Φίλε, ο αθλητισμός δεν είναι καφρίλα, είναι μεγαλείο ψυχής!

Χτες το πρόγραμμα είχε ντέρμπι αιωνίων στο βόλεϊ γυναικών. Υπό άλλες συνθήκες οι κάφροι χρειάζονται μικρότερες αφορμές (ένα ντέρμπι στο τάβλι) για να στήσουν σκηνικά, ακόμα και ραντεβού θανάτου… Χτες όμως ήταν μια ιδιαίτερη μέρα, καθώς πλησιάζει η επέτειος από την τραγωδία της Θύρας 7, με τα κορίτσια του Παναθηναϊκού να αφήνουν λουλούδια για να τιμήσουν τη μνήμη τους και να της χειροκροτεί όλο το γήπεδο και η ερυθρόλευκη κερκίδα.

Λίγο νωρίτερα και αρκετά βορειότερα, ο Άρης υποδεχόταν τον Πανιώνιο στο Χαριλάου, με τον Κόρμπο των κυανέρυθρων να πηγαίνει να “προσκυνά” το μνημείο των αδικοχαμένων οπαδών των γηπεδούχων, μπροστά από το πέταλο των φανατικών στη θύρα 3, που με τη σειρά τους τον χειροκρότησαν θερμά και του έκαναν και ειδική διαδικτυακή αφιέρωση μετά τον αγώνα.

Ευτυχώς έρχονται τέτοιες στιγμές και μας θυμίζουν τι είναι πραγματικά ο αθλητισμός, γιατί κοντεύαμε να το ξεχάσουμε με τη σαπίλα που αποπνέει το τελευταίο διάστημα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο -και όχι μόνο.

Οι κάφροι μπορούν να ξεδώσουν στο Σούπερ-Μπόουλ και όσα έγιναν στο ημίχρονο. Ή απλώς να πάρουν ρεπό και να ακονίσουν μαχαίρια για το άμεσο μέλλον.