Φταίνε τα αφεντικά για την πανδημία στη Λομβαρδία – Δήμαρχος Μπρέσια: “Είχαμε ζητήσει από τις 7 Μάρτη να κλείσουν τα εργοστάσια και δεν έγινε”

Μπορεί η Ιταλία τις τελευταίες μέρες να καταγράφει μια υποχώρηση στα κρούσματα και τους νεκρούς, ωστόσο η κατάσταση παραμένει ιδιαίτερα δραματική, με εκατοντάδες νεκρούς σε καθημερινή βάση. Πολλές εξηγήσεις έχουν δοθεί για τους λόγους που υπήρξε τέτοια έξαρση στη χώρα, και ειδικότερα στο βορρά, με επίκεντρο την περιφέρεια της Λομβαρδίας. Το υψηλό ποσοστό Ιταλών υπερηλίκων, η συχνή διάδραση παππούδων με τις οικογένειές τους, οι περικοπές στο σύστημα υγείας που δεν μπόρεσε να σηκώσει ταυτόχρονα το επιδημικό κύμα έχουν αναφερθεί αρκετές φορές, λιγότερο συχνά όμως γίνεται λιγότερο για έναν παράγοντα που είχε εξίσου αποφασιστικό, αν όχι σημαντικότερο ρόλο στην εξάπλωση της επιδημίας. Το γεγονός δηλαδή ότι η Λομβαρδία είναι η πιο βιομηχανική περιοχή της Ιταλίας, όπου τα εργοστάσια συνέχισαν να λειτουργούν κανονικά όλο αυτό το διάστημα, ενώ ακόμα και μετά το διάταγμα που εξέδωσε το βράδυ της Κυριακής ο Τζουζέπε Κόντε, δίδεται περίοδος χάριτος ως αύριο και πολλές εξαιρέσεις από την απαγόρευση λειτουργίας, αρκετά πέρα από τους απολύτως απαραίτητους κλάδους.

Αποκαλυπτικά είναι τα όσα καταγγέλλει ο δήμαρχος της Μπρέσια, Εμίλιο ντελ Μπόνο, ο οποίος μίλησε σε τοπικό μέσο της πόλης, λέγοντας ότι μαζί με άλλους συναδέλφους του στην πληγείσα περιοχή είχε ζητήσει το κλείσιμο όλων των μη αναγκαίων παραγωγικών δραστηριοτήτων από τις 7 Μαρτίου, για να συναντήσει την άρνηση τόσο της κεντρικής κυβέρνησης, όσο και του συμβουλίου της περιφέρειας.

Στο θέμα αναφέρεται αναλυτικά ο Ιταλός δημοσιογράφος Giorgio Cremaschi, στο άρθρο του με τίτλο «Η βρώμικη συνείδηση των αφεντικών», που δημοσιεύτηκε στο contropiano.org.

«Οι δύο επαρχίες του Μπέργκαμο και της Μπρέσια συγκεντρώνουν από μόνες τους το ένα τέταρτο όλων των κρουσμάτων και σχεδόν το 30% των θανάτων σε ολόκληρη την Ιταλία.

Και η εξήγηση είναι απλή: Αμφότερες είναι οι δύο πιο βιομηχανοποιημένες επαρχίες στη χώρα. Άρα, το να ζητείται να παραμείνει ο κόσμος στο σπίτι και να αφήνουν τα εργοστάσια ανοικτά σημαίνει στην πραγματικότητα ότι δεν κλείνει τίποτα, αφού δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι υποχρεώνονται να βρίσκονται μαζί σε κλειστούς χώρους για ώρες.

Τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και την Μπρέσια ήταν, επομένως, η κύρια πηγή της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης της μετάδοσης της νόσου και της βίαιης και ξαφνικής πίεσης στις δομές υγείας, που σχεδόν κατέρρευσαν.

Ο δήμαρχος ντελ Μπόνο, λοιπόν, καταγγέλλει πως αυτή η καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, ή τουλάχιστον να είχε περιοριστεί, αν όλα είχαν σταματήσει νωρίτερα.

Ισχυρίζεται πως είχε ήδη ζητήσει να κλείσει οποιαδήποτε μη βασική παραγωγική δραστηριότητα από τις 7 Μαρτίου, αλλά το αίτημά του, όπως και άλλων δημάρχων της Λομβαρδίας, η κυβέρνηση το απέρριψε. Και το συμβούλιο της Περιφέρειας το ίδιο…

Τώρα, όλα σχεδόν τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και την Μπρέσια σταματούν τη δραστηριότητά τους. Και έκλεισαν ή κλείνουν επειδή οι εργάτες επαναστάτησαν ή απήργησαν εκεί που είχαν τη δύναμη ή, πολύ απλά, δηλώνοντας ασθένεια. Κάποια έκλεισαν επειδή ορισμένοι βιομήχανοι φάνηκε ότι είχαν μεγαλύτερη επίγνωση της κατάστασης. Και τελικά. έκλεισαν επειδή τα κρούσματα άρχισαν να πολλαπλασιάζονται στα ίδια τα εργοστάσια. 

Η περίπτωση της Λομβαρδίας είναι μία από τις πιο σοβαρές παγκοσμίως και σίγουρα δεν βρισκόμαστε στο τέλος.

Αν το κλείσιμό των εργοστασίων είχε αποφασιστεί πριν από δέκα ημέρες, όταν η κατάσταση ήταν ήδη σοβαρή, θα είχαμε, πιθανότατα, λιγότερα κρούσματα και νεκρούς και το σύστημα υγείας θα άντεχε περισσότερο στην επιδημία. 

Όταν όλα τελειώσουν, θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, προκειμένου τα αφεντικά της βιομηχανίας να πληρώσουν ένα βαρύ τίμημα για το κακό που προκάλεσαν οι βρώμικες συνειδήσεις τους».

Δεν είναι τυχαίο που αύριο έχει προγραμματιστεί απεργία στην Ιταλία, με αίτημα να κλείσουν όλες οι μη βασικές επιχειρήσεις, ένας αγώνας στον οποίο έχει εκφράσει τη στήριξή του το ΠΑΜΕ, υπογραμμίζοντας πως “Οι εργαζόμενοι δεν θα πεθάνουν για τα κέρδη των βιομηχάνων”.

Tην ίδια ώρα, στον πολύ λιγότερο βιομηχανικό και φτωχότερο ιταλικό νότο, όπου οι αριθμοί κρουσμάτων και νεκρών είναι πολύ μικρότεροι ως τώρα, δήμαρχοι πόλεων της Σικελίας, της Απουλίας, της Καλαβρίας, της Ούμβριας (που βρίσκεται στην κεντρική Ιταλία) και ο κυβερνήτης της Καμπανίας, βγαίνουν στους δρόμους να ελέγξουν πολίτες που περιφέρονται άσκοπα, και στέλνουν το δικό τους μήνυμα σε όσους βγάζουν βόλτα σκύλους μέχρι αυτοί να πάθουν υπερκόπωση, σε όσους και όσες φέρνουν κομμώτριες κατ’ οίκον και όσους γενικότερα δεν τηρούν ευλαβικά το “μένουμε στο σπίτι”.