Ρε μην παραδίνεστε στην κατάθλιψη

Έχω μια φίλη 27-28 χρόνων που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας το βράδυ των εκλογών μετά τα αποτελέσματα. Πήγε μόνη της στο νοσοκομείο και ευτυχώς βγήκε την επόμενη μέρα. Ίσως αν συνέβαινε αυτό σε 5 χρόνια από τώρα να έβγαινε με ένα λογαριασμό χιλιάδων λιρών. Ίσως να μην έβγαινε ποτέ. Πολλοί μου είπαν “καλά για τις εκλογές να χαρίσεις τη ζωή σου;”. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι για κάποιους το αποτέλεσμα φαντάζει σαν το τέλος της ελπίδας. Και χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει ζωή.

Την επόμενη μέρα, παντού γύρω μου μηνύματα και απόψεις. Πολύ αριστερός ο Κόρμπιν, για αυτό δεν βγήκαν οι Εργατικοί. Ο κόσμος ήθελε Μπρέξιτ για αυτό δεν βγήκαν. Ε καλά, πώς κάνουν έτσι, εκλογές είναι, είπαμε όλοι τη γνώμη μας, τελειώσατε τώρα, ξεπεράστε το.

Και από την άλλη πλευρά. Ο Κόρμπιν ήταν Άγιος και τον φάγανε τα συμφέροντα. Αν ψήφισες Συντηρητικούς δεν θα σου ξαναμιλήσω ποτέ. Μην ξαναπαραπονεθείς αν περιμένεις ώρες στα επείγοντα γιατί δεν υπάρχουν γιατροί. Κάνω τα χαρτιά μου να πάω στη Γερμανία.

Και στις δύο πλευρές μια αντίληψη ότι οι εκλογές θα φτιάξουν ή θα χαλάσουν το μέλλον μας. Αλλά και κάποιες ηλιαχτίδες ανάμεσα στα σκοτάδια. Δεν θα τους αφήσουμε να τους περάσει. Να διαδηλώσουμε. Να οργανωθούμε. Να μην υποκύψουμε.

Καμιά φορά τους λυπάμαι τους Άγγλους φίλους μου. Τους απογοητεύω και τους γκρεμίζω τα παλάτια στην άμμο. Η ΕΕ δεν είναι καλύτερη από τους Συντηρητικούς. Ο Κόρμπιν αν έβγαινε ή θα έκανε τα ίδια με τους άλλους ή θα τον ξεφορτώνονταν. Δηλαδή ή Τσίπρας ή Αλιέντε (αν και δεν έβαζε τέτοιο στόχο ο Κόρμπιν, λίγο παραπάνω φόρο σε επιχειρήσεις είπε ότι θα βάλει, όχι ότι θα φέρει το σοσιαλισμό).

Τα παραδείγματα “σοσιαλιστικών” χωρών που φέρναν σε συζητήσεις (Σουηδία ας πούμε) μόνο σοσιαλιστικές δεν είναι. Ε, και τι να κάνουμε ρε Μαρίνα; Να πέσουμε να πεθάνουμε; Και δεν έχουν ΚΚΕ να τους πω να ψηφίσουν αλλά και να αγωνιστούν μαζί του. Οπότε τους λέω να αγωνιστούν όπως μπορούν. Με οργανώσεις τοπικές, κι ας είναι οπορτουνιστικές ή με αυταπάτες. Με τα σωματεία τους, κι ας είναι το 99% ξεπουλημένα και εργοδοτικά. Ας βγουν στο δρόμο και ας μην ξέρουν τι κάνουν. Γιατί εδώ που δεν υπάρχει ΚΚΕ, πρέπει να το εφεύρουμε. Και τα ΚΚΕ γεννιούνται στο δρόμο και στη διαδήλωση, όχι στην κάλπη.

Αυτά προσπαθώ να τους πω και να τους δώσω θάρρος να συνεχίσουν να ελπίζουν και να παλεύουν για κάτι καλύτερο. Και στην φίλη μου θα πάω ένα κουτί με σοκολάτες για να γλυκαθεί λιγάκι. Και ένα κομμουνιστικό μανιφέστο.

Μαρίνα Χ.