Στόματα προστατευμένα και όχι φιμωμένα

Μια εικόνα από την προχθεσινή συμβολική παράσταση διαμαρτυρίας των νοσοκομειακών γιατρών με επικεφαλής τον Ηλία Σιώρα, πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στον Ευαγγελισμό. Ο Υπουργός υγείας αρνήθηκε να τους δει. Την αλληλεγγύη μας στην υπεράνθρωπη προσπάθειά τους, να κρατήσουν όρθιο ένα σαθρό ΕΣΥ και να παραμείνουν και οι ίδιοι όρθιοι για να μας περιθάλψουν, δεν αρκεί να την δείχνουμε μόνο από τα μπαλκόνια μας με τυμπανοκρουσίες και χειροκροτήματα, αλλά να είμαστε και δίπλα τους έμπρακτα όταν αυτοί βάλλονται από παντού. Γιατί την ώρα που εμείς μιλάμε ασθενείς και νοσούντες από το νοσοκομειακό προσωπικό, αυτοί εργάζονται νυχθημερόν. Δεν έχουν την «πολυτέλεια» πολλοί εξ αυτών να τεθούν σε καραντίνα για όσο χρειαστεί, γιατί η ολιγωρία της κυβέρνησης τους έχει αφήσει χωρίς αντικαταστάτες. Άλλωστε η εκάστοτε αστική κυβέρνηση, ξέρει τον τρόπο εργαλειοποίησης όλων των κοινωνικών ομάδων για την αποπεράτωση των σκοπών της. Και όταν αυτοί οι σκοποί περατωθούν με το πρόσχημα της επιβάρυνσης της κρατικής μηχανής, άμα λάχει ξαναθέτει αυτές τις ομάδες στα αζήτητα.

Όπως πρέπει να βρισκόμαστε και δίπλα στους δασκάλους και καθηγητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης που επίσης βάλλονται και δέχονται άδικες επιθέσεις για ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού συστήματος. Μιλάμε για τις πλατφόρμες εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, αλλά για το ότι μένει πίσω η διδακτέα ύλη και κατ’ επέκταση οι μαθητές στην πρωτόβάθμια-δευτεροβάθμια-τριτοβάθμια εκπαίδευση, από την έλλειψη δασκάλων και καθηγητών που δεν προσλαμβάνονται, ούτε λόγος. Καθηγητές βασικών μαθημάτων σε γυμνάσια και λύκεια ανά την χώρα, που φτάνουν (αν φτάσουν) στις θέσεις τους, εφόσον έχουν παρέλθει οι πρώτοι μήνες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ας όψονται όμως οι καλοθελητές, φιλοκυβερνητικοί παπαγάλοι που εκμεταλλεύονται την κατάσταση και σπεύδουν να ενεργοποιήσουν και να προάγουν τον κοινωνικό αυτοματισμό. Αυτοί, που όταν είχαν στοχοποιηθεί και υποτιμηθεί οι νοσοκομειακοί γιατροί πολλάκις από την κυβέρνηση, ενίσχυαν και με την δική τους προπαγάνδα στην σωρεία των κατηγοριών. Τώρα βρήκαν δασκάλους και καθηγητές να βάλουν στο στόχαστρο, όπως ο Τ. Τέλογλου.

Όταν θα βγούμε ξανά εκεί έξω, στην “αρένα”, δεν θα περισσεύει κανείς από κοινές μάχες που πρέπει να δοθούν και από διεκδικήσεις. Ούτε γιατροί και φαρμακοποιοί, ούτε δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί. Ούτε οι καθαρίστριες, ούτε οι διανομείς στον επισιτισμό, ούτε οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ. Ούτε εργάτες στην γραμμή παραγωγής, στην τροφοδοσία, στην μεταποίηση κ.α. Ούτε και φυσικά από την «βαριά βιομηχανία» του τόπου μας, τον τουρισμό, που εμείς που δουλεύουμε εκεί δεν ξέρουμε πότε, αν και πώς θα υπάρξει σεζόν φέτος. Κοινώς άπαντες, αδιακρίτως από τον πρωτογενή-δευτερογενή-τριτογενή τομέα. Γι’ αυτό πρωτίστως να βγούμε αλώβητοι απ’ όλο αυτό και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Παραμένουμε σε κατ’ οίκον περιορισμό, αλλά διόλου επαναπαυμένοι ή εφησυχασμένοι. Παραμένουμε δυνατοί και σε διαρκή επαγρύπνηση και ετοιμοπόλεμοι. Μέσα σ’ αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε που καθημερινά χάνονται άνθρωποι με τραγικό τρόπο. Μέσα στα δωμάτια της απομόνωσης των νοσοκομείων, χωρίς να έχουν ούτε καν την δυνατότητα να «αποχαιρετήσουν» τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή έστω να κρατηθούν από το χέρι, να αγκαλιαστούν για τελευταία φορά, με αποκορύφωμα την γειτονική Ιταλία, την Ισπανία, την Γαλλία, την Βρετανία, τις ΗΠΑ και πόσοι άλλοι και ποιος εξ ημών θα επακολουθήσει.

Όλο αυτό το βίωμα, ας γίνει το εφαλτήριο και η ευκαιρία που πρέπει να αδράξουμε όλοι και από κάθε μετερίζι. Πίσω από τις μάσκες προστασίας που κάθε άλλο από φιμωμένους ανθρώπους υποδηλώνουν, να βγούνε από τα στόματα οι πιο ηχηρές φωνές!

Υ.Γ Η φωτογραφία από την προχθεσινή παράσταση διαμαρτυρίας των γιατρών έξω από το Υπουργείο, είναι από τις πιο φερέλπιδες και αισιόδοξες! Δεν χορταίνεις να την κοιτάς. Ας βλέπουμε και τέτοια με την δέσμευση «Θα νικήσουμε», γιατί δεν μπορούμε να συνέλθουμε από τις εικόνες από το Μπέργκαμο της Λομβαρδίας και τα κομβόι του θανάτου με τα φέρετρα Ιταλών συνανθρώπων μας.

Παπαγεωργίου Ελένη