Εθνική μελαγχολία

Εντάξει, υπάρχουν πολύ πιο σοβαροί λόγοι για να μελαγχολήσει κανείς, πόσο μάλλον μια χώρα ολόκληρη. Αλλά η υπερβολή είναι -δημοσιογραφική αδεία- οργανικό στοιχείο του αθλητισμού. Κι η μελαγχολία το Σεπτέμβρη κολλάει και με τους στίχους του τραγουδιού, καθώς οι ελπίδες των εθνικών ομάδων φυλλορροούν σαν ξερά φύλλα το φθινόπωρο. Μα είμαστε ακόμα ζωντανοί, σαν εθνικό συγκρότημα.

Στο ποδόσφαιρο, η Εθνική είχε δύο αγώνες στο Καραϊσκάκη, που κύλησαν σαν βαριές κι ασήκωτες ταινίες, με σφήνα ένα πεντάλεπτο από ταινία δράσης, όπου μπήκαν τρία γκολ μαζεμένα. Η ομάδα έμεινε στο “μηδέν” απέναντι στην αδύναμη Εσθονία, έδειξε ψυχή αλλά υποτάχθηκε στο ανώτερο Βέλγιο και τώρα, παρά το δωράκι της Κύπρου -σαν 12άρι στη Γιουροβίζιον- δεν κρατά την τύχη στα χέρια της για τη δεύτερη θέση που οδηγεί στα μπαράζ για το Μουντιάλ της Ρωσίας.

Και το δράμα του μέσου “Αιληνάρα” είναι ότι πανηγύρισε το γκολ ενός Πορτογάλου, του Ζέκα, την ήττα των Βόσνιων τις προάλλες και τώρα περιμένει ένα ακόμα δώρο από τους Βέλγους ή από τους Εσθονούς (αυτούς που δε νικήσαμε στο Καραϊσκάκη) για να νιώσει εθνικά υπερήφανος. Αλλά βρήκε να ξεσπάσει στο Λουκάκου, που συν τοις άλλοις δεν έχει και σωστό χρώμα δέρματος -κι ας μην έχει την εκνευριστική αφάνα του Φελαϊνί.

Σε άλλο όμιλο, είχαμε αναβολή λόγω καιρικών συνθηκών στο Κροατία-Μαυροβούνιο, που έγινε εσπευσμένα την επομένη, γιατί έτσι τα βόλεψε η ΟΥΕΦΑ κι οι εναλλακτικές δεν την συνέφεραν. Ο Κροάτης Μόντριτς δε μάσησε τα λόγια του, λέγοντας πως η ΟΥΕΦΑ δε σέβεται τους αθλητές και ότι είχε να κάνει τέτοιο άγριο κι εσπευσμένο πρωινό ξύπνημα από το στρατό -καθώς οι ομάδες πληροφορήθηκαν τελευταία στιγμή τη νέα ώρα διεξαγωγής.

Στο μπάσκετ, τα δύο ντέρμπι του Σαββατοκύριακου έφεραν ισάριθμες ήττες για την Εθνική και προβληματισμό για το “χαμένο DNA” μιας ομάδας που κάπουε θα έπνιγε τους Γάλλους (των 55 πόντων στο πρώτο μέρος) στην άμυνα και τους Σλοβένους (που μας έκαναν την ανατροπή στο φινάλε) στο άγχος τους, στα τελευταία λεπτά.

Η ομάδα παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης, έχει εκλάμψεις, αλλά στο τέλος υποκύπτει στις αδυναμίες της και η κατάστασή της μοιάζει μη αναστρέψιμη, σαν ιατρικό ανακοινωθέν ετοιμοθάνατου, όπου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά κι αδυνατεί να δώσει εξηγήσεις.

Τέτοιο φαινόμενο είναι και οι γκάφες του Βαγγέλη Ιωάννου, που ακούστηκε κατά λάθος στον αέρα να εκθέτει έναν παίκτη της Εθνικής κι ένα συνάδελφό του, αλλά κατάφερε να τα κάνει χειρότερα, προσπαθώντας να το… σώσει. Και αυτό ήταν το πιο αξιοσημείωτο στιγμιότυπο (χαϊλάιτ) της Εθνικής από τους δύο τελευταίους αγώνες, μαζί με ένα σουξέ σκυλάδικου που ακούστηκε σε κάποια στιγμή από τα μεγάφωνα στο Ελσίνκι -κι ούτε καν ένα τιρινινι…

Σήμερα ξεκινάει το κρίσιμο διήμερο για την Εθνική, που θα κρίνει το μέλλον του ασθενή και αν θα γυρίσει σπίτι του ή θα πάει στην Πόλη (όχι για να την πάρει). Σήμερα παίζουμε με τους διοργανωτές Φινλανδούς -να δούμε ποιος θα μαρκάρει το Μαρκάνεν, που μοιάζει με νέος Νοβίτσκι. Αλλά το καθοριστικό παιχνίδι για την πρόκριση είναι το αυριανό κόντρα στους Πολωνούς -να δούμε ποιον απίθανο θα βρούμε να κάνουμε ήρωα για μια μέρα.

Κι αν πάμε στα νοκ-άουτ της Πόλης όλα γίνονται. Από το “στην κορφή κανέλα”, μέχρι να βρεθούμε εμείς εκεί από σπόντα.