8-9 Φλεβάρη 1944 • Η μαζική σφαγή των πατριωτών στην Καλαμάτα που δεν κατάφεραν να «θάψουν» οι ναζί και οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους
Κάτω από την κατακραυγή του λαού της Μεσσηνίας οι αρχές αναγκάστηκαν ν’ αποστείλουν συνεργεία που ξέθαψαν και συγκέντρωσαν 214 πτώματα των δολοφονηθέντων πατριωτών. Και ήταν ακριβώς τότε που οι διάφοροι Βρετανοί Σιτρίν και οι Έλληνες συνεργάτες τους – πρώην ταγματασφαλίτες και δωσίλογοι – θορυβούσαν στη διαπασών για τις πηγάδες στον Μελιγαλά και τις δήθεν ωμότητες του ΕΛΑΣ στην Αθήνα!
Το διήμερο 8-9 του Φλεβάρη 1944 διαπράχτηκε στην Καλαμάτα ένα από τα πιο φριχτά εγκλήματα των Γερμανοφασιστών καταχτητών και των ντόπιων ταγματασφαλιτών συνεργατών τους. Μετά από μπλόκο που έκαναν στην αγορά της πόλης συνέλαβαν ανεξακρίβωτο αριθμό πατριωτών, τους οποίους οδήγησαν κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία και τους εκτέλεσαν.
Το φριχτό έγκλημα που έβαψε με αίμα τα χέρια τους, δεν μπόρεσαν να το «θάψουν» οι χιτλερικοί και οι Έλληνες συνεργάτες τους, καθώς ένας από τους μελλοθάνατους πατριώτες κατάφερε να διαφύγει ανάμεσα σε καταιγισμό πυρών και να μεταφέρει τη φριχτή είδηση, αλλά και εξαιτίας μιας απρόβλεπτης εξέλιξης. Οι εγκληματίες έθαψαν όπως-όπως, σχεδόν επιφανειακά, τα πτώματα στην παραλία της πόλης, με αποτέλεσμα τα αδέσποτα σκυλιά της περιοχής λόγω της έντονης κακοσμίας να αποκαλύψουν τη μαζική σφαγή. Μπροστά στην κατακραυγή των κατοίκων της πόλης οι αρχές αναγκάστηκαν να στείλουν συνεργεία που ξέθαψαν συνολικά 214 πτώματα δολοφονημένων πατριωτών…
Είναι συγκλονιστική η εξιστόρηση του φριχτού αυτού εγκλήματος και εξοργίζει η προκλητικά ευνοϊκή στάση της επίσημης κυβέρνησης του ελληνικού κράτους, χρόνια αργότερα, απέναντι τον Γερμανό λοχαγό – δήμιο των πατριωτών, όπως θα δείτε πιο κάτω, στα αποσπάσματα από την έκδοση «Έπεσαν για τη ζωή» της ΚΕ του ΚΚΕ που παραθέτουμε:
“Τραγική, εφιαλτική νύχτα πέρασαν οι κάτοικοι της Καλαμάτας στις 8 προς 9 Φλεβάρη 1944, όταν με διαταγή του Γερμανού διοικητή Έγκχολμ, Γερμανοί και ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους διέπραξαν ένα φρικτό έγκλημα. Σε μπλόκο που έκαναν στην αγορά της Καλαμάτας συνέλαβαν ανεξακρίβωτο αριθμό πατριωτών, τους οποίους οδήγησαν κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία και τους εκτέλεσαν κατά δεκάδες. Τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους χωρίς να ανακοινωθεί τίποτε.
Λέγεται πως την άλλη μέρα καταμετρήθηκαν απ’ τους εκτελεστές πάνω από 200 πτώματα. Την εκτέλεση αυτή περιέγραψε ο μελλοθάνατος Μίμης Γκουζουλής, που γλίτωσε όταν κατά την εκτέλεση (που ήταν νύχτα) το ’βαλε στα πόδια μέσα στο σκοτάδι και κατόρθωσε, παρά τους πυροβολισμούς, τις ριπές των αυτομάτων και τις φωτοβολίδες που εκτοξεύτηκαν να διαφύγει και τελικά να γλυτώσει. Ο αριθμός των δολοφονημένων και σήμερα παραμένει άγνωστος.
Οι κακούργοι δολοφόνοι για να συγκαλύψουν το κακούργημά τους, διέδωσαν πως οι συλληφθέντες στο μπλόκο δήθεν στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα. Όμως μετά την απελευθέρωση, τον Μάη του 1945 τα σκυλιά της γειτονιάς μυρίστηκαν στην ακρογιαλιά, κοντά στα Δημοτικά Σφαγεία της Καλαμάτας και σκαλίζοντας την άμμο με τα πόδια τους έφεραν στην επιφάνεια σάρκες ανθρώπινες και οστά.
Και μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού οι κάτοικοι της περιοχής δεν μπορούσαν να σταθούν από την κακοσμία και τη βρώμα. Και ήταν ακριβώς τότε που οι διάφοροι Βρετανοί Σιτρίν και οι Έλληνες συνεργάτες τους – πρώην ταγματασφαλίτες και δωσίλογοι – θορυβούσαν στη διαπασών για τις πηγάδες στον Μελιγαλά και τις δήθεν ωμότητες του ΕΛΑΣ στην Αθήνα!
Το γεγονός προκάλεσε οργή και μίσος, αν και οι αστικές φυλλάδες που συμμετείχαν στην προσπάθεια διασυρμού και κατασυκοφάντησης του ΕΑΜ – ΕΑΑΣ και των κομμουνιστών αρνούνταν να περάσουν έστω και στα ψιλά αυτές τις αποκαλύψεις. Κρατούσαν ένοχη σιωπή. Ωστόσο κάτω από την κατακραυγή του λαού της Μεσσηνίας οι αρχές αναγκάστηκαν ν’ αποστείλουν συνεργεία που ξέθαψαν και συγκέντρωσαν 214 πτώματα των δολοφονηθέντων πατριωτών.
Έτσι αποκαλύφθηκαν και οι ψευτιές τους που είχαν διαδώσει, πως δήθεν οι συλληφθέντες στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα. Αλλά και τότε η εκταφή έγινε βιαστικά και μέσα σ’ ένα φοβερό κλίμα τρομοκρατίας των Μαγγανάδων παρακρατικών, σε βάρος του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης και των αγωνιστών της Αριστεράς ώστε το όλο έγκλημα να κουκουλωθεί.
Ο δήμιος λοχαγός των Γερμανών πιάστηκε και το 1946 η γιουγκοσλαβική πρεσβεία με έγγραφό της στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας ειδοποίησε ότι ο Γερμανός ομολόγησε την εκτέλεση των 214 και ότι ήταν έτοιμη να τον παραδώσει για να δικαστεί στην Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση του Κ. Τσαλδάρη αρνήθηκε να τον παραλάβει γιατί, όπως ισχυρίστηκε, δεν αναγράφονταν το όνομά του στον κατάλογο των εγκληματιών πολέμου! Πιθανότατα φοβόταν αποκαλύψεις σε βάρος «Ελλήνων» συνεργατών του στο απαίσιο και στυγερό αυτό έγκλημα”…
