Κώστας Κάππος – ο αντισταλινισμός είναι δειλός αντικομμουνισμός

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο, αντιγράφουμε ένα άρθρο που είχε γράψει ο Κώστας Κάππος για τον αντικομμουνισμό -που ξεκινάει από το Στάλιν, αλλά ποτέ δε μένει μόνο σε αυτόν- και το οποίο είναι άκρως επίκαιρο στις μέρες μας, με την έξαρση της επιχείρησης να εξισωθεί ο ναζισμός με τον κομμουνισμό.

Ο Θανάσης Γιαλκέτσης (Θ.Γ.) άλλοτε στέλεχος της ιδεολογικής επιτροπής του Κ.Κ.Ε. παρουσιάζει στην «Κυριακάτικη» Ελευθεροτυπία (25.7.2004) τρία κείμενα που ουσιαστικά λένε ότι δεν ήταν ο Στάλιν που εφάρμοσε «τρομοκρατικές μεθόδους», αλλά τον δρόμο τον έστρωσε ο Λένιν. Κατ’ αρχήν δεν κατάλαβα ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί αυτή η παράθεση. Μήπως ότι εμείς είμαστε κατά της Δημοκρατίας, κατά της Ελευθερίας; Δηλαδή ότι εμείς είμαστε αντιδημοκρατικοί, ενώ στα αφεντικά που υπηρετεί ο Θ.Γ. είναι δημοκράτες; Ας είναι.

Ο Ιταλός ιστορικός Μάσιμο Σαλβαντόρι γράφει ανάμεσα στ’ άλλα: «Παρ’ όλα αυτά όμως -και αυτό είναι το κρίσιμο σημείο- τα όπλα και τα εργαλεία που δημιουργήθηκαν από τον πρώτον (Λένιν) ήταν αυτά που κατέστησαν παντοδύναμο τον δεύτερο (Στάλιν)». Και σε άλλο σημείο γράφει: «Ήταν εκείνος που μετά την κατάληψη της εξουσίας διέταξε την διάλυση της Συντακτικής Συνέλευσης, την κατάργηση των άλλων κομμάτων, την καταπίεση των Μενσεβίκων, των αναρχικών, των Σοσιαλοεπαναστατών».

Ο Κώστας Παπαϊωάννου (γιος του άλλοτε Δ/ντη της Βιομηχανικής Σχολής του Πειραιά που σπούδαζε και ζούσε στο Παρίσι και τροφοδοτούσε τον πατέρα του με αντικομουνιστικά κείμενά του που τα δημοσίευσε στο περιοδικό της Σχολής «Σπουδές» και δεν ακούστηκε καμία φωνή του ενάντια στη δικτατορία του 1967) συμπληρώνει: «Ο Λενιν και ο Τρόσκι τρία χρόνια αργότερα» διατάσσουν τον βομβαρδισμό των εξεγερμένων της Κονστάνδης και ο Λένιν διακηρύττει: «τα επαναστατικά μας δικαστήρια πρέπει να τουφεκίζουν αυτούς που θα υποστηρίζουν δημόσια τον μενσεβικισμό».

1. Κατ’ αρχήν δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι «η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας που κυοφορεί μια καινούργια» (Κ. Μαρξ, Κεφάλαιο, Τόμος 1ος, σελ. 776, έκδοση Σύγχρονη Εποχή), εκτός αν διαφωνεί ο Θ.Γ. μετά την αποχώρησή του από το Κ.Κ.Ε.

2. Οι συγγραφείς που παρουσιάζονται δεν αναφέρουν λέξη για την ένοπλη εισβολή στη Σοβιετική Ρωσία δεκατεσσάρων Ιμπεριαλιστικών χωρών μαζί και της Ελλάδος για να καταπνίξουν την Οκτωβριανή Επανάσταση στην κούνια της.

3. Παραπονιούνται για τη διάλυση της Συντακτικής Συνέλευσης, δεν τους είδα όμως ποτέ να παραπονούνται για τη διάλυση της Βουλής στην Ισπανία το 1936 και στη Χιλή το 1973.

4. Αναφέρεται ότι ο Λένιν υπόδειξε στα δικαστήρια να εκτελούνται όσοι υποστηρίζουν δημόσια το μενσεβικισμό. Αυτό δεν το έχω δει πουθενά. Μάλιστα πρόσφατα διάβασα μια βιογραφία του Λένιν από τη γαλλίδα Ιστορικό Έλεν Καρέρ ντ’ Ενκός (ο Λένιν έκδοση Εστία) που αποτελείται από 530 σελίδες και αναφέρεται στα αρνητικά του Λένιν και δεν λέει τίποτα τέτοιο.

Τέλος γράφουν ενάντια στο Στάλιν. Γι’ αυτό έχουμε κάνει αυτοκριτική. Δεν ζητάμε από τους αστούς ιδεολόγους να κάνουν το ίδιο για την ένοπλη παρέμβαση των Εγγλέζων το 1944 στην Αθήνα, που είχε σαν αποτέλεσμα να μας πνίξουν στο αίμα. Το μόνο που ζητάμε είναι να μην λένε τον Γεώργιο Παπανδρέου που είναι υπεύθυνος για την ένοπλη επέμβαση «Γέρο της Δημοκρατίας». Αλλά μιας και αναφέρονται στο ζήτημα έχουμε να πούμε τα εξής: Η στάση απέναντι στον Στάλιν είναι Λυδία λίθος για να κρίνουμε αν ένας είναι κομουνιστής ή όχι. Όποιος τάσσεται εχθρικά προς τον Στάλιν είναι δειλός αντικομουνιστής. Θυμάμαι γι’ αυτό το φίλο μου τον Νίκο Κοτζιά. Κριτική και αυτοκριτική για τον Στάλιν είναι δεκτή, αλλά όχι ξεθεμέλιωμα των πάντων και ταύτιση με τον Χίτλερ. Αν δεν υπήρχε ο Σοβιετικός Λαός με επικεφαλής τον Στάλιν η γερμανική σημαία μπορεί να κυμάτιζε ακόμα στην Ακρόπολη. Αυτά και καλά κρασιά!

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση.