Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Δεν μπορώ να βρω ησυχία» του Καρλ Μαρξ

“Αυτοί οι στίχοι εμφανίστηκαν σ’ ένα λογοτεχνικό περιοδικό του Βερολίνου το 1841.

Συγγραφέας τους ήταν ο νεαρός Καρλ Μαρξ. Πολλά χρόνια θα πέρναγαν ώσπου να θεμελιώσει την επιστημονική θεωρία του για την κοινωνική ανανέωση του κόσμου. Αλλά και τότε ακόμα άφηνε κατάπληκτους τους ανθρώπους του κύκλου του με το αναλυτικό του μυαλό και τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του, με την ακούραστη ενεργητικότητά του και την τόλμη της σκέψης του. Είχε οξεία αίσθηση του αποτρόπαιου χαρακτήρα της αδικίας και βαθύ αίσθημα συμπάθειας προς τους ανθρώπους, όχι αυτούς που τα σπίτια τους πρόβαλλαν τις αρχοντικές γύψινες προσόψεις τους στο κέντρο του Βερολίνου, αλλά προς αυτούς που ζούσαν στριμωγμένοι στα περίχωρα της πρωσικής πρωτεύουσας.

Για τους περισσότερους φίλους του αυτό ήταν ασυνήθιστο αίσθημα. Κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά τέτοια πράγματα, και αλήθεια, γιατί θα έπρεπε; Καταστραμμένοι χωρικοί; Πλήθη φτωχοντυμένων ανθρώπων που ξεχύνονταν έξω απ’ τις πύλες των εργοστασίων; Άξιζε τον κόπο να τους σκέφτεσαι, όταν είσαι καθισμένος στις ηλιοφώτιστες αίθουσες διδασκαλίας του πανεπιστημίου και ακούς τις παραδόσεις του καθηγητή για την παγκόσμια αρμονία;

Ο Μαρξ δε δημιούργησε με το πρώτο τη θεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού που πήρε τ’ όνομά του. Δύσκολα χρόνια αγώνων, ανεπανόρθωτες απώλειες, νύχτες αγρύπνιας και τιτάνιες προσπάθειες τον περίμεναν…

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΗΣΥΧΙΑ

Δεν μπορώ να βρω ησυχία
Που την ψυχή μου κτήμα έχει,
Δεν μπορώ στην ηρεμία
Διαρκώς να προχωράω πρέπει

……………………………………………….

Γι’ αυτό ας δώσουμε τα πάντα
Ακούραστα χωρίς σταματημό
Όχι σιωπή, σκοτεινή μελαγχολία
Όχι αδράνεια, όχι αβουλησία
Όχι στην εσωστρέφεια του φόβου
Υποταγμένη στο ζυγό του πόνου
Γιατί όνειρα, πόθους, δράση
κανείς ποτέ δε θα χορτάσει!”

*Ντ. Βαλοβόι – Ε. Λάψινα «Πρόδρομοι και πρωτεργάτες» (μτφρ. Δημήτρης Τσουγκράνας, έκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1987).

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.