Απλά τον Άνθρωπο

Πλήθος κόσμου ξεσηκώθηκε ενάντια στην επίταξη της κυβέρνησης για την κατασκευή νέου κέντρου κλειστού τύπου. Οι αυτοδιοικητικοί ακολούθησαν και καταψήφισαν την κίνηση της κυβέρνησης (υπήρχαν βέβαια και αυτοί που δεν το τόλμησαν). Εκθειάσαμε και τον τοπικό βουλευτή της κυβέρνησης που αυτός κρατάει τον Κυριάκο και τον Μηταράκη για να μη φτιάξει τη νέα δομή. Λες και όλος αυτός ο κόσμος που διαμαρτύρεται είναι ο κομπάρσος της ιστορίας…

Και όμως το πλαίσιο που αποφασίζουμε πώς να αντιδράσουμε στις κυβερνητικές αποφάσεις συνδέεται άρρηκτα με το ίδιο το πρόβλημα. Η λογική της επίταξης είναι η προέκταση της λογικής των κέντρων κλειστού τύπου που θα είναι φυλακές. Η λογική ότι θα πρέπει να κάνουμε μη ελκυστικό μέρος τον τόπο μας για τους πρόσφυγες και μετανάστες, είναι η ίδια λογική που επιτρέπει στις τράπεζες να σου πάρουν το σπίτι. Η λογική του «διατάζω και επιβάλω» ότι εκεί θα γίνει η δομή, είναι η λογική του ποτέ δεν είμαι αποφασιστικός να κάνω ένα έργο ανάπτυξης στα νησιά. Η λογική του υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη «και πολύ άργησε η κυβέρνηση», είναι η λογική του είμαι χέστης να τα βάλω με την ΕΕ που συμφώνησε με την Τουρκία να εγκλωβίζει ανθρώπινες ψυχές στα σύνορα της Ελλάδας. Είναι η λογική ότι είμαι κυβέρνηση που αναγνωρίζω το πρόβλημα του προσφυγικού, αλλά δεν θέλω από την άλλη να καταγγείλω τις συνθήκες Δουβλίνο Ι & ΙΙ.

Αν δεν πάρουμε απόφαση σαν λαός να αντισταθούμε σε αυτή τη πολιτική, στον άξονα ότι οι επιλογές τους, εγκλωβίζουν τόσο εμάς όσο και αυτούς τους ανθρώπους έχουμε χάσει τη μάχη. Και η μάχη που θα χαθεί δεν θα είναι μόνο να μη γίνει νέα δομή, αλλά θα είναι και κάτι πολύ περισσότερο. Θα είναι η ανθρωπιά  μας.

ΥΓ. Κάποια στιγμή στη Μακρόνησο οι Αλφαμίτες βασάνιζαν έναν κρατούμενο (ακολουθεί πραγματικός διάλογος):

– Γονάτισε Κατράκη αλλιώς θα πεθάνεις.

– Όχι, ρε παιδιά, τέτοια χάρη δε σας την κάνω.

– Τι παριστάνεις, ρε; Τον Μαρίνο Κοντάρα;» (τον ήρωα της ομώνυμης ταινίας είχε ενσαρκώσει ο Κατράκης).

– Όχι ρε παιδιά, δεν παριστάνω τον Μαρίνο Κοντάρα, απλά τον άνθρωπο.