Κυκλοφόρησε: “Αντάρτες”, του Γιώργου Κοτζιούλα – Στην Ήπειρο της Κατοχής και της Αντίστασης

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ασίνη» το ανέκδοτο λογοτεχνικό έργο του Γιώργου Κοτζιούλα, «Αντάρτες».

Οι «Αντάρτες» είναι ένα ξεχωριστό λογοτεχνικό κείμενο του Γ. Κοτζιούλα: Νουβέλα αλλά και απομνημόνευμα, λογοτεχνικό έργο αλλά και μαρτυρία, ψυχογράφημα αλλά και χρονικό. Στους «Αντάρτες» περιγράφεται μια ιστορία που βασίζεται σε γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ήπειρο την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης. Ο Λάμπρος Βέργος (το προσωπείο του συγγραφέα) και οι συντοπίτες του παρακολουθούν την εμφάνιση των πρώτων αντάρτικων ομάδων στην περιοχή, γίνονται μάρτυρες της τιμωρίας του προδότη, της ενέδρας και της αψιμαχίας με τους Ιταλούς κατακτητές, ζουν από κοντά τη ζωή των ανταρτών και παίρνουν ενεργό μέρος στην αντιστασιακή τους δράση.

Ο Γ. Κοτζιούλας γεννήθηκε στην Πλατανούσα της Ηπείρου το 1909 και έφτασε στην Αθήνα το 1926. Στο χώρο των Γραμμάτων παρουσιάστηκε το 1927. Την ίδια χρονιά γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα δούλεψε σκληρά ως διορθωτής και συντάκτης σε περιοδικά και διάφορους εκδοτικούς οίκους. Ζούσε πολύ φτωχικά, σε προσφυγικές παράγκες στην Καλλιθέα και σε φτωχόσπιτα της Βάθης. Το 1934 αρρώστησε από φυματίωση.

Ήταν από τους πρώτους που πέρασαν στις γραμμές του ΕΑΜ. Στις αρχές του 1943, βγήκε στο βουνό και οργάνωσε το Καλλιτεχνικό Τμήμα της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου του ΕΛΑΣ, συγκροτώντας θίασο που γυρνούσε στα χωριά και έδινε παραστάσεις.

Στις αρχές του 1945 πήγε στη Θεσσαλία, ενώ αργότερα κατέβηκε πάλι στην Αθήνα, όπου ξαναρίχτηκε στη βιοπάλη.

Έγραφε και στον «Ριζοσπάστη», ποιήματα, διηγήματα, επιφυλλίδες, μέχρι το κλείσιμο της εφημερίδας το 1947. Πέθανε τον Αύγουστο του 1956, σε ηλικία μόλις 47 ετών.

Ο Μάρκος Αυγέρης, στη μελέτη του για τη ζωή και το έργο του Κοτζιούλα, σημειώνει: «Το κατόρθωμα του Κοτζιούλα είναι σπάνιο και εξαιρετικό. Ζώντας μέσα στις ολότελα εχθρικές συνθήκες της ζωής όλων των φτωχών ανθρώπων στην Ελλάδα, γνώρισε κάθε δοκιμασία… Ωστόσο ήταν ένας από τους πιο καλλιεργημένους νέους ποιητές. Κι όλον αυτόν τον ανήφορο, ως τις κορφές του πνευματικού κόσμου, τον έκαμε όχι μόνο παλεύοντας μ’ άπειρες δυσκολίες, παρά και τραυματισμένος από τη φυματίωση ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Πολύ λίγοι άνθρωποι στον κόσμο ξεπερνούν τέτοια εμπόδια και με τέτοια αποτελέσματα. Πολύ λίγοι άνθρωποι μέσα σε τέτοιες συνθήκες έχουν να επιδείξουν τέτοιες νίκες…».

Ριζοσπάστης