«Θέλω περισσότερο κοινωνικό κράτος… και το θέλω τώρα»…

Βγήκαν που λέτε οι Μητσοτάκηδες και ζητάνε «2000  γιατρούς στα νοσοκομεία». Και κάνουν έκκληση να κάνουν αίτηση για 2ετή σύμβαση, η οποία ίσως (λένε) και να γίνει «μονιμότητα». Τι λέτε ρε μάγκες; Εσείς; Και το «λιγότερο κράτος»; Το δόγμα «5 φεύγουν ένας έρχεται»; Η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων στις κοινωνικά χρήσιμες υπηρεσίες και η ιδιωτικοποίηση πλευρών του δημοσίου; Τώρα τι έγινε; 2000 διορισμοί άρπα κόλα; Κι ο ΑΣΕΠ; Οι «διαδικασίες» κι οι δυσκοίλιες εγκρίσεις από την ΕΕ; Τι θέλετε τώρα; Θέλετε περισσότερο κοινωνικό κράτος; Και το θέλετε αμέσως τώρα;

Και νάσου κι η εθνική ομοψυχία με τον Τσίπρα, που αφού εφάρμοσε ακριβώς την ίδια πολιτική στην υγεία και στην υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, τώρα υπερθεματίζει προτείνοντας «5000 διορισμούς στα νοσοκομεία», που μάλλον δεν πρόκαμε να τους διορίσει στα 4 χρόνια του. Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, που κάνει σαν να ήταν πάντα ένα μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης.

ΙΤΑLY v/s CHINA

Πολλοί κάνουν τις ίδιες σκέψεις. Άλλοι (π.χ. Ισπανία) κάνουν και επιτάξεις ιδιωτικών επιχειρήσεων υγείας. Σαν τίποτα παλιοκομμουνιστές. Διαπιστώνουν ότι έτσι όπως τόκαναν το σύστημα υγείας με τις ιδιωτικοποιήσεις και τη λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δε μπορεί να ανταποκριθεί σήμερα ούτε στοιχειωδώς στις αυξημένες ανάγκες λόγω ιού.

Βλέπουν την πραγματικότητα που λέει ότι το «αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς» κάνει την αναπτυγμένη Ιταλία «ανοχύρωτη πόλη» κι απέναντι στα δύσκολα αναγκάζεται να… κάνει επιλογή ασθενών, ρίχνοντας τους γέροντες στον καιάδα.

Ενώ το «ορατό χέρι του κεντρικού σχεδιασμού» (σ’ αυτό το υπόλειμμα σοσιαλισμού της Κίνας) μόλις τα βρει μπαστούνια, φτιάχνει δυο τρία καινούρια γιγάντια νοσοκομεία σε πέντε μέρες.

Αν δε, κάνεις τη σύγκριση με τη φτωχή και αποκλεισμένη Κούβα, μιλάμε για συντριβή… αφού αυτή έχει το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο.

«ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ»

Αποκορύφωμα ο Μακρόν, που θυμήθηκε τώρα στο διάγγελμά του για τον κορονοϊό να πει: «Θα πρέπει αύριο να αναρωτηθούμε για τις αδυναμίες της Δημοκρατίας μας! Θα πρέπει να μιλήσουμε για το σύστημα μέσα στο οποίο έχουμε βυθιστεί εδώ και χρόνια. Υπάρχουν αγαθά και υπηρεσίες που πρέπει να τοποθετηθούν ΕΚΤΟΣ των αγορών».

Και τα λέει αυτός που με βάρβαρο τρόπο αποκρούει μήνες τώρα το λαό του, που με κάθε τρόπο του μιλάει για κοινωνικό κράτος. Αυτός βρήκε αφορμή τον κορονοϊό για να περάσει μέσα στην αναμπουμπούλα με προεδρικό διάταγμα τον ανάλγητο κοινωνικά νόμο του για τις συντάξεις.

Θάθελα να μπορούσα να «ρωτήσω» τον πρόεδρο της Γαλλίας:

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ;

Είναι φυσικά η υγεία, που «σου μπήκε» τώρα και ζορίζεσαι. Καλά ξεμπερδέματα εύχομαι. (Ευχή ειλικρινής και απολύτως κυριολεκτική). «Αύριο» όμως που «θα αναρωτηθείς», ποια άλλα θα συμπεριλάβεις;

Π.χ. την πυροσβεστική κι όλο το σύστημα για την προστασία από τη φωτιά; Είδες το Μάτι; Είδες την Αυστραλία; Την εκτίμηση για ενίσχυση της πυροσβεστικής και τη νομική θωράκιση του περιβάλλοντος, του δάσους, της πόλης, πρέπει να την κάνεις αφού καεί η γούνα σου;

Η πολιτική προστασία περιλαμβάνεται σ’ αυτά τα «εκτός των αγορών»; Θα «προτιμήσεις» το παράδειγμα της μικρής κι αποκλεισμένης Κούβας, που στον τυφώνα Κατρίνα δεν είχε κανένα νεκρό, αφού μετέφεραν όλο τον πληθυσμό που θα πλήττονταν κάπου αλλού, κι έπειτα τον έφεραν πίσω κι αποκαταστήσανε τις ζημιές; Ή θα παραμείνεις στη φιλελέ λογική του δήμαρχου της Νέας Ορλεάνης, που έλεγε στον κόσμο «Όποιος μπορεί ας φύγει» («ατομική ευθύνη»), κι αφού δε μπορούσαν όλοι να πληρώσουν, πνίγηκαν μερικές χιλιάδες πολίτες, κυρίως φτωχοί και άστεγοι;

Την κοινωνική πρόνοια όλων και την ασφάλιση των απόμαχων της δουλειάς την έχεις στον κατάλογο;  Ή προτιμάς τις ΗΠΑ που δεν υπάρχει καμιά δημόσια δομή υγείας και τα ιδιωτικά νοσοκομεία πετούν έξω κάθε ασθενή που δεν καλύπτεται από ιδιωτική ασφάλεια; Άντε τώρα με τον κορονοϊό να κάνεις «κοινωνική πολιτική» και να ζητάς κοστοβόρα μέτρα… από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές. Αλλά τι λέω; Σ’ εσένα απευθύνονται πολλούς μήνες τώρα, οι διαδηλωτές της Γαλλίας με πανό και με δίκιο, κι εσύ απαντάς με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες.

Την παιδεία τη λογαριάζεις σαν τέτοια υπηρεσία; Τον πολιτισμό; Τον αθλητισμό; Τη δουλειά, το ωράριο, την ξεκούραση και τον ύπνο που δικαιούνται οι εργαζόμενοι; Το σπίτι και το φαγητό όλων των ανθρώπων; Τις μετακινήσεις τους και τις διακοπές τους; Τα βουνά και τα δάση; Τις θάλασσες και τις ακτές; Ας μη γράψω άλλα.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΖΩΗΣ…

Ή μήπως σκέφτηκες ότι «λίγο κοινωνικό κράτος σου χρειάζεται μόνο τότε που κινδυνεύει η υγεία ή η ζωή όλων και μόνο για το συγκεκριμένο θέμα». Λες κι η πείνα κι ο πόλεμος που σπέρνεις κι εσύ κι οι όμοιοί σου έχουν λιγότερα θύματα από τους ιούς.

Η επιλογή ανάμεσα σ’ αυτό που υπηρετείς και σ’ αυτό που τώρα «προπαγανδίζεις» λόγω ιού, δεν είναι «αλά καρτ». Είναι «ή όλα ή τίποτα». Κι όποιος νομίζει ότι οι αγορές… μπορεί να μείνουν μακριά από όλα αυτά (που θέλουν να τα στύψουν και να τα φάνε κυριολεκτικά), είναι αφελής. Οι «αγορές» όπως ονομάζετε εσείς τον καπιταλισμό, λειτουργούν με νομοτέλειες. Η απαίτηση για διαρκώς αυξανόμενο κέρδος, φέρνει μοιραία νέους ανταγωνισμούς, νέα καταλήστευση φυσικών πόρων, νέους πολέμους, νέο οικονομικό ξεζούμισμα, ακόμα και όλων αυτών των «αγαθών και των υπηρεσιών» που ο Μανώλης ο Μακρόν θάθελε να εξαιρεθούν από τις… νομοτέλειες του νόμου του κέρδους. Κι όσο πιο πολύ βαθαίνει η πολιτική τους… κι όσο οι «ιδέες» τους επιβάλλονται πάνω στις κοινωνίες και τις οικονομίες, τόσο πιο πολύ όλοι μας θα θυμόμαστε το κοινωνικό κράτος και το σοσιαλισμό περισσότερο. Κι άλλοι θα παλεύουμε γι’ αυτόν σα να είναι θέμα ζωής και θανάτου (που είναι όπως βλέπετε). Κι άλλοι θα το θυμούνται όποτε θέλουν να ρίξουν μελάνι και να παραστήσουν τον κοινωνικά ευαίσθητο. Σαν τον Μανουέλ, τον Κυριάκο, τη Φώφη και τον Αλέξη.