Φριτς Λανγκ – 4 μεγάλες ταινίες: Αφιέρωμα στον μετρ του Γερμανικού Εξπρεσιονισμού στο STUDIO

40 χρόνια από τον θάνατο του FRITZ LANG ενός από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες της κινηματογραφικής ιστορίας και του βασικότερου εκπροσώπου του Γερμανικού Εξπρεσιονισμού. Το Ινστιτούτο Βρετανικού Κινηματογράφου του έδωσε μάλιστα το χαρακτηρισμό “Master of Darkness”, για τα σκοτεινά εξπρεσιονιστικά του αριστουργήματα και τα εντυπωσιακά του φιλμ νουάρ ενώ λατρεύτηκε και από τους κριτικούς του Cahiers du Cinema, τους δημιουργούς της Nouvelle Vague.Κάθε μια από τις ταινίες του είχαν και ειδικό βάρος για τον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Το «Metropolis» αποτέλεσε ορόσημο στην κινηματογραφική ιστορία, ως η πιο σημαντική ταινία επιστημονικής φαντασίας που έγινε ποτέ, θέτοντας τα στάνταρ για κάθε τέτοιου είδους ταινία με τα πρωτοποριακά της εφέ, ενώ μετέφερε και ένα δυνατό κοινωνικό και πολιτικό μήνυμα.

Το «Μ, ο Δράκος του Ντίσελντορφ» είναι μια ταινία που περιγράφει το ζοφερό κλίμα της Γερμανίας εκείνης της εποχής, με μια κοινωνική επαναστατικότητα, που αμφισβητεί την εξουσία. Σκηνοθέτησε πολλές αμερικανικές ταινίες, ανάμεσά τους κλασικά, αριστουργηματικά φιλμ νουάρ και συναρπαστικά σκοτεινά ερωτικά δράματα όπως «Η σκύλα» (1945), αλλά και κατασκοπικά αντι-ναζιστικά φιλμ την εποχή του πολέμου, όπως και «Και οι δήμιοι πεθαίνουν» (1943). Το 1964, το φεστιβάλ των Καννών τον επέλεξε για πρόεδρο της κριτικής επιτροπής. Ο λατρεμένος σκηνοθέτης του Jean-Luc Godard που σκηνοθέτησε την ταινία «Περιφρόνηση» όπου ο FRITZ LANG παίζει τον εαυτό του, σε ένα μικρό ρόλο. Ο σκηνοθέτης που αρνήθηκε την θέση του διευθυντή του Γερμανικού Κινηματογραφικού Ινστιτούτου που του πρόσφερε ο υπουργός των ναζί Josef Goebbes, έφυγε από τη Γερμανία και πήγε στο Παρίσι κι όταν το 1936 μετακόμισε στην Αμερική, έκλεισε συμβόλαιο με την MGM, και απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα.

Οι τέσσερις από τις πλέον χαρακτηριστικές δημιουργίες του σπουδαίου δημιουργού του FRITZ LANG, από 5/12/2019 έως 8/12/2019

στο STUDIO new star art cinema

«Και οι Δήμιοι Πεθαίνουν!» (1943)

Μια από τις καλύτερες Αμερικάνικες ταινίες ενάντια στο φασισμό.

27/05/1942 : μία από τις συγκλονιστικότερες ενέργειες του αντιφασιστικού αγώνα στην Πράγα. Ο πυροβολισμός που ακούστηκε σε όλο τον κόσμο.

Η επαφή του Μπρεχτ με τον Φριτς Λανγκ την πρώτη χρονιά του στο Χόλυγουντ οδήγησε στο μοναδικό πρακτικό αποτέλεσμα των προσπαθειών του για το φιλμ. Σ’ αυτή την εποχή ανήκουν τα κείμενά του, που δεν γυρίστηκαν σε ταινίες, σαν εξηγήσεις των σκοπών του και σαν διατυπωμένες προτάσεις για την τέχνη της αντιφασιστικής εξορίας. Και έστω και αν ο Μπρεχτ δεν επιδοκίμασε την ταινία «Και οι δήμιοι πεθαίνουν», είναι ωστόσο μια από τις καλύτερες αμερικανικές ταινίες ενάντια στο φασισμό.

«Ο Λανγκ αποκαλύπτεται για άλλη μία φορά ως ο ειδικός στο σασπένς…» New York Times

Πρωταγωνιστούν: Brian Donlevy, Walter Brennan, Hans Heinrich von Twardowski, Anna Lee, Nana Bryant, Gene Lockhart, Margaret Wycherly

«Metropolis» (1927)

Η διασημότερη ταινία επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών!

Ανάμεσα στο μυαλό και τα χέρια ο μεσάζων πρέπει να είναι η καρδιά.

Ο επίγειος παράδεισος του μέλλοντος, η κόλαση των εργατών…

«Ένα κορυφαίο κινηματογραφικό επίτευγμα» Film Journal International

«Ένα αριστούργημα καλλιτεχνικής διεύθυνσης, που έχει επηρεάσει ριζικά την εικόνα μας για το μέλλον από τότε» San Francisco Chronicle

Ένα ορόσημο του παγκόσμιου κινηματογράφου!

Μια μυθική δημιουργία, που ο θρύλος της προηγείται! Μια από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών, πανάκριβη υπερπαραγωγή, ορόσημο του παγκόσμιου κινηματογράφου, τόσο του βωβού όσο και για τις επόμενες γενεές, κυριότερη επιρροή σε όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκαν από τότε: Στάνλεϊ Κιούμπρικ, Ρίντλεϊ Σκοτ, Στίβεν Σπίλμπεργκ, Τζορτζ Λούκας, δεν υπάρχει σκηνοθέτης του φανταστικού, που να μην χρωστάει πολλά στην περίφημη ταινία του πρωτοπόρου Φριτς Λανγκ. Και, ταυτόχρονα, ένα μήνυμα από την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, που ακόμα ακούγεται επίκαιρο: δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφοσύνη, όχι εκμετάλλευση του ενός από τον άλλο, όχι ο παράδεισος του ενός να είναι η κόλαση του άλλου, που, μέσα στην ταινία, παίρνει ταξική μορφή: οι αστοί και οι εργάτες. Ένα διαχρονικό μήνυμα, σε μια ταινία «στεφανωμένη», με τα πιο πρωτοποριακά ειδικά εφέ της εποχής, που αποτέλεσαν παράδειγμα και κανόνα για τα ειδικά εφέ από τότε. Μέσα σε όλα αυτά, και μια πανέμορφη ιστορία αγάπης για τον αληθινό έρωτα, πέρα από κάθε δυσκολία. Γνωρίστε τη Μητρόπολη…

Πρωταγωνιστούν: ALFRED ABEL, GUSTAV FROHLICH, RUDOLF KLEIN-ROGGE, BRIGITTE HELM

«Η Σκύλα» (1945)

Ένα σκοτεινό φιλμ νουάρ από τον μεγάλο σκηνοθέτη Φριτζ Λάνγκ.

Η ταινία που σόκαρε το Χόλυγουντ της εποχής.

Μια ιστορία για τον αμείλικτο νόμο του πάθους και των ενστίκτων.

Οι εξπρεσιονιστικοί φωτισμοί και η μυστηριακή ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ, συνθέτουν ένα εικαστικό σύμπαν ιδανικό, για την φιλμική αποτύπωση και ανάδειξη των παραπάνω θεμάτων. Το έγκλημα και η τιμωρία του είναι έννοιες σχετικές στο καλλιτεχνικό σύμπαν του σπουδαίου Αυστριακού δημιουργού. Η αλήθεια μοιάζει δυσδιάκριτη και το δίκαιο κλονίζεται από την επιρροή μιας αλυσίδας εξωγενών παραγόντων που οδηγούν τελικά το θύτη στην πράξη του. Πόσο συνυπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία, τα μέλη της και οι συμπεριφορές τους, οι δομές και οι καταπιεστικοί μηχανισμοί της σε μια ενδεχόμενη παραβατική πράξη; Το ερώτημα τίθεται ξεκάθαρα και οι δύσκολες απαντήσεις αφορούν πλέον το θεατή.

Πρωταγωνιστούν: Έντουαρντ Τζ. Ρόμπινσον, Τζόαν Μπένετ, Ντάν Ντιούρια.

«Μ, ο Δράκος του Ντίσελντορφ» (1931)

Ο δολοφόνος είναι ανάμεσά μας…

Η πρώτη ταινία για serial killer!

«Μια εκπληκτική ταινία, με αξεπέραστο μεγαλείο αφηγηματικού τρόπου» Chicago Reader

«Ο Λόρε είναι συναρπαστικός και αξέχαστος» San Francisco Chronicle.

«Ένα άψογο φιλμ. Υπόδειγμα ψυχολογικού σασπένς και εκθαμβωτική επίδειξη της δύναμης και ικανότητας του Λανγκ» San Francisco Chronicle.

Μια από τις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, Λίστα του Empire magazine.

Ψηφίστηκε η σημαντικότερη Γερμανική ταινία όλων των εποχών

Πόσο προφητική και πόσο διορατική είναι αυτή η αριστουργηματική ταινία που, ενώ δεν αναφέρεται βέβαια στους ναζί, εκφράζει όλη αυτή την εκρηκτική ατμόσφαιρα και τις ζοφερές, παρακμιακές συνθήκες μιας κοινωνίας που νοσεί. Όταν γυρίστηκε η ταινία, στη Γερμανία δεν είχε γίνει ακόμα ξεκάθαρη η επιλογή ανάμεσα στην αναρχία και την αυταρχικότητα, γεγονός που διατηρεί ζωντανή ακόμα τη διαμάχη ανάμεσα στα λούμπεν στοιχεία και το νόμο, και ο Λανγκ αρπάζει την ευκαιρία να το απεικονίσει αυτό μέσα στην ταινία του. Το «Μ» είναι μια ταινία με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, όπου ακόμα υπάρχει ελευθερία λόγου. Δύο παράλληλες κοινωνίες, αυτές του επίσημου κράτους με την αστυνομία και της παρανομίας με τους κακοποιούς που έχουν τους δικούς τους νόμους, συναγωνίζονται και ανταγωνίζονται πάνω στο ίδιο θέμα, η κάθε μια για διαφορετικούς λόγους: την εύρεση του δολοφόνου.

Πρωταγωνιστούν: PETER LORRE, ELLEN WIDMANN, INGE LANDGUT, OTTO WERNICKE, HEODOR LOOS, GUSTAF GRUNDGENS

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

-Ο Φριτς Λανγκ επιβεβαίωσε ότι χρησιμοποίησε αληθινούς εγκληματίες ως κομπάρσους στη σκηνή του δικαστηρίου. Μάλιστα, σύμφωνα με τον βιογράφο του, Πολ Τζένσεν, 24 τέτοιοι κομπάρσοι συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

-Ο Φριτς Λανγκ είχε δηλώσει ότι από όλες τις ταινίες του, αυτή ήταν η αγαπημένη του.

-Η ταινία γυρίστηκε μέσα σε 6 μόνο εβδομάδες.

-Έχει επιλεχτεί ως η πιο σημαντική γερμανική ταινία όλων των εποχών, από τη Ένωση Γερμανικών Ταινιοθηκών

-Η χρήση του voiceover (αφήγηση πάνω σε πλάνο χωρίς να φαίνεται ποιος μιλάει) ήταν μια πρωτοποριακή νέα τεχνική εκείνη την εποχή.

-Ο τίτλος «Μ» σημαίνει Mörder, που σημαίνει στα γερμανικά «Δολοφόνος».

-Η ταινία είναι βασισμένη σε ένα άρθρο που είχε διαβάσει ο Φριτς Λανγκ για τον σίριαλ κίλερ Πέτερ Κούρτεν από το Ντίσελντορφ. Έχουν αλλάξει αρκετά στοιχεία αλλά κάποια ομοιότητα παραμένει.

-Η πρώτη ομιλούσα ταινία του Φριτς Λανγκ

-Το σφύριγμα του μουσικού σκοπού που ακούγεται στην ταινία, που υποτίθεται το κάνει ο Πέτερ Λόρε, στο ρόλο του δολοφόνου, στην πραγματικότητα είναι του Φριτς Λανγκ, μια και ο Λόρε δεν μπορούσε να σφυρίξει.

-Η ταινία έκανε πρεμιέρα το 1931 και απαγορεύτηκε το 1934. Από τότε είχε παραμείνει θαμμένη σε κάποιο αρχείο για πολλά χρόνια και το κοινό δεν είχε την ευκαιρία να την δει παρά μόνο από το 1966 και έπειτα.