“Ο κομμουνισμός βλάπτει σοβαρά τη δημόσια υγεία” και τα μυαλά μας πονάνε

Το πιο διασκεδαστικό με την Κίνα και τους φιλελέδες στη χώρα μας, είναι ότι – ανάλογα με το θέμα και τη στόχευση -, άλλοτε παρουσιάζεται ως πρότυπο χώρας που “ξεπέρασε τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος και να δείτε τα κι εσείς οι κολλημένοι σταλινικοί πόσο πρόκοψαν τώρα με τον καπιταλισμό”, κι άλλοτε ως η απόλυτη ενσάρκωση ενός απάνθρωπου κόκκινου ολοκληρωτισμού. Η πρώτη επιχειρηματολογία χρησιμοποιείται κατά κόρον όταν πρόκειται για την υπεράσπιση της Cosco και γενικότερα των κινέζικων επενδύσεων στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη όταν είναι να στηλιτευτεί το κινεζικό καθεστώς για θέματα που δεν άπτονται της ελληνικής οικονομίας. Όπως φυσικά και η έξαρση του κορονοϊού, που, όπως αναφέραμε και πριν λίγες μέρες, έχει προκαλέσει μεταξύ άλλων και ένα κύμα ρατσιστικών εκδηλώσεων κατά Κινέζων σε όλο τον κόσμο, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις αποκτά, πέρα από το ξενοφοβικό και πολιτικό υπόβαθρο.

Δεν είναι τυχαίες διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφόρησαν από τις πρώτες μέρες που έγινε γνωστή η έκταση της επιδημίας, ακόμα και για εργαστηριακή δημιουργία του κορονοϊού. Η κυρία Βίβιαν Ευθυμοπούλου, γνωστή διαδικτυακή περσόνα του εγχώριου στρατοπέδου της αριστείας και αρθρογράφος του liberal.gr, είναι βέβαια μετριοπαθής και ορθολογική, άρα μακριά από εκείνη τέτοιες ακρότητες και υπερβολές. Η εξήγηση που δίνει είναι απλή και συνάμα τσακίζει κόκαλα: “Ο κομμουνισμός βλάπτει σοβαρά και τη δημόσια υγεία και δυστυχώς η βλάβη που προκαλεί δεν περιορίζεται εντός των συνόρων της χώρας που είναι καταδικασμένη να ζει υπό τον ειδεχθή ζυγό του αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.”

Κομμουνισμός ως κοινωνικό σύστημα δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ πουθενά στην ιστορία ακόμα, πολλώ δε μάλλον στην Κίνα, η οποία εξάλλου δεν ισχυρίζεται ότι είναι κομμουνιστική, αλλά ότι οικοδομεί “σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά”. Το πόσο σοσιαλιστικά είναι αυτά τα χαρακτηριστικά είναι φυσικά μια άλλη ιστορία, αλλά εν πάσει περιπτώσεις ποτέ δεν αφήνουμε τις λεπτομέρειες να μας χαλάσουν μια όμορφη ιστορία κόκκινου τρόμου.

Σύμφωνα λοιπόν με το αφήγημα της Ευθυμιοπούλου, οι κινεζικές αρχές μέχρι το τέλος Ιανουαρίου “εφάρμοζαν την κλασική κομμουνιστική συνταγή που είχαν ακολουθήσει και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με τον ιό SARS: αρνούνταν το γεγονός και έπνιξαν κάθε σχετική αναφορά στο διαδίκτυο αφού η κινεζική κυβέρνηση έχει καταφέρει να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης στη χώρα.”

Στη συνέχεια, η επιδημιολόγος – διεθνής αναλύτρια και βαθιά γνώστης της κινεζικής πραγματικότητας μας αποκαλύπτει ότι τα μέτρα καραντίνας δεν απέδωσαν, ότι τα περί νοσηλευτικών μονάδων είναι fake news, αλλά και “μπορούμε να φανταστούμε υπό ποιες συνθήκες εργάστηκαν όσοι έφτιαξαν το «πανωσήκωμα» που θα λειτουργήσει ως νοσοκομείο με 1000 κλίνες”. Αποδείξεις για όλ’ αυτά δεν παρουσιάζονται, αλλά δε χρειάζονται, αφού μιλάμε για μοχθηρούς κομμουνιστές που ηδονίζονται με την πρόκληση επιδημίας στον πληθυσμό τους, την ερήμωση της χώρας και την πιθανή πρόκληση οικονομικής επιβράδυνσης λόγω του ιού. Εξάλλου, όπως επισημαίνει η αρθρογράφος σε μια πρόταση της οποίας η σύνταξη πρέπει να διδάσκεται υποχρεωτικά στο μάθημα της Έκθεσης σε όλα τα λύκεια της χώρας: “Είναι θέμα χρόνου να αποκαλυφθούν και τα σχετικά με αυτό το περίφημο νοσοκομείο που θαύμασε το πανελλήνιο χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι είναι έργο ενός αυταρχικού καθεστώτος και οι εικόνες που βλέπουμε και θα δούμε έχουν επιλεγεί προσεκτικά από επιτροπές λογοκρισίας και δεν έχουμε καμία εικόνα της πραγματικότητας.” Κάποια γατάκια μπορεί να θαμπωθήκατε, αλλά η Βίβιαν ξέρει και περιμένει τη δικαίωση.

Γιατί μπορεί ” το κινεζικό καθεστώς άλλαξε επικοινωνιακή στρατηγική και έκτοτε επιχειρεί να εμφανιστεί ως υπεύθυνος και σοβαρός εταίρος της παγκόσμιας κοινότητας γι αυτό και συνεργάζεται με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας”, αλλά η Βίβιαν δεν ξεγελιέται. Άσε που μεταξύ μας τώρα, όλοι ξέρουμε τι φωλεά κρυπτοκομμουνιστών είναι ο ΠΟΥ κατά βάθος, εξού και τα συγχαρητήρια που έδωσε στην κινέζικη κυβέρνηση για την ανταπόκρισή της στον ιό.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμα φωνές που μας προειδοποιούν ότι “Η διεθνής κοινότητα θα πληρώσει πολύ ακριβά το επεκτατικό αυταρχικό καθεστώς της Κίνας με το οποίο αγκαλιάστηκε άκριτα και αφελώς.” Κάποια ζώα δεν την πιστεύανε, τώρα θα την πιστέψουν ευτυχώς και τα ζώα, παρότι στη Δύση “ηγεσίες και πλειοψηφία αρνούνται να ακούσουν όσους επισημαίνουν τους κινδύνους που ενέχει κάθε συνεργασία, ακόμα και η πιο ανώδυνη, με τους κομμουνιστές.” Εντάξει μπορούμε να κάνουμε και μερικές εξαιρέσεις, στον Πειραιά ας πούμε, γιατί εμείς δεν είμαστε δογματικοί, αλλά ανοιχτά μυαλά με ευελιξία.

Και το άρθρο – εγερτήριο κάθε φιλελεύθερης συνείδησης κλείνει με μια κατακλείδα που θα μπορούσε να έχει γραφτεί και το 1950, γιατί έτσι είναι άμα έχεις φρέσκες κι όχι σκουριασμένες ιδέες:

“Τα κομμουνιστικά καθεστώτα δεν βλέπουν τα δυτικά συντάγματα, τους νόμους, τα ανθρώπινα δικαιώματα ως εμπόδιο στη δράση τους και μέσω οικονομικών πιέσεων επιχειρούν και ενίοτε το καταφέρνουν να επιβάλλουν και στη δύση τη σιωπή για τις πραγματικές προθέσεις τους. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Δύση σήμερα. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.”

Μπορεί ο κορονοϊκός να μην οφείλεται στον κομμουνισμό,ο ιός του αντικομμουνισμού όμως είναι τουλάχιστον εξίσου μεταδοτικός και σε πολλές περιπτώσεις αθεράπευτος, ενώ συχνά παρουσιάζει συννοσηρότητα με την αγνή ανοησία.