Ποιος θα βυθίσει σήμερα το Χόρα;

Η φωτιά στο φυτίλι έχει πια ανάψει και οδεύει γοργά προς τη μπαρούτη, η έκρηξη ζυγώνει, είναι πια τόσο κοντά που μετά δυσκολίας θα προλάβουμε να κλείσουμε τα αυτιά μας για τον κρότο. Μένει να δούμε τι ζημιά θα προκληθεί αφενός από την ίδια την έκρηξη και αφετέρου από το ωστικό κύμα που θα προκαλέσει. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να πει πως δεν το περίμενε ή πως πιάστηκε απροετοίμαστος. Η μπαρούτη είχε πλημμυρίσει την αιγαιοπελαγίτικη αύρα μήνες τώρα. Και πριν με βαφτίσετε Κασσάνδρα ας δούμε τα γεγονότα.

Ο πρωθυπουργός ταξίδεψε πριν μία εβδομάδα στις ΗΠΑ για να βολιδοσκοπήσει τις ‘συμμαχικές’ προθέσεις του νατοϊκού αφεντικού του, δευτερόλεπτα πριν το τσακμάκι πυροδοτήσει το φυτίλι. Επέστρεψε με άδεια χέρια, όπως ήταν αναμενόμενο, μετά την τουρκολιβυκή ένταση. Η Τουρκία τη δεδομένη στιγμή έχει αναδειχθεί σε χρήσιμο σύμμαχο και απαραίτητο πάτημα των νατοϊκών ιμπεριαλιστικών σχεδίων, σε ένα κομβικό γεωγραφικό σημείο πάνω στο βραχυπρόθεσμο ενεργειακό χάρτη. Ο πλανητάρχης χτύπησε φιλικά τον πρωθυπουργό στην πλάτη και του έδειξε το δρόμο της επιστροφής. Η απόφαση είχε ληφθεί, η Ελλάδα πέραν της αναπόφευκτης εμπλοκής της στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή, στην οποία υποχρεούται ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, θα πρέπει να λύσει μόνη της τις διαφορές της κακής γειτνίασης. Ο σουλτάνος βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση τώρα που οι ΗΠΑ τον στηρίζουν, βλέποντας σε αυτόν έναν κρίσιμο γεωστρατηγικό σύμμαχο. Είναι ηλίου φαεινότερον πως θα εκμεταλλευτεί την καλή συγκυρία. Αν όχι τώρα, πότε;

Παρασκευή σήμερα και έχουμε την έκτακτη και με κάθε μυστικότητα και ασφάλεια επίσκεψη του Χάφταρ στην Αθήνα, ο οποίος έφτασε χθες το βράδυ δήθεν απρόσμενα στη χώρα και σήμερα συναντιέται με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό εξωτερικών Νίκο Δένδια. Ο πρωθυπουργός αποκάλεσε την επίσκεψη αυτή ως ισχυρή διπλωματική κίνηση. Ο Χάφταρ στη συνέχεια θα αναχωρήσει για το Βερολίνο ώστε να παρευρεθεί στη διάσκεψη της Λιβύης, στην οποία θα μετέχει φυσικά και η Τουρκία, ωστόσο η Ελλάδα θα απουσιάζει. Παράλληλα μετά τις 12.00 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί και η συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ για τις κρίσεις αρχηγών των ενόπλων δυνάμεων και όλα αυτά ενώ από προχθές το πεντάγωνο βρίσκεται σε κατάσταση επιφυλακής, μετά τις δύο παράνομες NAVTEX που εξέδωσε η Τουρκία στα πλαίσια της αυξημένης της προκλητικότητας. Σημειώστε στην ατζέντα σας την πρώτη ημερομηνία: 17/1/20. Ο Χάφταρ με τον οποίο ο Ερντογάν είναι στα χαρακώματα, βρίσκεται στην Αθήνα, ενώ στο πεντάγωνο παίζουν μουσικές καρέκλες, με το βλέμμα καρφωμένο στα Radar για τουρκικό πλοίο κάτω από την Κρήτη.

Στην επικείμενη διάσκεψη για τη Λιβύη που θα λάβει χώρα μεθαύριο στο Βερολίνο, ο αμερικανός Υπ.Εξ. Πομπέο σχεδιάζει να ζητήσει από την Τουρκία να αποχωρήσουν οι στρατιωτικές δυνάμεις της από τη Λιβύη και θα προσπαθήσει για τη συνέχιση της κατάπαυσης του πυρός. Αν συμβεί αυτό ο σουλτάνος θα είναι σαν να παραδέχεται την ούτως ή άλλως άκυρη συμφωνία που έχει συνάψει με τον Σάρατζ για την κοινή ΑΟΖ και στην οποία πασχίζει να προσδώσει κύρος και διαπραγματευτικό βάρος. Η Άγκυρα, η οποία σημειωτέον μόλις χθες ξεκίνησε αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη για ενίσχυση του Σάρατζ, θα ζητήσει σε κάθε περίπτωση ανταλλάγματα, πάνω και κάτω από το τραπέζι. Και θα τα πάρει. Σημειώστε, ημερομηνία δεύτερη: 19/1/20. Διάσκεψη Βερολίνου για τη Λιβύη. 

Μέσα σε όλο αυτό το διπλωματικό πυρετό έχουμε και την ψηφοφορία στη βουλή για τη νέα πρόεδρο της δημοκρατίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 22 Γενάρη και σαφώς δε θα χρειαστεί δεύτερη ψηφοφορία, καθώς ήδη ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ έχουν συμφωνήσει, αγγίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί πως η Τουρκία έχει παράδοση στις προκλήσεις εν μέσω πολιτικών αλλαγών στη χώρα, όπως έγινε και με τη διαδοχή Σημίτη στην πρωθυπουργία, κατόπιν της ασθένειας του Ανδρέα Παπανδρέου, στις 18 Γενάρη του 1996, εν μέσω της κρίσης των Ιμίων. Και μιλώντας για τα Ίμια, ήταν 25 Γενάρη η μέρα που η κρίση κορυφώθηκε μετά τα περιστατικά με τις σημαίες που ανεβοκατέβαιναν στις βραχονησίδες. Η επέτειος αυτή είναι κάθε χρόνο από τότε μέρα οξυμένης τουρκικής προκλητικότητας και βέβαια πάντα μια ημέρα άτυπης επιφυλακής του ΓΕΕΘΑ. Σημειώστε, ημερομηνία τρίτη: 22/1/20, με ένα εύρος λίγων ημερών, μέχρι τις 25/1/20. Επέτειος Ιμίων.

Σημασία δεν έχει το πότε θα συμβεί ένα θερμό επεισόδιο, αλλά το πώς και το πότε θα επιλυθεί. Όσο ανώδυνο και αν αποδειχτεί στο τέλος, ένα θερμό επεισόδιο δεν παύει ποτέ να ενέχει τον κίνδυνο να ξεφύγει από τον έλεγχο, λόγω οποιουδήποτε αστάθμητου παράγοντα. Ένα όπλο του οποίου ο γεμιστήρας έχει τοποθετηθεί, η ασφάλεια έχει αφαιρεθεί και είναι οπλισμένο με το δάχτυλο στη σκανδάλη, έχει μοναδικό στόχο τη ριπή. Μόλις μια εντολή μακρύτερα βρίσκεται η ένοπλη σύρραξη και κατόπιν ο πόλεμος. Το επεισόδιο θα προσπαθήσει να αποκλιμακώσει η διπλωματία και το επόμενο στάδιο θα είναι ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων. Αυτό ακριβώς επιζητά και η Τουρκία. Διότι όταν καθίσεις να διαπραγματευτείς είσαι είτε αυτός που έχει κάτι να δώσει, είτε αυτός που έχει μόνο να λάβει. Η Ελλάδα σε ένα τέτοιο τραπέζι έχει μόνο να δώσει και ελλείψει των μεγάλων προστατών της (όπως πάντα άλλωστε) έχει μόνο να χάσει στο τραπέζι αυτό. Και αυτό είναι γνωστό και στο σουλτάνο, και στον πλανητάρχη, και στον ίδιο τον πρωθυπουργό. 

Και αν το 1976 η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας μπορούσε να σηκώσει βαρύγδουπες απειλές του τύπου “Βυθίσατε το Χόρα” ή να απωθήσει το 1987 το μετονομασμένο πια πλοίο Σισμίκ, με μία αβολίδωτη ναυμαχία, αυτό δε σημαίνει πως η κατάσταση είναι ίδια και τώρα. Όπως άλλωστε δεν ήταν ίδια και το 1996 που ο Σημίτης ευχαριστούσε τις ΗΠΑ. Μπορεί στις παραπάνω περιπτώσεις να επικράτησε η λογική του ‘μη πολέμου’, δεν παύει όμως να καταγράψαμε ως χώρα απώλειες. Σε μία αντίστοιχη περίπτωση σήμερα τι απώλειες θα έχουμε; Και δεδομένης της κατάστασης της χώρας, η οποία βιώνει μια παρατεταμένη πολύμορφη κρίση, πόσο σοβαρές θα είναι πραγματικά αυτές οι απώλειες; Πώς θα αντιδρούσε η οικονομία σε ένα ενδεχόμενο τουριστικού πατατράκ, που θα έπληττε τη μοναδική βιομηχανία που λειτουργεί αυτή τη στιγμή στη χώρα; Πώς θα επηρέαζε αυτό την ήδη αυξημένη ανεργία, που κρύβεται περιοδικά κάτω από τις εποχικές εργασίες της τουριστικής σεζόν; Και το ύπατο διακύβευμα είναι το εξής: Ποιος θα βυθίσει σήμερα το Χόρα;

Μόνη λύση είναι η απαγκίστρωση από την ιμπεριαλιστική νατοϊκή συμμορία. Σε κάθε άλλη περίπτωση η χώρα θα βγαίνει ζημιωμένη, αιώνιο θύμα των κεφαλαιοκρατών. Και όσοι πιστεύουν ακόμη πως το ΝΑΤΟ είναι μια προστατευτική ομπρέλα που μας κρατάει στο απυρόβλητο, αναρωτιέμαι πόσοι Αττίλες θα χρειαστούν ακόμη για να πειστούν πως λαθεύουν;