Έφυγε σε ηλικία 101 ετών από τη ζωή η επαναστάτισσα της ΛΔΚ Hwang Sun – Hui
Πρωταγωνίστησε σε κρίσιμες καμπές της ιστορίας του λαού της, δίνοντας τη μάχη ενάντια στον ιαπωνικό φασισμό και την οικοδόμηση μιας καλύτερης κοινωνίας μεταπολεμικά.
“Η Hwang Sun – hui έχει αγκαλιαστεί τόσες φορές που δεν πρέπει να της έχει μείνει καθόλου ζουμί” ανέφερε ειρωνικά κάποιος αυτόμολος από την ΛΔ Κορέας, στην πραγματικότητα όμως, πίσω από τη μικρόψυχη παρατήρηση κρύβεται μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια, δηλαδή ότι η αναπληρώτρια αντιπρόεδρος του Ανώτατου Λαϊκού Κοινοβουλίου και Έφορος του Κορεατικού Μουσείου Επανάστασης ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της λαϊκής Κορέας, αφού αποτέλεσε με την επαναστατική της δράση ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της ΛΔΚ. Στα 101 χρόνια της ζωής της, πρωταγωνίστησε σε κρίσιμες καμπές της ιστορίας του λαού της, δίνοντας τη μάχη ενάντια στον ιαπωνικό φασισμό και την οικοδόμηση μιας καλύτερης κοινωνίας μεταπολεμικά.
Ήρθε στον κόσμο στις 3 Μάη 1919 στη βόρεια επαρχία Χαμγκιόνγκ και υπηρέτησε ως αντάρτισα της Ανεξάρτητης Ταξιαρχίας Ελεύθερων Σκοπευτών στα πλαίσια της σοβιετική διοίκησης άπω ανατολής κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου Κίνας – Ιαπωνίας και το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ανάμεσα στα καθήκοντά της περιλαμβάνονταν εκείνα της μαγείρισας, της ράφτρας και της νοσοκόμας, ενώ εκείνα τα δύσκολα χρόνια γνώρισε τον μετέπειτα ηγέτη της ΛΔΚ Κιμ Ιλ-Σουνγκ και το μέλλοντα σύζυγό της Ρίου Κιόνγκ -σου. Επέστρεψε στην πατρίδα της το 1945, παίρνοντας ενεργά μέρος στη θεμελίωση του πρώτου εργατικού κράτους της κορεατικής ιστορίας. Αναδείχθηκε σε σημαντικές πολιτικές θέσεις, ξεκινώντας το 1956 ως επικεφαλής της επαρχιακής επιτροπής της Ένωσης Δημοκρατικών Γυναικών Κορέας στην Ριάνγκ-Γκανγκ και φτάνοντας στη θέση αντιπροέδρου της οργάνωσης το Δεκέμβρη του 1974.
Αξιοσημείωτη ήταν και η πορεία της εντός του Εργατικού Κόμματος Κορέας, όπου αναδείχθηκε επανειλημμένα σε πλήρες ή αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής από το 1961 ως και το 2010. Εκλέχθηκε 8 φορές βουλευτής του Ανώτατου Λαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ από το 1965 συνέδεσε τη ζωή της με το Κορεατικό Μουσείο Επανάστασης, του οποίου αναδείχθηκε διευθύντρια το 1990.
Είχε τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, όπως το το Βραβείο Εργασίας το 1979, το Βραβείο Κιμ Ιλ – Σουνγκ και το βραβείο του Διπλού Ήρωα το 1992.
Ο σύζυγός της Ρίου Κιόνγκ-Σου υπήρξε επίσης μια θρυλική μορφή της ΛΔΚ, καθώς στη διάρκεια του πολέμου της Κορέας οδήγησε την πρώτη ένοπλη ομάδα από τη χώρα του στη νότια Κορέα, υψώνοντας τη σημαία της ΛΔΚ μέσα στο δημαρχείο της Σεούλ. Μαζί απέκτησαν μία κόρη, την Ρίου Τσου-Οκ, παντρεμένη με σημαντικό αξιωματούχο της ΛΔΚ.
Η Hwang συνδέθηκε στενά με όλους τους ως τώρα ηγέτες της ΛΔΚ, που την επισκέπτονταν συχνά, με πιο πρόσφατη τέτοια δημόσια επίσκεψη το 2017, όταν ο Κιμ Γιονγκ Ουν ήρθε στο Κορεατικό Μουσείο Επανάστασης, όπου η ίδια τον υποδέχτηκε στο αναπηρικό αμαξίδιο όπου βρισκόταν τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Η Hwang εξέπνευσε στις 17 Ιανουαρίου, λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας μετά από οξεία πνευμονία. Στην κηδεία της παραβρέθηκαν ο Κιμ μαζί με τη σύζυγό του, καθώς και πολλά υψηλόβαθμα μέλη του Εργατικού Κόμματος Κορέας.