“Απερίσκεπτος” ιμπεριαλισμός – Οι αντιδράσεις των Δημοκρατικών στη δολοφονία του Ιρανού στρατηγού με εντολή Τραμπ

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το χτύπημα των ΗΠΑ στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, με θύματα Ιρακινούς αξιωματούχους και τον πανίσχυρο Ιρανό υποστράτηγο Κερέμ Σουλεϊμανί, πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να αποδώσουν την ενέργεια στην “παράνοια” του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, που διέταξε την επίθεση. Το επιχείρημα αυτό ακούγεται σε διάφορες παραλλαγές από την αρχή της θητείας του Τραμπ, αδυνατεί ωστόσο να εξηγήσει γιατί από την ίδια “παράνοια” διακατέχεται συνολικά προς το παρόν το ρεπουμπλικανικό κόμμα, που προς το παρόν τουλάχιστον εμφανίζεται αρραγές ως προς τη στήριξη των πολεμικών προκλήσεων του ηγέτη του. Ακόμα πιο έωλο γίνεται όταν δει κανείς τη στάση που έχουν επιδείξει μέχρι στιγμής κορυφαία στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος, ανάμεσά τους και οι πιο σημαίνοντες διεκδικητές του χρίσματος για τις εκλογές του Νοεμβρίου. Μια στάση που εν πολλοίς υιοθετεί το αφήγημα για το “Ιράν που προάγει την τρομοκρατία”, διαφωνώντας στον τρόπο και το χρόνο της αμερικανικής επιθετικότητας και όχι στη γενεσιουργό αιτία της.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το πρώτο πράγμα που βρήκε να προσάψει στον Τραμπ ο Έλιοτ Ένγκελ, βουλευτής των Δημοκρατικών και επικεφαλής της επιτροπής του Κογκρέσου για Διεθνείς Υποθέσεις, ήταν ότι το εν λόγω σώμα δεν είχε ενημερωθεί για την αμερικανική επιδρομή σε ιρακινό έδαφος. Σε παρόμοιο μήκος κύματος, η πρόεδρος του Κογκρέσου, επίσης Δημοκρατική Νάνσι Πελόζι, ζήτησε άμεση ενημέρωση του σώματος “γι΄αυτή τη σοβαρή κατάσταση και τα επόμενα βήματα που σκέφτεται η κυβέρνηση, περιλαμβανόμενης της σημαντικής όξυνσης της παράταξης επιπλέον στρατευμάτων στην περιοχή”.

Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχουν φυσικά αυτά που λένε οι δυνάμει υποψήφιοι πρόεδροι των Δημοκρατικών. Το “φαβορί” ως τώρα στην κούρσα, Τζο Μπάιντεν, πρώην αντιπρόεδρος του Ομπάμα, έψεξε τον Τραμπ ότι ¨πέταξε δυναμίτη σε ναρκοπέδιο”, κι ότι η ενέργειά του “σχεδόν σίγουρα θα έχει αντίθετα αποτελέσματα”. Ευθυγραμμίστηκε ωστόσο με τη βασική αιτιολόγηση της επίθεσης από πλευράς αμερικανικής κυβέρνησης, λέγοντας πως ο Σολεϊμανί “άξιζε να πεθάνει για το θάνατο και την καταστροφή που επέφερε ως διοικητής της δύναμης Κουτς”, αλλά πως “η κυβέρνηση δεν επέδειξε σε καμία στιγμή την απαραίτητη πειθαρχία ή μακροπρόθεσμο όραμα – και το διακύβευμα δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο”. Ο Μπάιντεν προφανώς υπονοεί ότι ο ίδιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο “οραματιστής” του ιμπεριαλισμού.

Όσο για την “αριστερή πτέρυγα” των δημοκρατικών, τόσο τη “μετριοπαθή”, όσο και τη “ριζοσπαστική”, οι “αντιπολεμικοί” τόνοι είναι υψηλότεροι, για ψηφοθηρικούς λόγους, χωρίς και πάλι να αμφισβητείται το κεντρικό προπαγανδιστικό αφήγημα, στην περίπτωση μάλιστα της Ελίζαμπεθ Γουόρεν, που αντιπροσωπεύει τρόπον τίνα τη “μέση οδό” μεταξύ Μπάιντεν και Μπέρνι Σάντερς, αυτό που κυρίως διακρίνει στα τεκταινόμενα είναι μια “απερίσκεπτη κίνηση” ενάντια σε “ένα δολοφόνο”, αναφέροντας συγκεκριμένα:

“Ο Σολεϊμανί ήταν δολοφόνος, υπεύθυνος για χιλιάδες θανάτους, ανάμεσά τους εκατοντάδες Αμερικανοί. Αλλά αυτή η απερίσκεπτη κίνηση εκτραχύνει την κατάσταση με το Ιράν και αυξάνει την πιθανότητα για περισσότερους θανάτους στη Μέση Ανατολή. Προτεραιότητά μας είναι να αποφύγουμε άλλον έναν “ακριβό” πόλεμο”.

Soleimani was a murderer, responsible for the deaths of thousands, including hundreds of Americans. But this reckless move escalates the situation with Iran and increases the likelihood of more deaths and new Middle East conflict. Our priority must be to avoid another costly war.

— Elizabeth Warren (@ewarren) January 3, 2020

Σε νεότερη ανάρτησή της, επιχείρησε να εμφανιστεί ως περιστέρι της ειρήνης, επικαλούμενη παράλληλα τα τρία αδέρφια της που υπηρέτησαν στο στρατό, και εμφανίζοντας ως βασικό υπαίτιο τον “απερίσκεπτο πρόεδρο και τους συμμάχους του”.

O “σοσιαλιστής” Μπέρνι από την άλλη, κατά βάση νιώθει δικαιωμένος στην τοποθεσία Δημοκρατικό Κόμμα, βρίσκοντας μια χρυσή ευκαιρία να προβάλει αντιπολεμικές περγαμηνές, προσπαθώντας να καρπωθεί το μομέντουμ, “κλειδώνοντας” μαζικές ψήφους από τα πλατιά στρώματα Αμερικανών που αποστρέφονται την εμπλοκή σε μια νέα πολεμική περιπέτεια:

Είχα δίκιο για το Βιετνάμ. Είχα δίκιο για το Ιράκ. Θα κάνω τα πάντα που μπορώ για να αποτρέψω έναν πόλεμο με το Ιράν. Δεν απολογούμαι σε κανένα.

I was right about Vietnam.

I was right about Iraq.

I will do everything in my power to prevent a war with Iran.

I apologize to no one. pic.twitter.com/Lna3oBZMKB

— Bernie Sanders (@SenSanders) January 3, 2020

Ο Σάντερς ήταν ο μόνος που αποκάλεσε “δολοφονία” το χτύπημα, που ως “επικίνδυνη όξυνση” φέρνει πιο κοντά “έναν ακόμα καταστροφικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή που θα μπορούσε να κοστίσει αμέτρητες ζωές και τρισεκατομμύρια ακόμα δολάρια”. Όλα αυτά δεν αναιρούν ότι ο Σάντερς σε διάφορες κρίσιμες περιστάσεις έχει υιοθετήσεις “θολές” πολιτικές, ακόμα και ίσων αποστάσεων, και σίγουρα δεν μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες για τα όρια της αντιπολεμικής κριτικής του.

Διαφορές λοιπόν μεταξύ των βασικών αστικών κομμάτων των ΗΠΑ αλλά και μεταξύ των διαφόρων μερίδων στο εσωτερικό τους υπάρχουν και δεν αποκλείεται να ενταθούν και να εκφραστούν πιο αιχμηρά ανάλογα με τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα. Αυτό που δεν πρέπει να υπάρχει είναι η εντύπωση πως πρέπει να “επιλέξει” κάποιος μεταξύ “συνετών” και “αφρόνων”, “ντροπαλών” και “ανοιχτών” υποστηρικτών ενός συστήματος που από τη φύση του γεννάει πολέμους και θάνατο.