Νίξον ανομήματα μη μόναν όψιν -«Αθώος» ο Τραμπ από την Γερουσία, δεν καθαιρείται

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αθώωσης έλαβε χώρα το βράδυ της Τετάρτης στην πόλη της Ουάσινγκτον, μία μόλις μέρα μετά το Ετήσιο Διάγγελμα του Ντ. Τραμπ όπου παρουσίασε το «θεάρεστο» έργο της μέχρι τώρα θητείας του και δεσμεύτηκε για «ακόμα καλύτερες» (δηλαδή χειρότερες) μέρες για τον αμερικανικό λαό (και τον υπόλοιπο πλανήτη).

Η υπόθεση ήταν «μετρημένα κουκιά» καθώς για την καθαίρεση του απαιτούνταν 67 θετικές ψήφοι από τους 100 γερουσιαστές πράγμα αδύνατο τη στιγμή που οι Ρεπουμπλικανοί έχουν την πλειοψηφία στο σώμα με 53 γερουσιαστές. Τα τελικά αποτελέσματα ήταν 48-52 για την πρώτη κατηγορία και 47-53 για τη δεύτερη, σχεδόν ταυτόσημα με την κομματική ένταξη των αιρετών. Μοναδικός «αντάρτης» (και μάλιστα μόνο για την κατηγορία περί κατάχρησης εξουσίας) ο φερόμενος ως «μετριοπαθής» πρώην προεδρικός υποψήφιος Μιτ Ρόμνεϋ, για τους δικούς του πολιτικάντικους λόγους φυσικά.

Όλα ξεκίνησαν το περασμένο Φθινόπωρο όταν η πρόεδρος της Βουλής, του άλλου κοινοβουλευτικού σώματος δηλαδή, Νάνσυ Πελόζι που ανήκει στους Δημοκρατικούς, κίνησε τη διαδικασία της πρότασης μομφής κατά του Τραμπ. Παρά τις κατά καιρούς κατηγορίες για ένα ευρύ φάσμα αδικημάτων, που ξεκινούσαν από παραβάσεις της νομοθεσίας περί εκλογικών δαπανών και έφταναν ακόμα και στην «προδοσία της χώρας» ως… «όργανο του Πούτιν», αυτές μορφοποιήθηκαν σε δύο συγκεκριμένες κατηγορίες. Η 1η, συνίσταται στην «κατάχρηση εξουσίας» καθώς μάρτυρες κατέθεσαν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ εμμέσως πλην σαφώς εκβίασε τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολ. Ζελέζνυ με την αναστολή πακέτου οικονομικής βοήθειας προκειμένου ο τελευταίος να διατάξει έρευνες για την επιχειρηματική δραστηριότητα του Χάντερ Μπάιντεν, γιου του Τζόζεφ Μπάιντεν, πιθανού αντιπάλου του Τραμπ στις εκλογές του Νοέμβρη του 2020, στη χώρα. Βέβαια η εκβίαση θα περνούσε στο «ντούκου» αν δεν αποσκοπούσε σε προσωπικό όφελος του αμερικανού προέδρου. Αν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της υπερδύναμης θα ήταν απλά «business as usual». Η 2η κατηγορία έχει να κάνει με την παρακώλυση των δραστηριοτήτων του Κογκρέσου και συγκεκριμένα της Βουλής των Αντιπροσώπων καθώς ο Τραμπ φέρεται μεταξύ άλλων μηχανορραφιών να απαγόρευσε σε πλήθος μαρτύρων να καταθέσουν για τις υποθέσεις που τον αφορούν.

Με δεδομένο το συσχετισμό δύναμης στη Βουλή υπέρ των Δημοκρατικών η μομφή υπερψηφίστηκε και η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Γερουσία με ψήφους 228 έναντι 193, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα βέβαια αφού η απαλλαγή ήταν όπως είπαμε προδιαγεγραμμένη. Κι αν όλα αυτά μοιάζουν με την πολύκροτη υπόθεση «Γουότεργκειτ» τη δεκαετία του ‘70, όταν ο τότε πρόεδρος Ρ. Νίξον παραιτήθηκε για να γλιτώσει το «ρεζιλίκι» της σίγουρης αποπομπής, ο σημερινός πρόεδρος είχε «δεμένο το γάιδαρό του». Το 2020 δεν είναι 1974 και το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δε νιώθει την ανάγκη να «ξεπλυθεί» ούτε για τα πιο δευτερεύοντα «ανομήματά» του. Η υπόθεση προσομοιάζει περισσότερο με την ανάλογης σοβαρότητας (και ανάλογου αποτελέσματος) καθαίρεση (αλλά παραμονή στο αξίωμα) Μπ. Κλίντον πριν από 20 χρόνια.

Όλα αυτά στο φόντο των επερχόμενων εκλογών του Νοέμβρη του 2020, όπου ο Τραμπ εκμεταλλευόμενος ορισμένους δείκτες της οικονομίας που φαίνεται να «ευημερούν» ετοιμάζεται για μια ακόμα τετραετία αντιλαϊκής πολιτικής στο εσωτερικό και «στιβαρού» ιμπεριαλισμού στο εξωτερικό. Αν βέβαια δεν αντικατασταθεί από κάποιον απ’ τους αντιπάλους του εκ των Δημοκρατικών, με επικρατέστερο τον «κεντρώο» πρώην αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν και ισχυρό αουτσάιντερ τον «αριστερό» Μπέρνι Σάντερς που αμφότεροι, και με διαφορετική δοσολογία, έχουν υποσχεθεί αλλαγή «μίγματος πολιτικής» αν αναλάβουν την ηγεσία της υπερδύναμης.