‘Οχι, δε φταίει (μόνο) το στρίμωγμα για αντισηπτικά που επεκτείνεται το ωράριο των σούπερ μάρκετ
Τα προσχήματα που επικαλούνται τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό ποτέ δεν έλειψαν. Δεν υπάρχει λόγος να τους δίνουμε κι εμείς νέες προφάσεις.
Απ’ όταν ανακοινώθηκε ότι τα σούπερ μάρκετ θα λειτουργούν μια ώρα παραπάνω το πρωί και ως τις 10.00 το βράδυ, ενώ θα παραμείνουν ανοιχτά για τις επόμενες 4 Κυριακές και βλέπουμε, έχει ξεκινήσει ένας άτυπος διαγωνισμός στα σόσιαλ για το ποιος θα στολίσει περισσότερο τους καταναλωτές που στριμώχνονται πριν ακόμα ανοίξουν τα καταστήματα για να εξαφανίσουν σε 59 δευτερόλεπτα το απόθεμα αντισηπτικών της ημέρας. Η μόνιμη επωδός είναι κάτι σε στιλ “κυρ – Παντελήδες, εξαιτίας σας θα δουλεύουν όλο το 24ωρο οι υπάλληλοι” και άλλα παρόμοια.
Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα.
Ναι, έχει ευθύνη και ο πολίτης – καταναλωτής, που ιεραρχεί ψηλότερα την απόκτηση αντισηπτικού από το να ρισκάρει μετάδοση του ιού πέφτοντας πάνω σε άλλο συμπολίτη με την ίδια συμπεριφορά πάνω στο ράφι ή στις ουρές μπροστά στις εισόδους και τα ταμεία. Ναι, είναι δείγμα ατομικισμού να σηκώνεις δέκα πακέτα με μαντηλάκια, ακόμα κι αν είσαι ευπαθής ομάδα, αλλά μαντέψτε ποιο είναι αυτό το σύστημα που καλλιεργεί τη λογική του “ο σώζων εαυτόν σωθείτω”, ποια κοινωνία παράγει μαζικά κυρ – Παντελήδες οι οποίοι ξαφνικά καλούνται να επιδείξουν αίσθημα συλλογικής ευθύνης. Ο πανικός για τα αντισηπτικά οφείλεται και στο ότι η τιμή τους μάλλον έχει ήδη ξεπεράσει την αντίστοιχη του πετρελαίου που καταρρέει και σε λίγο θα πλησιάσει εκείνη ακριβών ναρκωτικών. Ποιος είπε ότι η αύξηση 200% είναι νορμάλ και αποτέλεσμα προσφοράς και ζήτησης; Κάποιος τυχαίος παππούς στην ουρά ή μήπως ο υπουργός ανάπτυξης της Ελλάδας, που εκ των υστέρων άρον – άρον επέβαλε πλαφόν 3 συσκευασιών αντισηπτικών ανά καρότσι; Πόσο στρίμωγμα θα έπεφτε σε φαρμακεία και σούπερ μάρκετ αν εξαρχής παίρνονταν μέτρα ελέγχου των τιμών, της διανομής των υπαρχόντων αποθεμάτων και στη συνέχεια εξασφάλισης για αυξημένη παραγωγή και διάθεσή τους στην αγορά; Για να μην πάμε σε πολύ “σοσιαλιστικά” μέτρα, τα οποία πάντως εφαρμόζονται με επιτυχία μέχρι στιγμής στη μαθημένη από επιδημίες υποσαχάρια Αφρική, όπως τις μαζικές δυνατότητες καθαρισμού χεριών σε δημόσια σημεία;
Ακούσαμε για μέτρα τήρησης απόστασης και εισόδου στα σούπερ μάρκετ, δεν ακούσαμε ποιος έχει την ευθύνη για την εφαρμογή τους και ποιος πληρώνει για την οφθαλμοφανή παραβίασή τους. Πάλι τα μπαλάκι πετιέται προφανώς στον πολίτη.
Όσο για τα ωράρια, όχι δεν τα επηρεάζει ο καταναλωτής, ανεξάρτητα από την όποια αντικοινωνική ενδεχομένως συμπεριφορά του. Η απόφαση για επέκταση της λειτουργίας τους όλες τις Κυριακές του χρόνου, αλλά και περισσότερες, αν όχι όλες τις ώρες τις μέρες, όπως γίνεται ήδη σε κάποιες χώρες, ήταν αν όχι προειλημμένες, σίγουρα πολύ ψηλά στην ατζέντα κυβερνώντων και της τάξης που εκπροσωπούν. Θυμίζουμε ότι ήδη σε τουριστικές περιοχές λειτουργούν άλλα ωράρια σε εμπορικά καταστήματα και ολοένα και συχνότερα και στα σούπερ μάρκετ, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία πανδημία.
Ακόμα κι αν όλοι οι πελάτες απλά έκαναν τις συνηθισμένες αγορές τους, χωρίς επιδρομές σε αντισηπτικά, μακαρόνια και χαρτιά υγείας, είναι βέβαιο ότι τέτοια μέτρα θα λαμβάνονταν στο όνομα της “καλύτερης εξυπηρέτησης του κοινού”, “της αποφυγής πανικού” και άλλα παρόμοια. Τα προσχήματα που επικαλούνται τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό ποτέ δεν έλειψαν, πότε είναι η οικονομική κρίση, πότε η ανάγκη να στηριχθεί η ανάκαμψη ή το τουριστικό ρεύμα, τώρα η πανδημία, αύριο η ανάγκη “επαναφοράς στην κανονικότητα μετά τον ιό” και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει λόγος να τους δίνουμε κι εμείς νέες προφάσεις, είτε με τη συμπεριφορά μας, είτε – κυρίως – με την κριτική μας στον εύκολο στόχος.
Υπευθυνότητα ναι, αλλά ας μη χάνουμε το δάσος. Ή μάλλον τη ζούγκλα ενός συστήματος που βγάζει από τη μύγα ξύγκι στην υγεία και στην αρρώστια μας.