Θάνος Μικρούτσικος: Ο άνθρωπος που δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται…

Είναι από τις φορές που δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις και τι να πρωτοπείς… Τα λόγια και οι λέξεις μοιάζουν να μην μπορούν να προσδώσουν το βάθος των συναισθημάτων που σε κατακλύζουν, να ασφυκτιούν ανάμεσα στις αναμνήσεις από τις φορές που ταξιδέψαμε παρέα με τη μουσική του και τα τραγούδια του. Εκείνα τα τραγούδια που αποτελούσαν στήριγμα κάθε φορά που απελπιζόμασταν ή βλέπαμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν, που μας τροφοδοτούσαν με ελπίδα για να συνεχίσουμε να παλεύουμε, να μην συμβιβαστούμε, να κρατήσουμε ζωντανές τις αξίες μας μέσα σε έναν κόσμο που κάνει τα πάντα για το αντίθετο, να ξεπεράσουμε τα όριά μας «χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία».

Ο Θάνος Μικρούτσικος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά θα συνεχίσουν να είναι δίπλα μας όλα εκείνα που μας έδωσε απλόχερα όλα αυτά τα χρόνια. Τραγούδια, στίχους, μουσικές, μια ολόκληρη στάση ζωής και ενατένισης του κόσμου. Αεικίνητος και δραστήριος μέχρι το τέλος, δίδαξε ήθος, ανθρωπιά και λεβεντιά, με εκείνον τον τρόπο που ξέρουν να διδάσκουν οι άνθρωποι που πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα, οι αυθεντικοί και πραγματικοί αγωνιστές, εκείνοι που οραματίζονται έναν κόσμο όπου «ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει».

«Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται», είχε γράψει ο Καββαδίας στη Βάρδια κι αυτή η φράση ήταν από τις αγαπημένες του. Δεν παρέλειπε ακόμα να μιλάει συχνά πυκνά για την ανάγκη να πάμε σε μια «κοινωνία όπου ο άνθρωπος θα αυτοπραγματωθεί». Έζησε στο έπακρο τη ζωή του, διαβάζοντας, μελετώντας, διερευνώντας νέες μουσικές μορφές και φόρμες. Πρωτοπόρος στο είδος του, κατάφερε να βάλει την ποίηση στα σπίτια μας με τέτοιο τρόπο που έκανε αξεδιάλυτο στα μάτια μας το ποίημα από το τραγούδι.

«Μην αφήσετε καμιά στιγμή στη ζωή σας να πάει χαμένη. Ρουφήξτε κάθε δευτερόλεπτο. Ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα. Διευρύνετε τις γνώσεις σας μέχρι τέλους. Συνεχώς να ονειρεύεστε. Κυνηγήστε την ουτοπία, όπως σας διαβεβαιώνω το έκανα εγώ και θα συνεχίσω, μέχρι τέλους», ήταν ένα από τα τελευταία του μηνύματα, χαρακτηριστικό της αταλάντευτης ματιάς του προς το μέλλον, προς την υπόθεση εκείνη που θα ανυψώσει τον άνθρωπο.

Άλλωστε, ποτέ του δεν έκρυψε την πολιτική του θέση και άποψη, τη στήριξή του με όλη του την καρδιά στο πιο όμορφο πολιτικό πρόταγμα που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Ακόμα και αν οι δρόμοι του με το ΚΚΕ χώρισαν κάποτε, στην πραγματικότητα αυτός ο χωρισμός δεν επήλθε ποτέ στην πράξη. Πώς γίνεται να συμβεί κάτι τέτοιο όταν ο ίδιος καλούσε τον κόσμο να μην επαναπαυτεί, να μην αφήσει την παραίτηση και την αδράνεια να πιάσουν στασίδι στην καρδιά του, να δημιουργήσει, στην τελική, τις συνθήκες για να κάνει το «ανέφικτο» εφικτό;

Θάνο θα σε θυμόμαστε για πάντα για όλες εκείνες τις εικόνες που πλάθαμε κάθε φορά που συναντιόμασταν με το έργο σου. Για όλα εκείνα τα φτερουγίσματα που μας προσέφερες όταν ανέβαινες στη σκηνή και έκανες αυτό που ήξερες να κάνεις καλύτερα απ’ όλους: να «ζωγραφίζεις σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου».

Καλό σου ταξίδι…