Μαζί κι όχι ενάντια” (στην προστασία της φύσης), “αν καταστραφεί ο αγρότης τα τρόφιμα θα εισάγονται”, “όποιος βασανίζει τον αγρότη μαυρίζεται”. Άκαρπη ωστόσο απέβη η συνάντηση των εκπροσώπων τους με τις αρμόδιες υπουργούς αγροτικές και περιβαλλοντικής πολιτικής, καθώς η κυβέρνηση εμμένει στην άμεση εφαρμογή των αυστηρότερων ρυθμίσεων, μεταθέτοντας ουσιαστικά την ευθύνη των μέτρων κατά της ρύπανσης στους αγρότες.

Αναδεικνύεται για μια ακόμα αφορά πόσο αδιέξοδη είναι η καπιταλιστική οικονομία, όπου αντί η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος να εναπόκειται σε έναν κεντρικό ορθολογικό σχεδιασμό, με μέριμνα για τους κλάδους που επηρεάζονται και παράλληλη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας του πληθυσμού. Αντ’ αυτού, το θέμα ανάγεται σε ατομικό ζήτημα συμμόρφωσης, αλλά και δαιμονοποίησης εν προκειμένω των αγροτών που παρουσιάζονται ως πρωταγωνιστές της ρύπανσης, ιδιαίτερα του υδροφόρου ορίζοντα, καλλιεργώντας έντεχνα τον κοινωνικό αυτοματισμό και ενισχύοντας ψευδοδιλήμματα όπως “οικολογική ευαισθησία vs παραγωγικότητα της αγροτικής παραγωγής”.

Με πληροφορίες από merkur.de