Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Αλήθειες» του Νίκου Οικονομίδη (Παλιού)

Ο Νίκος Οικονομίδης (Παλιός) γεννήθηκε το 1919 στην Αθήνα. Από τα νεανικά του χρόνια, και όντας μαθητής στη Ριζάριο Σχολή, ήρθε σε επαφή με τις προοδευτικές ιδέες της εποχής και γρήγορα εντάχθηκε στο λαϊκό κίνημα.

Έζησε το μεγαλείο αλλά και όλα τα βάσανα και τις κακουχίες που γνώρισε η γενιά του. Εθελοντής στην Αλβανία και μετά από τους πρώτους αντάρτες πολέμησε με τον Άρη.

Ακολούθησαν παρανομία, συλλήψεις, εξορίες, φυλακές, καταδίκες εις θάνατον. Αγωνίστηκε πάντα σταθερός στα ιδανικά του, πάλεψε κι επιβίωσε στους δύσκολους καιρούς μετά τον εμφύλιο και όταν ήρθε η χούντα, μετά από μηνών παρανομία, διέφυγε στο εξωτερικό. Εκεί αγωνίστηκε ενεργά έχοντας την ευθύνη για την εκτύπωση και διακίνηση της «Ελεύθερης Πατρίδας» και του «Ελευθερόστομου». Γύρισε με την μεταπολίτευση και για πολλά χρόνια έγραφε το καθημερινό έμμετρο σχόλιο στον «Ριζοσπάστη», με το ψευδώνυμο «ο Παλιός».

Νίκος Οικονομίδης (ο Παλιός)

Η συλλογή «Από το σκοτάδι στο φως» (Αθήνα 2001) αυτή αποτελείται από ποιήματα που γράφτηκαν παράλληλα με την δουλειά στην εφημερίδα, την περίοδο ’74 – ’90, με θέματα που πάντα αντλούσε από την καθημερινή ζωή, τα όνειρα και τους αγώνες του λαού (περισσότερα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του Νίκου Οικονομίδη, δείτε εδώ).

Αλήθειες

Το μονοπάτι το τραχύ σαν πρωτανηφορίζαμε,
νοιώθαμε τόσο δυνατοί, λες και τον Κόσμο ορίζαμε!…
Κανένας δεν μας κράταγε!…
Τίποτα δεν νοιαζόμαστε
και μονάχα βιαζόμαστε
στην κορυφή να φτάσουμε,
μήπως και δεν προφτάσουμε
τον Ήλιο ν’ αντικρίσουμε στης θάλασσας
την άκρη
να βάφει καταπόρφυρα του ορίζοντα
τα μάκρη!…
Όσοι συμπορευτήκαμε
και τυχεροί σταθήκαμε
να φτάσουμε στην κορυφή,
συντρόφοι κι’ αδερφοί,
ποτέ δε φανταζόμαστε
τον Ήλιο πως θα χάναμε και θα τον
νειρευόμαστε…
Πρέπει να μολογήσουμε
πως δεν τα καταφέραμε τον Ήλιο
να κρατήσουμε
κι’ όχι πως δεν προφτάσαμε…
Τον Ήλιο τον εφτάσαμε
και τον σφιχταγκαλιάσαμε!…
Μ’ ανάμεσα απ’ τα χέρια μας
γλίστρησε… Και τον χάσαμε!…

Γι’ αυτό το σφιχταγκάλιασμα ανείπωτα
υποφέραμε.
Μ’ αν δεν τα καταφέραμε
τον Ήλιο να κρατήσουμε
και στις δικές μας τις κορφές
το Κάστρο του να χτίσουμε,
γιατ’ είμασταν πρωτόπειροι
και δείξαμε κι’ αφέλεια,
κανείς δεν θα μας τ’ αρνηθεί
πως κάτι κατορθώσαμε…

Το έργο δεν τελειώσαμε,
μα βάλαμε θεμέλια!…

Δεν χάθηκαν οι κόποι μας!…
Άλλοι ήρθαν στο κατόπι μας
που τώρα συνεχίζουνε,
το Κάστρο του να χτίζουνε.

Γι’ αυτό, δεν μετανιώσαμε
για όσες θυσίες δώσαμε.

Νίκος Οικονομίδης (ο Παλιός)

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.