«Κοπέλες του Άουσβιτς, του Νταχάου κοπέλες…»

Στις 27 του Γενάρη 1945 οι στρατιώτες του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού απελευθερώνουν τους χιλιάδες κρατούμενους του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Συγκλονιστικοί οι στίχοι του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο «Άσμα Ασμάτων, το τραγούδι σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη που πρωτοτραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη. Ο ίδιος έζησε τη φρίκη των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, καθώς πιάστηκε στην Κατοχή από τους Γερμανούς, το 1943, και οδηγήθηκε στο Μαουτχάουζεν όπου παρέμεινε έως τις 5 του Μάη 1945.

Άσμα Ασμάτων

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,
δεν είχε πιά το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,
κοπέλες του Μπέλσεν,
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Οι φασίστες ως σιδερένιο χέρι των εκμεταλλευτών χρησιμοποιούνται για να τσακίσουν κάθε διεκδίκηση των καταπιεσμένων για δικαιώματα και καλύτερη ζωή, και να σπείρουν φόβο και σιγή νεκροταφείου. Τα χρόνια που πέρασαν δεν θα μας κάνουν να ξεχάσουμε τα εγκλήματα του φασισμού. Δεν ξεχνάμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα φρικιαστικά κρεματόρια, τα ολοκαυτώματα των ναζί στην Ελλάδα και τον κόσμο. Δεν ξεχνάμε τα εγκλήματα των ιδεολογικών απογόνων τους, της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής, τη δολοφονία του Παύλου, τη δολοφονία του Λουκμάν και άλλων, τις εκατοντάδες επιθέσεις σε Έλληνες και μετανάστες εργάτες. Παίρνουμε θέση απέναντι στους φασίστες, είμαστε απέναντι στις μεθοδεύσεις να βγει λάδι στη δίκη η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή, είμαστε απέναντι στο σύστημα που γεννάει και τρέφει το φασισμό. Το πανανθρώπινο σύνθημα «Δε θα περάσει ο φασισμός» παραμένει ζωντανό και επίκαιρο. Αυτός ο κόσμος θ’ αλλάξει.