Μια προσωπική προσέγγιση γι αυτό που αποκαλούμε «έκφραση του αυθόρμητου»…

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες αυτού που ονομάζουμε «έκφραση του αυθόρμητου». Αυτό εκδηλώνεται τόσο στο γραπτό λόγο, σε κείμενα και άρθρα διαφόρων εντύπων, σε σχόλια ή αναρτήσεις στο facebook και γενικότερα στο διαδίκτυο, αλλά αποτελεί όλο και συχνότερα μέρος της προφορικής έκφρασης της καθημερινότητας, σε συζητήσεις στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, ανάμεσα στις παρέες φίλων, ακόμα και στις συζητήσεις εντός της οικογένειας.

Συνήθως και πέρα και έξω από την πρόθεση αυτού που εκφέρει το λόγο του μέσω αυτής της έκφρασης του αυθόρμητου, ένα είναι σίγουρο. Αυτή η έκφραση γεννιέται στο περιβάλλον της καθημερινής αποχαύνωσης, μέσα σε συνθήκες που είναι πέρα και έξω από τις αιτίες που διαμορφώνουν τη ζωή και την άθλια πραγματικότητα.

Διαμορφώνεται και εκφράζεται κυρίως κάτω από την επίδραση της αστικής προπαγάνδας και των μέσων της και βρίσκει εύκολο στόχο σε ανθρώπους που το ιδεολογικό τους υπόβαθρο είναι μικρό έως ανύπαρκτο, ασχέτως αν οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί και ενίοτε και ως κομμουνιστές.

Έτσι είναι πολύ συνηθισμένες εκφράσεις του τύπου… «Αυτός ο λαός δε σώζεται με τίποτα», «Είμαστε κωλολαός», «Ξυπνάτε ρε…», «Μα τι άλλο περιμένει αυτός ο κόσμος για να ξεσηκωθεί», «Καλά μας κάνουν ρε» κλπ. Μαζί με όλα αυτά βέβαια υπάρχει και η προσωποποίηση για τις άθλιες συνθήκες ζωής, η οποία εκφράζεται συνήθως με χλευασμό απέναντι σε αυτούς που τις διαμορφώνουν και τις επιβάλλουν, όπως… «Αυτό το καθίκι φταίει για όλα», «Ο τάδε είναι προδότης», «Ο δείνα είναι πουλημένο τομάρι», «Αυτός ειδικά θέλει σκότωμα» κλπ.

Επίσης δε λείπουν και οι συλλήβδην προσβλητικοί χαρακτηρισμοί ολόκληρων λαών, όπως πχ. «Οι κωλογερμαναράδες», «Για όλα φταίνε αυτοί οι καταραμένοι οι Εβραίοι», «Οι παλιοαλβανοί» και άλλα πολλά…

Ένα είναι καθαρό και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

Όταν η πολιτική έκφραση, γραπτή και προφορική, εκφράζεται μέσω του «αυθόρμητου» και μόνο, τότε τους «συντηρητικότερους» των ανθρώπων τους οδηγεί στον «εκφασισμό» και τους «προοδευτικότερους» στο «σοσιαλσωβινισμό».