Ψύχραιμα μιλώντας, ακόμα…
Πού ξέρεις, μπορεί να ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς. Όχι μονομιάς, δεν τρέφουμε αυταπάτες, είμαστε συνειδητά με τους Γαλάτες…
Από πόση φασιστίλα και βλακεία θα είχαμε γλυτώσει τα δόλια μας αυτιά, αν κάθε μέρα καθείς αφιέρωνε έστω και ένα 2λεπτάκι από τον χρόνο του για ακρόαση περιεκτικών, σταράτων και αληθινών λόγων.
Θ. Παφίλης: “Η απόβαση των ΜΑΤ στο νησί. Κόλαση, πόλεμος, ξυλοδαρμοί, δυνάμεις κατοχής… Όσο για τα γενικότερα και τα υπόλοιπα, ας αναλάβει ο καθένας τις πολιτικές του ευθύνες. Όταν εμείς κάναμε προτάσεις συγκεκριμένες για τους πρόσφυγες, για να φύγουν από την Τουρκία απευθείας… Η Ευρωπαϊκή σας Ένωση που όλοι προσκυνάτε, δεν δέχεται τίποτα. 300.000 αν μοιραστούν σε 30 χώρες, να πως γίνεται η εκτόνωση, κατευθείαν. Όμως δεν το δέχεται αυτή η Ε.Ε και σεις την προσκυνάτε ακόμα και τώρα, όπως και η πολιτική των κυβερνήσεων μέχρι τώρα.”
Για όλους όσοι ασχολούνται με την χωρητικότητα των hot spots και όχι τις αιτίες που δημιουργούνται στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για όσους απειλούνται από αλλοίωση πολιτισμού, κουλτούρας και εξισλαμισμό και διόλου δεν ασχολούνται με τα αίτια δημιουργίας πολέμων, βομβαρδισμών και επίρριψη ευθυνών στους πραγματικούς υπαίτιους. Που δεν πείθονται ούτε από μαρτυρίες των ειδικών, όπως της γιατρού που παραχώρησε συνέντευξη για την Guardian και έλεγε για το σοκ που υπέστη στην Μόρια, με περιστατικά εξαθλίωσης, κυρίως παιδιών. Για τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που αντίκρισε και αντιμετώπισε εκεί και είναι ασύγκριτες με όσα έχει βιώσει στην μακραίωνη εμπειρία της σε ανάλογες δομές.
Για όλους αυτούς που διατείνονται ότι η χώρα μας πάσχει από υπογεννητικότητα και κατηγορούν για το χάλι στο οποίο έχουν περιέλθει, την κακή τους τη μοίρα ή της γης τους κολασμένους που προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες. Που αποδέχονται ή απλώς δεν παραδέχονται, την καταθλιψάρα τους από οικονομικούς ή συναισθηματικούς λόγους. Ούτε λόγος να σκεφτούν ότι υποφέρουν και αυτοί από τον καπιταλισμό… Απαπα… Θα σου πουν αυτά είναι «ξύλινα» που τα λένε κείνοι οι γραφικοί. Για την παθητικότητά τους απέναντι στις καταστάσεις, δικαιολογούν τους εαυτούς τους και αναθέτουν στους άλλους την δράση. Που περιφέρουν απλώς τους εαυτούς τους (που ανάθεμα αν τους αντέχουν και οι ίδιοι) στις δουλειές τους, στις οικογένειές τους, στους συντρόφους τους, στους φίλους τους και στρέφονται “κατά παντός υπευθύνου”, εκτός του πολύ σημαντικού «εγώ» τους. Παράγοντες όπως ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη δεν τα θίγω καν, γιατί δεν τους έχουν αγγίξει ούτε ακροθιγώς. Επαναπαύονται στα “πλέγματα ασφάλειας” που έχουν δημιουργήσει γύρω από τον μικρόκοσμο τους και νιώθουν ότι αυτά απειλούνται από “λάθρο-εισβολείς”, όπως οι ίδιοι τους χαρακτηρίζουν.
Με περισσότερη παραδοχή, λιγότερη διάβρωση συνειδήσεων, λιγότερη ανάθεση, λιγότερη γκρίνια, λιγότερη τρομολαγνεία για κορονοϊούς και λιγότερα «πλέγματα ασφαλείας» που δεν αργούν να γίνουν ηλεκτροφόρα… Πού ξέρεις, μπορεί να ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς. Όχι μονομιάς, δεν τρέφουμε αυταπάτες, είμαστε συνειδητά με τους Γαλάτες…
