Κόβει τα επιδόματα στους δικαιούχους ασύλου η κυβέρνηση

Μπορεί ως τώρα η κυβερνητική ρητορική να προσπαθούσε να διαχωρίσει τους πρόσφυγες από τους μετανάστες, παρουσιάζοντας τους πρώτους ως χρήζοντες προστασίας και τους δεύτερους ανεπιθύμητους, πλέον όμως πέφτουν και τα τελευταία προσχήματα, δείχνοντας καθαρά τις διαθέσεις των κυβερνώντων να στοχοποιηθούν συλλήβδην οι ξεριζωμένοι στη χώρα μας ως παράσιτα σε βάρος του κρατικού κορβανά.

Στον αέρα μένουν από αυτό το μήνα 11200 πρόσφυγες που έχουν πάρει άσυλο και βρίσκονται σε δομές, καθώς σταματούν τα επιδόματα και η φιλοξενία, αφού, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης:

«Στόχος μας είναι να δίνουμε άσυλο σε αυτούς που δικαιούνται σε 2-3 μήνες και από εκεί και πέρα κόβουμε επιδόματα και φιλοξενία γιατί όλα αυτά λειτουργούσαν θελκτικά για να έρθουν στην χώρα μας και να εκμεταλλευτούν όλες αυτές τις παροχές».

Πρόσθεσε επίσης πως από εδώ και πέρα, «όποιος παίρνει άσυλο μετά είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του». Εδώ έχουμε δυο στοιχεία προπαγάνδας, αφενός ότι οι πρόσφυγες, δηλαδή όχι απλώς όσοι ήρθαν για καλύτερες συνθήκες ζωής (κάτι απόλυτα θεμιτό με δεδομένη και την τεράστια ανισότητα που παράγει ο καπιταλισμός διεθνώς), αλλά όσοι αποδεδειγμένα προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες ή διώκονται για διάφορους λόγος, ήρθαν για να “μασουλήσουν” τις πλουσιοπάροχες παροχές του ελληνικού κράτους. Αφετέρου την πάγια νεοφιλελεύθερη θέση, που αφορά τόσο τους ξένους, όσο και τους ντόπιους, ότι τα επιδόματα και γενικά οποιαδήποτε μορφής κρατικής στήριξη προάγει “την τεμπελιά”.

Ο κύριος Μηταράκης δε μας λέει φυσικά τι θα απογίνουν αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι ευρισκόμενοι από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς κανένα στήριγμα, πέρα από αοριστίες  για “κάποια προγράμματα ένταξης, υπάρχουν κάποια  προγράμματα στήριξης”, τα οποία για περιορισμένο όπως υπονοείται διάστημα θα χρηματοδοτεί η χώρα. Δεν ξέρουμε αν η κυβέρνηση ποντάρει στο ότι οι άνθρωποι αυτοί θα αναζητήσουν αλλού την τύχη τους, αν θα δεχτούν να γίνουν φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα ή αν αδιαφορεί για το αν θα προστεθούν στο δυναμικό των απεγνωσμένων από το οποίο αντλούν νέα μέλη διάφορες μαφίες ημεδαπών κι αλλοδαπών.

Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση αυτή δεν αφορά μόνο τους πρόσφυγες και η αντίδραση σε αυτή δεν μπορεί να είναι μόνο ανθρωπιστικού χαρακτήρα, αφού υποκρύπτει, πέρα από το ρατσιστικό της περίβλημα, μια βαθιά ταξική αντίληψη που χαρακτηρίζει συνολικά την αντιμετώπιση των φτωχών και των αδυνάτων, ό,τι εθνικότητα κι αν έχουν.