Ένα αστέρι πέφτει-πέφτει…

Παρασκευή 31 Γενάρη του 2020 σήμερα και αν μη τι άλλο είναι μέρα γιορτής! Μια γιορτή ιδιαίτερη καθώς τη γιορτάζουμε λίγοι εδώ στην Ελλάδα, επίσης λίγοι σε όλες τις χώρες της ΕΕ που από 28 σήμερα για πρώτη φορά μειώνονται και γίνονται 27 και τη γιορτάζουν πολλοί και με κάθε επισημότητα στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία αποτινάσσει σήμερα από πάνω της τον ευρωδυνάστη και συνεχίζει να πορεύεται μόνη στον καιρό, έξω από την ομπρέλα της ΕΕ. Μια ομπρέλα που είναι τόσο χάρτινη και τρύπια, που δε σε προστατεύει ούτε από το φως του ήλιου, αντιθέτως σε αφήνει εκτεθειμένο στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που την κάρφωσαν πρόχειρα στα λασπωμένα χώματα του Μάαστριχτ, το Νοέμβρη του 1993.

Για μας που η αποδέσμευση από την ευρωένωση των μονοπωλίων είναι αυτονόητο και πάγιο αίτημα και όνειρο, σήμερα είναι μέρα χαράς, διότι το φαινομενικά ποικιλόχρωμο και σφιχτοδεμένο πουλόβερ της ΕΕ, ξεκίνησε να ξηλώνεται και μάλιστα την αρχή έκανε μία από τις γραμμές ρεγκλάν του, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ένα από τα 12 ιδρυτικά μέλη της ένωσης. Και ενώ οι απανταχού υπέρμαχοι της ευρωένωσης των μονοπωλίων σπαράζουν με δακρυρρόους θρήνους, στη Γηραιά Αλβιώνα απόψε στήνονται χοροί και πανηγύρια, εικαστικά δρώμενα, φωταγωγούνται δημόσια και μη κτίρια και γενικά το κλίμα είναι πιο πανηγυρικό και από το περίφημο χριστουγεννιάτικο Λονδίνο. 

Σαφώς κάποιοι θα σπεύσουν δικαιολογημένα και ολίγον προβοκατόρικα να με ρωτήσουν αν συγκρίνεται το Ηνωμένο Βασίλειο με την Ελλάδα, με όρους οικονομίας και δυναμικής. Σαφώς και δε συγκρίνονται οι δύο χώρες και μάλιστα ακριβώς εκεί βρίσκεται και η απάντηση. Αν μία χώρα σαν τη Βρετανία αποχωρεί από μια ξεκάθαρα οικονομική συμμαχία των μεγαλοκεφαλαιοκρατών (μην ξεχνάτε ότι πρόγονοι της ευρωένωσης ήταν η ΕΟΚ, η ΕΥΡΑΤΟΜ και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα) ύστερα από μία συμπόρευση τριάντα ετών, της οποίας η αποτίμηση έδειξε πως μόνο να χάσει έχει η χώρα σε αυτή την ένωση, τότε τη δουλειά έχει μια χώρα σαν την Ελλάδα, την οποία δεν αποκαλείς και μεγάλη δύναμη, ειδικά σήμερα που είναι χρεοκοπημένη, σε μια ένωση στην οποία τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το γερμανικό πυρήνα και τα ηλεκτρόνια της πρώτης στοιβάδας του που είναι οι κάτω χώρες. Όλοι οι υπόλοιποι περιστρέφονται σε τροχιές μακριά από τον πυρήνα, στις οποίες κάθε τόσο μεταπηδούν, αναλόγως της εκάστοτε ισχύος τους.

Δε θα μπω στη διαδικασία στο παρόν άρθρο να επιχειρηματολογήσω για τα αυτονόητα οφέλη που θα είχε η χώρα αν αποδεσμευόταν από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σαφώς. Κάτι τέτοιο θα διακινδύνευε να διαταχθεί το εορταστικό κλίμα. Θα πω μόνο πως τριάντα χρόνια στην ευρωένωση και είκοσι χρόνια στην ΟΝΕ, κανένα θετικό δεν προέκυψε για τη χώρα μας, παρά μόνο δεινά σε όλα τα επίπεδα. Ενδιαφέρον όμως έχει πως αυτό ακριβώς που στη δική μας περίπτωση ήταν η απόλυτη καταστροφή και παρουσιαζόταν από τα αστικά ΜΜΕ ως η χειρότερη εξέλιξη που θα μπορούσε να συμβεί και έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε κόστος, θυσία και τρόπο, δηλαδή το GREXIT, αντιθέτως για το Ηνωμένο Βασίλειο, το BREXIT είναι χαράς ευαγγέλιο, εθνική γιορτή και αναγέννηση της χώρας.

Σε πρόσφατη μάλιστα δημοσκόπηση των Times του Λονδίνου (Γενάρης 2020), σε δείγμα 100.000 πολιτών, εμφανίζεται ποσοστό 71% υπέρ του Brexit, γεγονός που δείχνει ότι όταν η προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ έπαψε την τρομοκράτηση των λαϊκών μαζών, εκείνοι σκέφτηκαν πιο ήρεμα και εν τέλει υποστήριξαν την έξοδο της χώρας τους από την ΕΕ, σε αντίθεση με όσα υποστήριζαν οι υπέρμαχοι του BREMAIN, οι οποίοι θεωρούσαν πως αν γινόταν εκ νέου δημοψήφισμα, το όχι στο  BREXIT θα άγγιζε το 80%. Και μια επίσης αξιόλογη ερμηνεία του γεγονότος αυτού είναι το γεγονός πως όταν διενεργούνται δημοψηφίσματα και εκλογικές μάχες, την ώρα που τα διάφορα ΜΜΕ έχουν λάβει δράση προπαγάνδας, το εκλογικό σώμα δεν μπορεί να κρίνει απερίσπαστο και ανεπηρέαστο και να εκφράσει στην κάλπη την πραγματική του θέληση. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις, όπως στην Ελλάδα, που ενώ το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος είναι συγκεκριμένο, ο πρωθυπουργός και το πολιτικό προσωπικό της χώρας το αγνοεί επιδεικτικά, κάνει μία εντυπωσιακή κωλοτούμπα και αντιστρέφει το αποτέλεσμα κατά το δοκούν.

Σε κάθε περίπτωση, σήμερα είναι μια ιστορική ημέρα για την ευρωπαϊκή και τη βρετανική ιστορία, καθώς αυτή η αποχώρηση μεγατόνων, δε μπορεί παρά να έχει πολλούς και ισχυρούς μετασεισμούς που θα ταρακουνήσουν συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ασχέτως της όποιας προετοιμασίας και αν έχουν κάνει οι σοφοί των Βρυξελλών. Απόψε λοιπόν που είναι ένα όμορφο, ανοιξιάτικο βράδυ Παρασκευής, βγείτε με τους φίλους σας, συζητήστε, γιορτάστε το γεγονός και ευχηθείτε “και στα δικά μας οι δεσμώτες…”.